Άξιοι..."θαυμασμού"

Θα ήθελα να εκφράσω τον θαυμασμό μου απέναντι σε αρκετούς συμπολίτες μου, όπου αγωνίστηκαν με πάθος να μην πέσουμε στα βράχια από την διαφαινόμενη ανάδειξη  του Τσίπρα ως Πρωθυπουργού μέσα από τις Δημοκρατικές διαδικασίες.

Ο καθένας, μέσα από το δικό του «μετερίζι» της επικοινωνίας, είτε προφορική είτε γραπτή, κατεδείκνυε με εμπεριστατωμένο λόγο και επιχειρήματα τους κινδύνους, ευχόμενος να πρυτανεύσει η λογική στο εκλογικό σώμα.

Εκτιμώ απεριόριστα τις φιλότιμες προσπάθειές τους, μετεκλογικά,  να συνεχίσουν μέσα από το ίδιο μετερίζι, να φωνάζουν για τα βράχια που πλησίαζαν, ως άριστοι καπεταναίοι.

Θα τους αποδώσω τα εύσημα, όχι μόνον διότι ανυπόκριτα αλλά και με παντελή έλλειψη μικροψυχίας επιδίωξαν να στρέψουν τον Πρωθυπουργό στον δρόμο της λογικής, αλλά διότι ακόμα και τώρα συνεχίζουν με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό να γαλουχούν τον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνησή του, μέσω της αρνητικής επιβράβευσης, να οδεύσει στον δρόμο της σύνεσης και της ομαλότητας.

Αποτελεί μνημείο μεγαλοθυμίας, η αμέριστη έμμεση «υποστήριξή» προς τους πεπλανηθέντες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που ο συμβιβασμός που με αγωνία προσδοκούσαν να γίνει, είναι πλέον γεγονός.

Συντελεί τα μέγιστα, η «αντικειμενική» κριτική τους στην παρούσα κυβέρνηση, ως συνεπής συνέχεια της ίδιας και απαράμιλλης κριτικής στις προηγούμενες, που δέον είναι να αναφερθεί ως συνοδευτικό παράδειγμα του λήμματος στα διεθνή λεξικά.

Η άτεγκτη ως προς το γενικό καλό στάση τους, που σηματοδότησε η πεντάχρονη σταθερά προσηλωμένη παρουσία τους στην στήριξη των προηγούμενων κυβερνήσεων, που με λόγο που ξάφνιασε από το εύρος της γνώσης και της αντίληψης της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής σκακιέρας, είναι η παρακαταθήκη της γενιάς τους στις επόμενες γενεές.

Η πικρία που ακόμα μένει από την άδοξη πτώση της προηγούμενης συγκυβέρνησης, που υποστήριξαν με τόσο μεγαλειωδώς αλτρουϊστικό τρόπο, ας είναι το δικό τους μερίδιο σε μία Εθνική προσπάθεια αποδοχής των λαθών που όλοι κάνουν σε τούτον το μάταιο κόσμο.