Καλοκαιρινές αυταπάτες

Έχουμε και λέμε, για να λέμε.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μεν νοήμονα όντα, αλλά εντελώς ανίδεοι του τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους.
Αυτό τους καθιστά εύκολα ελεγχόμενους και, ακούσιους συνεχιστές της παραπληροφόρησης και της εικονικής πραγματικότητας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι ανήκουν σε κοινωνικές, πολιτικές και θρησκευτικές ομάδες όπου κυριαρχούν οι κατευθυντήριες γραμμές των αρχών που τις διέπουν, και οι οποίες μεταβολίζονται σε θεμελιώδη, αλλά υποκειμενικά κριτήρια σκέψης και εκφοράς λόγου, καθώς και στην δημιουργία ψευδών μεν αλλά στέρεων αντιλήψεων και πεποιθήσεων.
Κυρίαρχα μέσα επίτευξης αυτής της ομαδοποίησης είναι, η αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να ανήκει κάπου συγκεκριμένα, η εμφύτευση του φόβου απέναντι στο άγνωστο που βρίσκεται έξω από αυτό που ανήκει, η συνεχής και επιτηδευμένη αδρανοποίηση της συνολικής λειτουργίας του νου μέσω των προσλαμβανουσών αισθήσεων, η απονεύρωση κύριων αισθητηρίων οργάνων ή/και αλλοίωση αυτών, καθώς και η χειραγώγηση της νοητικής διαδρομής ως προς την ερμηνεία των συμβάντων.

Τα πολύ παλιά χρόνια που δεν υπήρχε το εύρος και η ταχύτητα διάδοσης της πληροφορίας που υπάρχει σήμερα, τα πράγματα ήταν σχετικά εύκολα στην μαζική επίτευξη του ανωτέρω αποτελέσματος.
Σήμερα, που υπάρχει τεράστιο διαθέσιμο εύρος πληροφορίας, και τρομερή ταχύτητα μετάδοσης αυτής, τα πράγματα είναι ακόμα πιο εύκολα.
Η διαφορά έγκειται στην διαφοροποίηση και στην εξειδίκευση της πληροφορίας, και στον κατατεμαχισμό των κατηγοριών των συμβάντων, όπου οι εκατοντάδες υποκατηγορίες που έχουν δημιουργήσει, ενώ συνδέονται αυτούσιες παρουσιάζονται ως ξεχωριστές.
Θα μπορούσα να το ονομάσω και αποπροσανατολισμό.

Το πλαίσιο δε που έχει διαμορφωθεί και εξελίσσεται συνδυαστικά σε ΜΜΕ, διαδίκτυο σχολείο, αέναο life style, και στην καλπάζουσα τεχνολογία, διασφαλίζει ότι και οι νέες αλλά και μελλοντικές γενιές είναι ήδη επικηρυγμένες.

Διαχρονικά, οι λίγοι ήταν αυτοί που ξεχώριζαν επειδή ακριβώς κινούνταν έξω από το κατεστημένο πλαίσιο. Άνθρωποι τολμηροί, οξυδερκείς, ανήσυχοι, ανιδιοτελείς, ηθικοί και αιώνιοι ερευνητές της φύσης και του ανθρώπου, όχι ως ξεχωριστά αντικείμενα έρευνας αλλά ως αλληλεπιδρώμενα.
Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν σε όλες τις επιστήμες και σε όλες τις υπόλοιπες ανθρώπινες δραστηριότητες.

Μένει να αποκτήσουν μία κοινή συνισταμένη, να συμπορευθούν δηλαδή στην απαραίτητη ανάγκη που έχει αναδυθεί και αφορά την αποτίναξη του ζυγού της αδικίας της ανελευθερίας, της ιδιοτέλειας και της μετριότητας.