Περί συμφωνίας...

Tο τι σαχλαμάρες έχουν ειπωθεί και γραφτεί από «ειδικούς» και μη, ούτε λέγεται ούτε περιγράφεται, οπότε δεν διακινδυνεύω να εκτεθώ και πολύ.
Κατ’ αρχάς μέχρι να κατατεθούν οι προτάσεις του V την Δευτέρα το βράδυ, δεν είχε οριστικοποιηθεί τίποτα.
Θα κάνω μία διαφοροποίηση σε σχέση με ότι έχω διαβάσει.
Η διαπραγμάτευση, για εμένα, ήταν μία μάχη μεταξύ του Βαρουφάκη, που είχε αμέριστη στήριξη από τον Τσίπρα, του Germangroup και όλης της Ευρώπης.
Ο Βαρουφάκης επαναλαμβάνω δεν είναι πολιτικός, και συμπεριφέρθηκε αναλόγως, πράγμα που τσάκισε τα νεύρα πολλών.
Η στάση του, τα επιχειρήματά του και η τακτική του ήταν ίδια και αμετακίνητη από την αρχή μέχρι του τέλους και αφορoύσε την ουσία της διαπραγμάτευσης και όχι το πολιτικό της μέρος.
Μιλάει απ’ ευθείας με αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις, και όχι με τον κάθε συμπλεγματικό υπαλληλάκο που όχι μόνον τον πληρώναμε αδρά για να μας πηδάει, αλλά έπαιρνε και το μπόνους του από το κάθε διαχρονικό εγχώριο λαμόγιο.

Πάμε στο προκείμενο.
Το κείμενο της συμφωνίας είναι τόσο συγκεκριμένο όσο και οι προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων τα τελευταία 40 χρόνια.
Εμείς δεσμευόμαστε του κερατά, να ζητάμε την άδεια για κάθε «ανάσα» που θα παίρνουμε για τους επόμενους 4 μήνες.
Αυτοί δεσμεύονται να μας δίνουν την άδεια να «αναπνέουμε».
Η άδεια έγκειται στο εάν θα αναπνέουμε με την μύτη, δηλαδή φυσιολογικά, ή με το στόμα, δηλαδή λαχανιασμένοι.
Όλα όμως τα παραπάνω ισχύουν μόνο για τους επόμενους 4 μήνες.
Είναι δηλαδή ένα βραχυπρόθεσμο δάνειο χρόνου, με μηδενικό επιτόκιο και αβέβαιη πληρωμή στην λήξη του.
Τα παραπάνω, είναι αποτέλεσμα είτε παντελούς έλλειψης εμπιστοσύνης λόγω των αθλιοτάτων προηγούμενων, των προεκλογικών εξαγγελιών ετούτων αλλά και της αριστερής ταυτότητάς τους, αν και αυτό είναι η δικαιολογία που έχουν σερβίρει στους λαούς τους,  είτε μίας βεβαιότητας των Ούννων ότι δεν θα τα καταφέρουμε και θα ξεμπερδεύουν με εμάς, έχοντας και την έξωθεν καλή μαρτυρία, διότι πλέον γίναμε κακό σπυρί στον κώλο τους.

Τι πήραμε; Αρκετά και απολύτως τίποτα.
Τι έδωσαν; Πολλά και απολύτως τίποτα.
Ποιος κέρδισε; Αδιάφορο στην παρούσα φάση, αν και για εμένα ο μόνος που κέρδισε είναι ο V.

Με ποια κριτήρια ερμηνεύουμε το αποτέλεσμα;
Με το τι ίσχυε πριν;
Τα μνημόνια δεν είναι μια λανθασμένη οικονομική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Είναι μία πετυχημένη οικονομική πολιτική προς όφελος των Γερμανών,  των εγχώριων σιχαμερών πολιτικών μας και των χρήσιμων πανηλίθιων και ιδιοτελών  υποστηρικτών τους, που με περίσσιο θράσος κουνάνε ακόμα το δάχτυλο διότι δεν βρέθηκε κάποιος να τους το κόψει.
Η Γερμανία χάριν στην επιβολή λιτότητας στις χώρες του Νότου, και χάριν στο δικό μας αυτοτραυματισμό του PSI, απολαμβάνει μηδενικά επιτόκια, για να μην πω ότι την πληρώνουν, για να «δανείζεται», χρηματοδοτώντας την βιομηχανία τους και τις εξαγωγές τους, ενώ οι πολίτες της βιώνουν το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχιας από την επανένωση, και τα κρατίδιά της ιδιαίτερα μεγάλες ανισότητες διάχυσης του παραγόμενου πλούτου.
Η Γερμανία με τα μνημόνια, κάλυψε όλες τις απατεωνιές της με την διαφθορά που προκάλεσε σε πολλές χώρες της Ευρώπης τα τελευταία 25 χρόνια, επειδή ποτέ και κανείς δεν στάθηκε απέναντί της να την ξεμπροστιάσει διεθνώς, αφήνοντάς την να κλείνει τα θέματα εσωτερικά.
Και για αυτά δεν λέει κουβέντα στο εσωτερικό της, αν και τελευταία κάτι με τις εκλογές του Αμβούργου κάτι με τις δειλές φωνές περί αυξήσεων, έχει σταματήσει να σφυρίζει τόσο αδιάφορα.
Εμείς αιμορραγούμε οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά, επειδή μας έπεισαν ότι είμαστε τεμπέληδες, καταχραστές και αναξιόπιστοι και εμείς σκύψαμε το κεφάλι δικαιώνοντάς τους.
Όσον αφορά τα νούμερα, θα αναφερθώ μόνον στο τι σημαίνει πλεόνασμα 3-4,5%, που δεσμευόταν ο Χαρδούβελης, δηλαδή οι Σαμαροβενιζέλοι.
Κάθε μονάδα πλεονάσματος ως προς το ΑΕΠ, ισούται με 1,8 δις που σε μία υφεσιακή οικονομία μεταβάλλεται σε άνω των 2 δις. Από την στιγμή που αγνοούμε την έννοια ανάπτυξη αυτό σημαίνει νέα μέτρα. Κάντε τώρα τον πολλαπλασιασμό.

Με το τι ισχύει τώρα;
Το βρώμικο παιχνίδι των τελευταίων 3 μηνών. Οι Σαμαροβενιζέλοι τα σιγανά ποταμάκια και το σύνολο σχεδόν των καταχρεωμένων καναλιών και ΜΜΕ, έδωσαν τα ρέστα τους για να κάνουν αδύνατη αυτήν την διαπραγμάτευση, διακινδυνεύοντας την ίδια την ύπαρξη της χώρας. Μέχρι κάποια στιγμή τους χαρακτήριζα ανίκανους, απατεώνες, ιδιοτελείς και τομάρια. Με βάση την συνεχιζόμενη στάση τους, τους αποκαλώ ευθέως προδότες διότι πλέον εν γνώσει τους προσπαθούν για το κακό της χώρας.
Η χώρα παρέμεινε προσωρινά στο ευρώ, δεν προσέκρουσε στα βράχια, τα μηχανάκια ακόμα δίνουν ευρώπουλα, τα υπερμπακάλικα έχουν γεμάτα ράφια, οι φωνακλάδες είναι ακόμα εδώ, δεν αυτοκτόνησαν οι υπέρβαροι, και η Αργεντινή είναι ακόμα μακρυά.
Όσο δεν τους βγαίνει το σενάριο του Λαζαρίδη, η συμφωνία είναι κέρδος.

Με το τι θα ισχύει σε 4 μήνες;
Μόνον τότε θα είμαστε σε θέση να τραβήξουμε γραμμή και να κάνουμε σούμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε μία Ηράκλεια υποχρέωση, μέσα σε 4 μήνες να ξεκινήσει όσα σωστά δεν έγιναν 40 χρόνια και να δρομολογήσει την αποκατάσταση σε όσα τραγικά και άθλια έγιναν.
Εάν έχει ως μόνο οδηγό αυτά, και καταφέρει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει όλα τα σκυλιά που έχουν ξεχυθεί, θα αλλάξει την Ελλάδα και αναγκαστικά την Ευρώπη.
Εάν σπαταλήσει τον χρόνο για να διαχειριστεί πολιτικά την κατάσταση, θα βρει αντιμέτωπους όλους, και όχι μόνο τις συνιστώσες του που βγήκαν στο κλαρί νωρίς νωρίς για να αποκτήσουν και αυτοί/ές, την έξωθεν πιστοποίηση στις ιδέες τους, νίβοντας τα πολιτικά τρεμάμενα χέρια τους.
Εάν καταφέρει να αλλάξει τα θεμέλια της Δικαιοσύνης, της ορθής λειτουργίας του κράτους, της διαφάνειας, και της οικονομικής και κοινωνικής ισότητας, χωρίς να γκρεμίσει τις όποιες καλές υπέργειες κατασκευές, θα κυριαρχήσει, δικαίως, για την επόμενη δεκαετία.
Εάν αποπειραθεί να εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες μόνον και μόνον για να φτιάξει κομματική βάση για την συνέχεια επειδή τώρα είναι ανύπαρκτη, οι συνέπειες θα είναι τραγικές και για αυτόν και για εμάς.

Είθε, όλοι αυτοί που ασκούν καλόπιστη κριτική για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα, να μην κοιμόντουσαν τον ύπνο του δικαίου τόσα χρόνια, ψηφίζοντας αυτούς που μας έφεραν εδώ, καλυπτόμενοι πίσω από ανόητες ιδεολογικές ταμπέλες και φοβίες.
Κάλλιο αργά παρά ποτέ μεν, αλλά να μην ζητάνε να χτίσουν «Παρθενώνες» σε μερικές ημέρες δε.

Είθε να είναι απαιτητικοί μεν, δίκαιοι δε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: