Το χρέος ως πρόβλημα και η κρίση ως μέρος του

Η πολυθρυλούμενη οικονομική κρίση, δεν είναι κάτι άλλο από την συσσώρευση χρέους κρατών, τραπεζών και ιδιωτών.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι το συσσωρευμένο χρέος.

Η εύρεση των αιτιών, ως βασικό συστατικό της προσέγγισης του προβλήματος, και η απάλειψή τους, μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά μόνο σε βάθος χρόνου.

Η διεθνής προσέγγιση του προβλήματος, στοχεύει στην επί μέρους μετατόπιση των αιτιών, με καθαρά συμφεροντολογικούς σκοπούς, με κύριο σκοπό την αποφυγή στοχοθέτησης της βασικής αιτίας.

Η διάχυση της ευθύνης σε παράγοντες συμμετοχικούς και όχι καθοδηγητικούς, μεταφέρει το πεδίο ευθύνης από την κορυφή στην βάση.

Η επιτηδευμένη μεγέθυνση ευθύνης της βάσης, απενεχοποιεί την ευθύνη της κορυφής, ενώ ταυτόχρονα την νομιμοποιεί και πάλι στην διαδικασία επίλυσης.

Όσο δυσκολονόητο είναι για κάποιον να καταλάβει άμεσα την προέλευση του προβλήματος, το ίδιο δύσκολο είναι να αντιληφθεί με ποιον τρόπο καταφέρνουν να απομακρύνουν τον εντοπισμό της κύριας αιτίας.

Η δουλειά των ειδικών έγκειται στο να κάνουν όσο το δυνατόν πιο περίπλοκο το πρόβλημα, μοιράζοντας τις ευθύνες σε πολιτικές και κοινωνικές ομάδες, που καθοδηγούνται από ιδεολογικά ρεύματα, και σε ανίκανους τοπικά διαχειριστές, που λειτούργησαν ιδιοτελώς.

Η διαδικασία λήψης βραχυπρόθεσμων σκληρών μέτρων ως πρακτική άμεσης επέμβασης, στοχεύει στην βάση με σκοπό την μεγιστοποίηση της ευθύνης της,  ταυτόχρονα με τον πλήρη αποπροσανατολισμό της, την δημιουργία έντασης εντός της, και την σταδιακή αποδοχή παθητικής στάσης.

Η ένταση των μέτρων, εξαρτάται από την δυναμική και την ιδιοσυγκρασία της βάσης.

Όσο μεγαλύτερη δυναμική έχει η βάση, τόσο πιο ήπια είναι τα μέτρα.

Όσο πιο διασπασμένη ή απείθαρχη είναι η βάση, τόσο πιο έντονα είναι τα μέτρα.