Διαχείριση προβλήματος

Όταν υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, το οποίο είτε δεν μπορείς είτε δεν θέλεις, για διάφορους λόγους, να το λύσεις, και ταυτόχρονα γίνεται φανερό σε μεγάλη μερίδα κόσμου που περιμένει από εσένα να το αντιμετωπίσεις, επιστρατεύεις μία απλή και δοκιμασμένη μέθοδο.

Αυτή της τεμαχιοποίησης.

Το τεμαχίζεις λοιπόν σε μικρά κομμάτια, έτσι ώστε να διαχυθεί η αγωνία του όγκου του προβλήματος σε αγωνία πολλών μικρότερων προβληματικών μερών.

Στην συνέχεια, μεγιστοποιείς ή ελαχιστοποιείς, επιλεγμένα, μέρη με σκοπό από την μία  να την κατευθύνεις προς εκεί όπου θα πάρεις μέτρα με αποτέλεσμα να μπορείς στην συνέχεια να δικαιολογήσεις την ικανότητα παρέμβασης ελέγχοντας πάντα την αλήθεια της αποτελεσματικότητας, και από την άλλη να την απομακρύνεις από τα σημεία , που όντας ουσιαστικά το πρόβλημα, δεν πρόκειται να κάνεις απολύτως τίποτα.

Στην συνέχεια, συντηρείς όλη την ένταση γύρω από τα μικρότερα προβλήματα, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείς νέα, παράπλευρα, στην προσπάθεια να δημιουργηθεί μία κόπωση που θα επιφέρει χαλάρωση ή/και μερική αποδοχή, και η οποία θα αντικαταστήσει την αγωνία που ζητάει εντατικά λύση.

Έτσι είναι δεδομένο ότι το πρόβλημα θα παραμείνει άλυτο, εσύ θα παραμείνεις ο διαχειριστής του προβλήματος, και οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να υπόκεινται τις συνέπειες του προβλήματος.