Ως πότε θα αναζητούμε την έξοδο από τα προβλήματα, που ανεχτήκαμε να δημιουργηθούν, συμμετείχαμε στο να γιγαντωθούν και να μας καταλάβουν πλήρως, σε εκκολαπτόμενους πολιτικούς που δείχνουν ανήμποροι να οσφριστούν την πολιτική ορθότητα και την απογοήτευση της κοινωνίας;
Ως πότε θα αυτομαστιγωνόμαστε με την ανοχή που δείχνουμε απέναντι σε όλους αυτούς που μας μοίρασαν τα μαστίγια;
Ως πότε θα κατακρίνουμε και θα καθυβρίζουμε την εκάστοτε εξουσία, πριν, κατά και μετά την θητεία της;
Ως πότε θα αναλωνόμαστε σε σπαραξικάρδια αναθέματα νομίζοντας ότι έτσι ξορκίζουμε τους δράκουλες που ρουφούν απολαυστικά σταλια σταλιά, το πολιτικό και κοινωνικό είναι μας;
Ως πότε θα αναζητάμε ελπίδα από την πίστη που δείχνουμε σε άλλους, και όχι από την γνώση που έχουμε (;) για εμάς;
Ως πότε θα ανεχόμαστε να μας αφαιρούν κομμάτι κομμάτι την ελπίδα, δρομολογώντας ταυτόχρονα στην θέση της την διαμαρτυρία και την αφασία;
Ως πότε θα εκλιπαρούμε για δικαίωση, από ανθρώπους που ανατράφηκαν στο ίδιο σύστημα με αυτούς που μας έφτασαν στο σημείο να εκλιπαρούμε;
Ως πότε θα αναζητούμε λύσεις από αυτούς που δημιούργησαν τα προβλήματα;
Ως πότε θα δεχόμαστε τους φόρους ψυχικού αίματος που μας επιβάλλουν αυτοί που θέλήσαμε να πιστέψουμε ότι θα θεσπίσουν το αφορολόγητο;
Ως πότε, εκ των υστέρων, θα αναζητάμε τιμωρίες και πολιτικές θυσίες στον βωμό της πεινασμένης ανοησίας μας που τροφοδοτεί του θύτες μας;
Ως πότε το ψυχομάζωμα, που δεν σταμάτησε ποτέ, θα τροφοδοτεί την κενή ηθικής και αρετής κυβέρνηση του χρήματος και της εξουσίας;
Ως πότε θα σκύβουμε το κεφάλι δεχόμενοι τις «φιλικές» καρπαζιές που μας ρίχνει ο καθοδηγητής στο διάβα μας προς την ανάδειξή του;
Ως πότε θα ζητάμε από άλλους να σταθούν στο ύψος τους, για εμάς;
Ως πότε θα καταπίνουμε τις προσβολές προς την ύπαρξής μας, από ανθρώπους που απέκτησαν πολιτική ιδιότητα και συνείδηση, από μυαλά που και εμείς σήμερα με την στάση μας περιγελούμε;
Ως πότε θα ζούμε μία ζωή που δεν μας αξίζει, και δεν την αντέχουμε;
Ως πότε θα μας παίρνουνε μέτρα;
Μέχρι να τελειώσει η ουτοπική αισιοδοξία.
Μέχρι να μην μείνει δέρμα έκθετο.
Μέχρι να ψηφίσουμε ενσυνείδητα.
Μέχρι να τελειώσει το είναι μας.
Μέχρι να αποκτήσουμε αυτογνωσία.
Μέχρι να τελειώσει η ελπίδα.
Μέχρι να γκρεμίσουμε αυτό το σύστημα.
Μέχρι να καταλάβουμε ότι η λύση είμαστε εμείς.
Μέχρι να θυσιάσουμε την ανοησία μας.
Μέχρι να βγει η ψυχή μας.
Μέχρι να αποδιώξουμε τους καθοδηγητές.
Μέχρι να σταθούμε ευθυτενείς.
Μέχρι να αναγνωρίσουμε αυτά που οφείλουμε σε αυτούς που τα οφείλουμε.
Μέχρι να καταλάβουμε τι μας αξίζει, και ξεπεράσουμε τις αντοχές μας.
Μέχρι να ετοιμαστεί το μεγαλύτερο και ακριβότερο φέρετρο.
Ως πότε θα περιμένουμε τα μέχρι;
Μέχρι να νοιώσουμε σκλαβωμένοι.
Μα είμαστε σκλαβωμένοι.
Ναι, αλλά δεν το έχουμε νοιώσει στο πετσί και στην ψυχή μας.
Στα κλουβιά που μας έφτιαξαν και μπήκαμε, από έξω γράφει:
«Μην ταϊζετε τους τρόφιμους».
Από μέσα γράφει:
«Φάτε μάτια ψάρια, και κοιλιά περίδρομο».
Εκθρέψαμε θηρία.
Ας αναθρέψουμε θηριοδαμαστές.
Η συνέχεια επί της οθόνης...του υπολογιστή, του κινητού, της τηλεόρασης.
10 σχόλια:
η συνέχεια στους δρόμους, στα πάρκα στις πλατείες και στα όρη, που θα πάρουμε κάποια στιγμή, δέν γλυτώνουμε..
ελπίζω μόνο να γίνει νωρίς..
δέν αλλάζει ο κόσμος έτσι εύκολα φίλε μου..
πρέπει να γκρεμιστεί εκ βάθρων..
οπότε αν δέν χάσουμε την τροφή μας, δέν κουνιέται φύλλο..
γι αυτό την παίρνουν λίγο λίγο την τροφη για να μάθουμε την έλλειψη..
τα σέβη μου..
Φίλτατε ευρύνοε καλησπέρα.
Τα..ως πότε, αφορούν τις αγνωνίες μου.
Τα...μέχρι, απαντούν στην πραγματικότητα που αργεί να έρθει. Εάν θα έρθει, και από πόσους θα πραγματωθεί.
Σε αυτά που λες συμφωνώ μέχρι κεραίας, αλλά βλέπεις πρώτα θα βγει η ψυχή και μετά το χούϊ.
Μέχρι να πάρουμε λοιπόν..τους δρόμους, τα πάρκα τις πλατείες και στα όρη, ας λέμε και καμμιά τρέλα.., για να μην παρανοήσουμε πριν της ώρας μας.
Και τα δικά μου σέβη.
καλησπέρα φίλοι
οι αγωνία που εκφράζεις με όλα αυτά τα ερωτήματα και τα "μέχρι" αγγίζουν θέλω να πιστέυω την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων σήμερα....και όχι μόνο εμένα....δεν είναι όμως σημερινή αγωνία λογω των μέτρων....όποιος έβλεπε λίγο μακρύτερα ...έβλεπε την "καταιγίδα" να έρχεται......
Συνήθιζα πριν ένα χρόνο περίπου να λέω σε κουβέντες μεταξύ φίλων μεταξύ σοβαρού και αστείου : "Η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη καταστροφή για να βγεί απ'τον λήθαργο που την έχουν ρίξει και να συνέλθει....είναι λίγο ειρωνικό το ότι σήμερα είναι σαν να βγήκε η ευχή μου....αλλά ήταν και επόμενο ότι καποια στιγμή θα "ερχόταν ο λογαριασμός "(η γνωστή λυπητερή).....
Υ.Γ.:Αντιγράφω απ'το βιβλίο του ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ(βραβευμένος Αργεντίνος ψυχολόγος):
ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΛΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑΝ......Υιοθετώντας αυτήν την αλήθεια, εγκαταλείπουμε για παντα την νηπιακή ιδέα ότι κάποιος πρέπει να μου δώσει κάτι γιατί έτσι, γιατί το θέλω εγώ.Ότι η ζωή πρέπει να μου εξασφαλίσει αυτό που επιθυμώ απλά και μόνο επειδή το επιθυμώ,από καθαρή τύχη,δια μαγείας......
χρη.χα.65
ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΚΟΜΑ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΣΕ ΠΟΙΟ ΓΗΠΕΔΟ-ΦΙΛΕΤΟ ΗΡΘΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΜΠΑΛΑ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ.
Να σαι καλά συνέλληνα απαντάς με λόγο ελληνικό! Στον αιθέρα θα αναμετρηθούμε με αυτό που ετοιμάζουν
Η τυραννία σήμερα έχει όνομα. Λέγεται media.
Καίριες οι επισημάνσεις σου.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η Αθήνα. Αυτή η οδοστρωμένη μάζα των 5 εκ. που άγεται και φέρεται από τα τηλεοπτικά εξωνημένα φερέφωνα.
Οθόνη από οθόνη έχει διαφορά πάντως... :)
Όταν το ίντερνετ απεξαρτηθεί από το άρμα των άλλων media και φύγει μπροστά στην εξεύρεση και στην ανάδειξη της είδησης θα έχει γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα. Τα έχουμε ξαναπεί. Προς το παρόν είναι ακόμα ουραγός, όχι πλοηγός. Κάτι εκλάμψεις εδώ κι'εκεί δεν αρκούν. Οι άλλοι έχουν πολύ καλοδουλεμένα μικροεργαλεία υψηλής ακρίβειας κατεργασίας.
@αλλενάκι
@χρη.χα 65,
Αγαπητέ καλημέρα.
Η αλήθεια είναι, ότι εάν αγγίζουν την συντριπτική πλειοψηφία, τότε απλά την αγγίζουν όπως ένα πούπουλο που στιγμιαία κάθεται στο γυμνό δέρμα και με το παραμικρό φύσημα συνεχίζει το ταξίδι του.
Η στιγμιαία, έστω, ανατριχίλα δεν έχει φθάσει στην ραχοκοκαλιά, πόσο μάλλον στην νόηση.
Διαφορετικά δεν θα είχαμε φθάσει εδώ, που σημειοτέον δεν είναι ούτε τα μισά του δρόμου.
Παρόμοιες αγωνίες, με αφορμή τις αιτίες που αντιλαμβανόμουνα και όχι περιμένοντας την αφορμή, είχα εκφράσει και αρκετό καιρό πριν σε ένα μεγάλο χώρο συγκέντρωσης ανήσυχων πολιτών, αλλά εάν εξαιρέσεις μερικά συγκαταβατικά σχόλια, άλλο ουδέν.
Παρόμοιες αγωνίες έχουν εκφράσει, και εκφράζουν, πολλοί άλλοι αξιολογότατοι Πολίτες και πριν και τώρα.
Αλλά μία ζωή «παιιδιά» θα είμαστε.
Απλά μας λείπει πλέον ο γονέας που θα μας συνετίζει, για να μπορούμε να ατακτούμε όποτε μας παίρνει και όχι όποτε θέλουμε.
Κάποτε ήταν άνθρωποι της νόησης, του πνεύματος, και του λόγου.
Άφησαν και παρακαταθήκες, για να μην εξαρτόμαστε μία ζωή από ηγέτες και σωτήρες.
Εμείς όμως συμπεριφερθήκαμε ωσάν να μας άφησαν τουβλάκια συναρμολόγησης.
Βαρεθήκαμε να διαβάσουμε τις οδηγίες, και τα πετάξαμε στην άκρη.
Μαγευτήκαμε από τα «σύγχρονα» παίγνια, και αρχίσαμε να απλώνουμε τα χέρια μας συμπεριφερόμενοι ως αιωνίως κακομαθημένοι..
@Little fighter,
Φίλτατε συν-Έλληνα καλησπέρα.
Αχ και νάξερες πόσο μου έχει λείψει το πεδίο το Αιθέρα!
@αλλενάκι
Αγαπητή και φίλτατη καλησπέρα.
Στο έχω ήδη δηλώσει, ότι στόχος ζωής έχει γίνει το «φτιάξιμο» μίας κατάστασης ΟΞΩ από εδώ που ζω εδώ και 47 χρόνια. Και πάει καλά.
Οθόνη από οθόνη θα έχει διαφορά όταν θα διαφέρουν αυτοί που κοιτούν τις οθόνες που αναφέρεις.
Όταν αυτοί που θα προσφέρουν εικόνα αληθινή, θα είναι υπολογίσιμοι.
Όταν οι εκλάμψεις θα κάψουν τα μικροεργαλεία των.
Εύχομαι να συμβεί στον κατάλληλο χρόνο.
Παρόμοιες αγωνίες έχουν εκφράσει, και εκφράζουν, πολλοί άλλοι αξιολογότατοι Πολίτες και πριν και τώρα.
Αλλά μία ζωή «παιιδιά» θα είμαστε.
Να σαι σίγουρος ότι επαρκούμε αγαπητέ συν-Έλληνα οι ελάχιστοι, οι σπάνιοι, οι αιώνιοι νοσταλγοί της μελλοντικής ΄κοιλάδας΄. Νιώθουμε αρκετοί ότι τώρα πλησιάζει η σειρά μας, η γύρα μας στο τραπέζι που παίζει ζάρια ο Κ(Χ)ρόνος.
Ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι πάνε να ξυπνήσουν
Και ούτε θα μπορέσουν ποτέ να το καταλάβουν.
Διότι δεν γνωρίζουν τις έννοιες: ΔΙΚΗ->ΑΝΑΓΚΗ->ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ->ΑΝΑΓΚΗ<->ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΜΕΣΙΣ.
Δημοσίευση σχολίου