Το σύστημα

Η ανάγκη των ανθρώπων να ομογενοποιήσουν την συμπεριφορά τους ως σύνολο, οδήγησε στην ύπαρξη συστημάτων.
Συστημάτων κοινωνικών, πολιτικών, και οικονομικών.

Το σύστημα έχει σχέδιο, θέτει όρους, πρακτικές, και ακολουθίες.
Οπλίζει με στεγανά, τον εαυτό του, ρυθμίζει την κίνηση και την ενέργεια που απαιτείται για να λειτουργεί.
Παρακολουθεί συνεχώς την διαδικασία, μεταλλάσσεται όπου χρειάζεται, και δημιουργεί την απαραίτητη ασπίδα προστασίας του.
Προέρχεται από, και απευθύνεται σε, ένα σύνολο που χρειάζεται καθοδήγηση και κανόνες λειτουργίες σε όλες τις εκφάνσεις του.

Οι θρησκείες, οι πολιτικές ιδεολογίες, και τα οικονομικά μοντέλα, είναι τα κυρίαρχα συστήματα που σκαρφίστηκε ο άνθρωπος για να υπηρετήσει το σύνολο.
Μέσα από αυτά καταλαγιάζονται οι πνευματικές ανησυχίες, διαμορφώνονται οι πολιτικές σκέψεις, και, last but not least, που λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, διανθίζεται, αλλά και διαμορφώνεται η καθημερινότητα, με συναλλαγές σε χρήμα, πραγματικό ή εικονικό.
Είναι δε, πλέον το κυρίαρχο στοιχείο επιβίωσης, επιβεβαίωσης, προβολής, δύναμης και εξουσίας.

Χιλιάδες συζητήσεις και εκατομμύρια σελίδες αφιερώθηκαν και θα συνεχίζουν να αφιερώνονται σε αυτά. Αναλύσεις επί αναλύσεων για την ορθότητά τους, την διαφορετικότητά τους, και την σύγκριση μεταξύ τους.
Και το ειρωνικό της υπόθεσης στέκει ολόρθο απέναντί σε όλους.
Το 99,99% του συνόλου ακολουθεί τα αποφθέγματα του 0,01%.
Αλλά για να μην το καταλάβει, του επιτρέπεται η ενεργή συμμετοχή του, όχι σε επίπεδο καθορισμού συνιστωσών και ορισμού κανόνων, αλλά στην επικύρωση και εφαρμογή των συμφωνημένων με έναν απατηλό τρόπο αίσθησης της εκούσιας παρέμβασης στην εναλλαγή των ρόλων.

Για την θρησκεία δεν έχω να πω πολλά πράγματα, διότι βρίσκομαι στην αντίπερα όχθη. Την έμαθα στο σπίτι, την γνώρισα στο σχολείο, την έζησα μέσα από την γιαγιά μου που με μεγάλωσε, και που με υπομονή ανεχόταν τις ενστάσεις μου.
Σέβομαι όσους βρίσκουν σε αυτήν αποκούμπι από την ανθρώπινη αδυναμία αυτοτέλειας, λυπάμαι αυτούς που την ασπάζονται από συνήθεια, άρα δεν την σέβονται, απεχθάνομαι το 99,99% των εκπροσώπων της και το 100% των οπαδών τους.
Δεν μου προσέθεσε κάτι στον ψυχισμό μου, ενώ προσπάθησε πολλές φορές να με σκλαβώσει. Και ας το κατάλαβα αργά.
Σίγουρα ήταν το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα ελέγχου του συνόλου.

Οι πολιτικές ιδεολογίες ίσως είναι το μόνο σύστημα που προέρχεται από ζύμωση των πολλών για ακόμα περισσότερους.
Δεν θα εμπλακώ σε όρους και ορολογίες.
Εκφράζουν, τις κοινωνικές ανησυχίες του πολίτη, την ανάγκη έκφρασης της πολιτικής σκέψης, την κοινωνική συμπεριφορά ενός συνόλου, την ανθρωπιστική προσέγγιση.
Ενώ λοιπόν έχουν διατυπωθεί όχι και λίγα πολιτικά συστήματα, όλα καθορίζονταν ή προσαρμόζονταν από τις εκάστοτε συνθήκες του τόπου που αναπτύσσονταν. Ξεκινούσαν από ιδιαίτερα μυαλά, διαχέονταν σε λίγους σκεπτόμενους και κατέληγαν σε πολλούς οπαδούς.
Στην θεωρία υπήρξαν πάντα σταθερά, ανθρωποκεντρικά, λυτρωτικά.
Στην πράξη κατέληγαν πάντα μεταλλασσόμενα, ιδιοτελή, και παγίδα με άπειρα θηράματα.
Ο κόσμος περισσότερο έχει υποφέρει από αυτά και λιγότερο ωφελήθηκε.
Και το χειρότερο είναι ότι ιδεολογοποιήθηκε, αλλοιώθηκε, και συστηματοποιήθηκε και η μόνη αγνή, αυθόρμητη, και αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου.
Η επ-ανάσταση.
Όποτε συνετελέσθη, αντί το αίμα που έρρευσε να επιφέρει κάθαρση, έγινε τροφή για τους «δράκουλες».

Τα οικονομικά συστήματα τα θεωρώ ως το μεγαλύτερο αναγκαίο κακό για τον άνθρωπο.
Δημιουργήθηκαν για να διευκολύνουν το εμπόριο, χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν υπόσταση στους γυρολόγους, εξελίχθηκαν για να φέρουν την ανάπτυξη, την πρόοδο και την ευημερία, και κατέληξαν στον απόλυτο έλεγχο της ζωής του ατόμου και του συνόλου.
Στο άτομο, που βασίσθηκε πάνω του για να μπουσουλίσει.
Στο σύνολο, που του έδωσε τις βάσεις για να ορθωθεί.
Ποτέ δεν είχε αγνές προθέσεις και δεν το έκρυψε.
Πως θα μπορούσε άλλωστε, αφού σκοπός του είναι το κέρδος.
Και ενώ το κέρδος είναι απόλυτα θεμιτό, βάλθηκε να αποδείξει ότι η αισχροκέρδεια υπερέχει.

Ολάκερες "ανεπτυγμένες" κοινωνίες συνομολόγησαν ότι αφού οι πολλοί κερδίζουν, δεν τρέχει και τίποτα που πολλοί χάνουν και ελάχιστοι αισχροκερδούν.
Η ρόδα γυρίζει, δεν μενει στάσιμη, άρα κινούμαστε άρα υπάρχουμε.
Το εκπληκτικότερο δε, είναι το γεγονός ότι δημιούργησαν θεωρίες και εργαλεία εφαρμογής τους, έτσι ώστε να χάνεται το σύνολο σε βαρύγδουπους όρους και ορολογίες, που καλύπτουν την ατιμία των εφευρετών από την μία, και την δικαιολογία της ανοησίας των εφαρμοζόντων από την άλλη.
Οι θεωρίες και τα εργαλεία έγιναν σπουδές, αντικείμενα ερευνών, επιστημονικές αυθεντίες, και τέλος ενσταλλάχθηκαν στο υποσεινήδητο του συνόλου ως Ανάγκη.
Μέχρι και πυραμίδα την έκαναν.
Και είναι ικανοί να την κάνουν και Ακρόπολη.

Για να είμαι βέβαια δίκαιος, θα δεχθώ ότι αρκετοί προσπάθησαν να διορθώσουν την τρελλή πορεία, εισήγαγαν κατά καιρούς ασφαλιστικές δικλείδες, θέσπισαν κανόνες προστασίας του αφελούς ατόμου.
Αλλά το σύστημα επαγρυπνεί, μαθαίνει από τα λάθη του, σκαρφίζεται νέους δρόμους και καλύπτει την κάθε φούσκα του με μία μεγαλύτερη.
Και όσο το σύμπαν θα παραμένει άπειρο, τόσο άπειρος θα είναι και ο χώρος που θα καταλαμβάνει η φούσκα.
Και όλα αυτά γιατί διαθέτει ένα τεράστιο κοινό που διψάει για προβλήματα και θολές λύσεις.
Εάν το big bang ισχύει για την δημιουργία του κόσμου, τόσο δύσκολο είναι και ένα small bang για το σκάσιμο της ακροτελεύτειας φούσκας;

Σαν επίλογο θα αναφέρω το τι θεωρώ εγώ, άρα υποκειμενικό, καλύτερο τρόπο λειτουργίας για μία κοινωνία, και ένα Κράτος:

-Να δίνει στον κάθε ένα την ευκαιρία να αναδειχθεί ή/και να αναδείξει την προσωπικότητά του.
-Να του παρέχει όλα τα μέσα για αυτόν τον σκοπό, και να τον προστατεύει από ότι επιβουλεύεται το αντίθετο.
-Να διασφαλίζει την Ελευθερία του λέγειν, πράττειν, σκέπτεσθαι και συναλλάσσεσθαι μέσα σε πλαίσια μη όχλησης του συνόλου.
-Να είναι Δίκαιο και αυστηρό.
-Να πιστεύει και να εμπιστεύεται τον πολίτη.
-Να δέχεται την αμφίδρομη αμφισβήτηση με ευθυκρισία.
-Και πάνω από όλα να τον έχει παιδεύσει σε αυτές τις αρχές μη βλέποντάς τες ως υποχρεώσεις και δικαιώματα, αλλά απαραίτητη Ανάγκη δημιουργικής συνύπαρξης, ανάπτυξης, και ευημερίας.

Αλλά όπως σοφά έχει ειπωθεί, "παντών χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος".


ΥΓ.Εδώ θα σημειώσω, ότι όλα τα ανωτέρω τα γράφει ένας άνθρωπος που ζει μέσα στο σύστημα, το χρησιμοποιεί, το υπομένει, ωφελείται αλλά και υποφέρει από αυτό.
Έχω ξεκινήσει όμως εδώ και λίγα χρόνια να το κοιτάω κατάματα.
Δεν με τρομάζει πια η αμφισβήτησή του.
Το έχω απομυθοποιήσει.
Διακρίνω τα καλά του και τα κρατώ.
Εντοπίζω τα άσχημά του και του βγάζω ένα, ένα τα δόντια.
Μέχρι να επέλθει συστηματική αποσυστηματοποίησις.
Ή να με προλάβει κάποιο νέο.
Ή να προλάβω και να έχω φύγει.
Αλώβητος ξέρω ότι δεν θα μείνω.
Αλλά προτιμότερο να εισαχθώ για την νέα γρίππη, παρά για την κακιά αρρώστια.
(Για το καλό μου).

ΥΓ2. Διαβάζεται καλύτερα με την ηχητική υπόκρουση του Γ. Μηλιώκα.