Επειδή κάποιοι αναλώνονται, σε αναρτήσεις και σχόλια με ενδιαφέρον παιδικής χαράς.
Επειδή η τραμπάλα η κούνια και ο μύλος σε διασκεδάζουν μεν, αλλά σε ζαλίζουν κιόλας.
Επειδή, εκουσίως αλλά και ακουσίως, συνεχώς απομακρυνόμαστε από τον "προορισμό μας".
Επειδή υπάρχουν και αρκετοί που δεν ικανοποιούνται με την μετριότητα.
Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου γραφικό και ονειροπόλο.
Επιμένω σε μία πιο επίπονη αλλά και πιο αισιόδοξη θέαση του χθες του σήμερα και του αύριο.
Κοιτάζω και προς τα αστέρια.
5 σχόλια:
@νοών...νοείτω
ελπίζω να είναι όλα καλά, αυτό το κτίριο-κουφάρι που απο την εσωτερική οργανική αποσύνθεση θα αρχίσει σε λίγο να πρασινίζει εγώ τουλάχιστον δεν πρόκειται να το αναρτήσω
σε παρακαλώ φτιάξε το σχόλιό σου για την αποσυστηματοποίηση τάχιστα μια ωραία ανάρτηση και ανάρτησέ το εδώ για να το βάλω στους συνδέσμους
δεν θέλω να καταχρώμαι τόσο μεστά κείμενα, κατ' εξαίρεση έγινε αυτό
@αλλενάκι
Είθε...
φίλε μας Νοητικό Σκεφτικό Αστέρι
...είθε!
Και εμείς... γραφικοί και ονειρόλοι
κοιτάζουμε τα αστέρια και τους λέμε να μη μας μαλώνουν που τους λέμε τον πόνο μας
προσπαθώντας να βρούμε τον προορισμό μας
και να μη χαθούμε και να μη τον χάσουμε...
Καλώς επανήλθατε αγαπητοί πολεμιστές.
Τα αστέρια μας φωτίζουν, όταν ο Ήλιος ξεκουράζεται....
Υπάρχουν αόρατοι δεσμοί με τ' αστέρια που μας ορίζουν. Όταν τους ενεργοποιούμε συνειδητά, αναιρούμε την ξιπασμένη άβυσσο, που εικονίζει συμβολικά η ανάρτηση σε μια γόνιμη αντίφαση με το κείμενο. Η σύνθεση είναι βέβαιη για όσους πιστεύουν στον Ουρανό.
Γεια σου και χαρά σου ποιητή του στοχασμού και της καρδιάς.
Είθε τα αστέρια να μην μας απαρνηθούν ποτέ.
Δημοσίευση σχολίου