Η οσμή

Η μπόχα, που αναβλύζει όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών διαγωνίζεται σε ένταση άλλων προεκλογικών περιόδων.
Ο αδυσώπητος πόλεμος των διάφορων συμφερόντων που περιβάλλουν την πολιτική δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα.
Δυστυχώς σε αυτόν τον πόλεμο και για πρώτη φορά συμμετέχουν και τα ιστολόγια.
Τα ιστολόγια που υποτίθεται ότι απευθύνονται σε περισσότερο ψαγμένους και μορφωμένους πολίτες.
Τελικά οι πρώτοι που σπεύδουν να επικρατήσουν σε μία κατάσταση είναι πάντα οι επιτήδειοι.
Και ενώ ένας λογικός άνθρωπος το περιμένει, ο ίδιος εκπλήσσεται από την σε μεγάλο βαθμό ταύτιση των σχολιαστών με τους επιτήδειους διαχειριστές.
Οι σχολιαστές των ιστολογίων θα περίμενε κανείς να είναι η νέα μαγιά των υγιώς σκεπτόμενων πολιτών, που αποκτώντας βήμα έκφρασης θα έδειχναν την διαφορά.
Θα ανεδείκνυαν αυτό που τόσα χρόνια επιμελώς κρυβότανε από τα ΜΜΕ και αρκετούς δημοσιογράφους.
Λίγες οι διαφορετικές φωνές σε σχέση με την οχλαγωγία των κολλημένων σε πολιτικά πρότυπα ξεπερασμένα.
Παρακολουθώ έντονα τους διαλόγους που αναπτύσσονται σε όσα πολιτικά ιστολόγια επιτρέπουν τον σχολιασμό.
Τα χαρακώματα πρόλαβαν και σκάφθηκαν, και οι αντιμαχόμενοι πήραν θέσεις.
Μήπως με την περιγραφή ενός νησιού, το άκουσμα ενός τραγουδιού, την ανάγνωση ενός διηγήματος, και την προσγειωμένη αντίληψη της κρίσης, καταφέρουμε να ξεφύγουμε από την εικονική ηλεκτρονική πραγματικότητα που μας πλασάρουν;