Η ψήφος

Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την υπευθυνότητα της επιλογής της αποχής ή/και της λευκής ψήφου στις επικείμενες εκλογές.
Τα πολιτικά κόμματα όπως είναι φυσικό, το κάθε ένα για δικούς του λόγους προτρέπει στην μαζική προσέλευση στις εκλογές.
Ο λόγος που επικαλούνται για να δικαιολογήσουν αυτήν την προτροπή, είναι ότι θεωρούν αδιανόητο ο πολίτης να μην έχει γνώμη για τα πολιτικά πράγματα.

Πόσοι αλήθεια από το σύνολο των ψηφοφόρων γνωρίζουν επακριβώς το πρόγραμμα του κόμματος που προτίθενται να ψηφίσουν αλλά και το πρόγραμμα των υπόλοιπων κομμάτων που έχουν απορρίψει;
Πόσοι γνωρίζουν για ποιες θέσεις συνολικά θα εκπροσωπηθούν από τους Ευρωβουλευτές;
Αλήθεια γιατί δεν υπάρχει καμία τέτοια ερώτηση στις εκατοντάδες δημοσκοπήσεις;
Μήπως επειδή θα αποκαλυφθεί το απίστευτο έλλειμμα πολιτικής που διέπει την κοινωνία μας;
Μήπως επειδή θα αποκαλυφθεί ότι ο κυριότερος λόγος ύπαρξης των κομμάτων βασίζεται στην άγνοια των πολιτών και όχι μόνον;
Μήπως επειδή θα αποκαλυφθεί η πελατειακή σχέση που τους στηρίζει τόσα χρόνια;
Μήπως επειδή θα καταδείξει στους πολίτες ότι είναι έρμαια των κριτηρίων τους που μόνο πολιτικά δεν είναι;
Μήπως επειδή δεν αντέχουν ούτε τα κόμματα, αλλά και ούτε οι πολίτες να δουν κατάματα την αλήθεια;

Πότε θα σταματήσει η ψήφος να υπέχει κριτηρίων όπως παράδοση, συμφέρον, αντίδραση, μονομέρεια, ακόμα δε και αισθητική;
Πότε απασχόλησαν ουσιαστικά, μετεκλογικά τα κόμματα, τα ποσοστά της αποχής και της λευκής ψήφου;
Ο αφορισμός τους δεν τα κρύβει σαν συνιστώσες.
Ποιος μπορεί να πει σε κάποιον ότι κάνει λάθος να απέχει, όταν έχει εξετάσει όλα τα προγράμματα και έχει υπολογίσει και το παρελθόν των κομμάτων, και δεν μπορεί να συμφωνήσει σε καίρια θέματα όπως παιδεία, υγεία, οικονομία, εξωτερική πολιτική, υπηρεσίες, σχέσεις Κράτους-Πολίτη, χωροταξικό, περιβάλλον σε μία Ευρώπη που δεν τον εκπροσωπεί;
Από την άλλη, ποιος θα κατηγορήσει τον Πολίτη για την αδιαφορία του για όλα τα παραπάνω;
Ποιος θα του υποδείξει ότι το να διαθέσει χρόνο για την έρευνα που χρειάζεται πριν την απόφαση, δεν είναι χαμένος χρόνος;
Ποιος θα του αναιρέσει το ανόητο ερώτημα που θέτει, «εγώ θα αλλάξω τον κόσμο»;
Ποιος θα τους πείσει να πάρουν ανιδιοτελώς μέρος στην ζύμωση των κομμάτων, κα να απαιτήσουν την εκπροσώπηση καθαρών θέσεων;

Το δίλημμα σε αυτές τις εκλογές δεν το εκφράζουν οι πολιτικοί με τα ευφυολογήματα τους.
Το δίλημμα σε αυτές αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες εκλογές, θα έπρεπε να είναι το ακόλουθο κατά την γνώμη μου.
Ψήφος πλήρους πολιτικής συνείδησης από πολίτες που είναι ενεργοί, ή ψήφος που να δικαιολογεί απλά και χωρίς πολλά πολλά την ευκαιριακή μας ύπαρξη σε αυτήν την Χώρα;