Σιωπηλή κραυγή

Ο θόρυβος από τους χθεσινούς πυροβολισμούς δεν ήταν αρκετά δυνατός.
Ο θόρυβος από την πρόσκρουση των σφαιρών στα κεφάλια των αστυνομικών είχε σιγαστήρα;
Κουφαθήκαμε τελείως, εκτός των άλλων, ή τα κάλυψε όλα η απεργία (ή μήπως αποχή;) και η σύνοδος των 20;
Σιγά, σιγά τα αισθητήρια όργανά μας ατονούν ή έγιναν επιλεκτικά;
Η αντίδραση, ως πρωτογενής λειτουργία των αισθήσεων, εξαντλείται σε άναρθρες αποτυπώσεις του στόματος και της σκέψης.
Τα συναισθήματα ως αποτέλεσμα επεξεργασίας των αισθήσεων, επικοινωνούνται σε αφορισμούς και σκληρές απόψεις.
Η ψυχή εγκλωβίστηκε στον αέναο κύκλο της κίνησης, στερούμενη πια κάθε διεξόδου προς τα άνω.
Το υποσεινήδητο αποκλείστηκε.
Η συνείδηση αλλοτριώθηκε.
Η μνήμη θόλωσε.
Πως θα ονομάσει η κάθε επιστήμη αυτόν τον ιό που κατατρώγει την ανθρωπότητα;
Ποιος νέος ορισμός μπορεί να συμπεριλάβει την ανοησία, την αναλγησία, την αδιαφορία, την ολιγοψυχία, την ανανδρεία, την απελπισία, την αφωνία, την απερισκεψία, την δειλία, και την πνευματική πενία σε λίγες λέξεις;

Τα αισθητήριά του όργανα βρίσκονται σε συναγερμό.
Τα συναισθήματά του φιλτράρονται κατά την επεξεργασία τους, προσπαθώντας να αποβάλλουν τους ρύπους που τα συνοδεύουν.
Βρίσκεται σε ψυχική διέγερση.
Το υποσεινήδητο γκρεμίζει ασυνείδητα τα τείχη.
Η συνείδηση ανοίγει ξανά τον δρόμο.
Η μνήμη επανέρχεται ασυγκράτητη.
Επιτέλους εμφανίστηκε η Ανάγκη.
Ευτυχώς ενυπάρχει η Δικαιοσύνη.
Σταματά να μιλάει πολύ. Η σιωπή τον τρέφει περισσότερο.
Αρχίζει να εκφράζεται με σκέψη και περισσυλογή.
Αισθάνεται μόνος.
Αλλά δεν είναι.
Ποιος είναι;

Ακούει κανείς;