Άνευ τίτλου...

Επειδή σε αυτές τις εκλογές, άκουσα και διάβασα τα λιγότερα σχόλια μεν αλλά τα πιο ανόητα δε, δεν μπορώ να κρατηθώ από το να γράψω ένα σχόλιο που μοιάζει σεξιστικό, αλλά σας βεβαιώ ότι δεν είναι αυτός ο σκοπός του.

Σαράντα χρόνια τώρα, σύσσωμη η πολιτική, αλλά ανίκανη, σαβούρα, ασελγεί στο σώμα της Ελλάδας ωσάν περιζήτητος γαμπρός.
Και εμείς, που την απαρτίζουμε, συμπεριφερόμασταν ωσάν μυξοπαρθένες παρακαλώντας ουσιαστικά να μην ...τελειώσει ο χαριεντισμός με τις θωπείες και τα πρόστυχα λόγια.
Μετά από σαράντα χρόνια λοιπόν πολιτικής ανικανότητας, ήρθε ο Τσίπρας και με συνοπτικές κινήσεις ....(μας) τελείωσε στο χειμαζόμενο κορμί της.
Και έτσι σήμερα, όπου η πολιτική παρθενία αποτελεί πλέον σύντομο ανέκδοτο για ανικανοποίητους, άλλοι αναπολούν τους οργανοπαίχτες του παρελθόντος, άλλοι ερωτεύτηκαν το γρήγορο πιστόλι, και άλλοι αναζητούν την τάξιν της συνεύρεσης και την  πολιτική ελευθερία του έρωτα που δεν έζησαν.

Ελάχιστοι όμως αναρωτιούνται, για το τι "καρπός" φυτεύτηκε στο σώμα της.
Και είναι ίσως η πρώτη φορά, που επιβάλλεται η πολιτική «αποβολή».

Δεν υπάρχουν σχόλια: