Η χώρα του Ποτέ




Ζούμε στην χώρα του «Ποτέ» (Νeverland αγγλιστί).
Ζούμε στην χώρα όπου όχι μόνον δεν θα μεγαλώσει ποτέ, αλλά της μέλλει να μικραίνει συνεχώς.
Ζούμε στην χώρα όπου το απίθανο γίνεται πιθανό, και το παράλογο λογικό.
Τα τέρατα και τα σημεία, απέκτησαν πατρίδα.
Ζούμε στην χώρα όπου μεταφέρει μία κινηματογραφική ταινία διασκέδασης και φαντασίας για παιδιά, σε μία πραγματικότητα τρόμου για μεγάλους.

Ζούμε στην χώρα όπου, η αντικειμενική αξία ενός σπιτιού ή ενός οικοπέδου, άνευ ουσιαστικής αξίας, είναι υπέρμετρα μεγαλύτερη από την υποκειμενική αγοραστική αξία των, και αυτό το υπολογίζουν κάποια «υποκείμενα».
Ζούμε στην χώρα όπου το σπίτι που αγόρασες, και φορολογήθηκες, για να μείνεις, είναι σαν να απέκτησες την χήνα που γεννάει χρυσά αυγά.
Ζούμε στην χώρα, όπου ένα οικόπεδο με ελιές και αγροτικό σπίτι, έχει την ίδια αξία με ένα διαμέρισμα στο Μονακό.
Και μετά σου λένε ότι αυτά γίνονται μόνον στα παραμύθια.
Ζούμε σε μία «προηγμένη» χώρα, όπου οι υπολογισμοί γίνονται στο πόδι, και οι λογαριασμοί αποστέλλονται ηλεκτρονικά.
Ζούμε σε μία χώρα, όπου ένα αντικείμενο αγοράς δημιουργεί συνεχώς πλούτο, όχι σε αυτόν που το αγόρασε αλλά σε κάποιον μηχανισμό ανεξάντλητης αμετροέπειας.
Ζούμε σε μία χώρα όπου η έννοια της μεταρρύθμισης των παθογενειών της, σημαίνει απορρύθμιση των γηγενών της.
Ζούμε σε μία χώρα όπου οι «στέρεες» ιδέες του μαρξισμού και του καπιταλισμού, υπέστησαν «όσμωση» με αποτέλεσμα τον ρευστό σαδισμό.

Ζούμε στην χώρα, που ποτέ της δεν κατάφερε να κοιτάξει τα διαστήματα που δημιουργούσε, αλλά χαριεντίζεται με τα διαστήματα που ήταν υπόδουλη για να παίρνει ιδέες και να διαιωνίζει την σφαλιάρα σαν σύμβολό της.
Ζούμε στην χώρα, που ποτέ της δεν ήταν ικανή να επιλέγει φίλους που θα την στηρίζουν στα δύσκολα, παρά μόνον να δημιουργεί εχθρούς και να τρέχει μετά να παρακαλεί για εξαιρέσεις από ροδάκινα και βερίκοκα μέχρι S300 και TOR-M1.

Ζούμε στην χώρα όπου ο «πρωθυπουργός» της οραματίζεται την επέτειο των 200 ετών από την επανάσταση, σαν την καταληκτική ημερομηνία εορτασμού της, και όπου ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης , ελέω πρωθυπουργού, δουλεύει άοκνα για την πραγμάτωσή του οράματος αυτού.

 Τελικά δεν ζούμε στην χώρα του ποτέ, αλλά είμαστε η χώρα του ΠΟΤΕ και του ΤΙΠΟΤΑ.
Και δυστυχώς, όχι μόνον δεν υπάρχει ένας παγκόσμιος οργανισμός να μας σώσει, από την ενδημική ασθένεια της πολιτικής Έμπολα που έχει ξεσπάσει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά αντίθετα υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί που την αφήνουν να εξαπλώνεται σε όλη την επικράτεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: