Οι συνδετικοί κρίκοι (...συνέχεια)

Η φωτογραφία από εδώ

Η συνέχεια από εδώ

Η τεχνολογία λοιπόν σήμερα παρουσιάζεται ως το Άγιο Δισκοπότηρο της ενδελεχούς κατανόησης του παρελθόντος και της διακαούς συνάντησης με το μέλλον.

Έχει εισρεύσει σε όλες τις λειτουργίες και δραστηριότητες του «σύγχρονου» ανθρώπου, ενώ υπολείπεται ακόμη σε αρκετές χώρες της Ασίας και της Αφρικής όσον αφορά τα ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού τους.

Το εύρος της χρησιμότητάς της, δεν αντικατοπτρίζεται από την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών της, αλλά από την ποσότητα των παρεχομένων συσκευών της και πληροφοριών.

Η αξιοπιστία της, δεν καθορίζεται τόσο από την πρακτική και την εφαρμογή της, αλλά από την συνεχή αναβάθμιση των παρεχομένων μηχανημάτων και υπηρεσιών της.

Ειδικότερα, στους τομείς της πληροφορικής και της ψυχαγωγίας, όπου υπάρχει μαζικότατη διείσδυση άρα και μαζικότατη επιρροή, με το επιχείρημα της αλληλεπίδρασης, επιτυγχάνει διείσδυση στην λειτουργία του πιο δυσνόητου εγκεφάλου, αυτού του ανθρώπου..

Η αλληλεπίδραση που ουσιαστικά έχει επιβάλλει με το πρόσχημα της βελτίωσης των υπηρεσιών της, εκμαιεύει ανύπαρκτες ανάγκες, που πηγάζουν όχι από την μη ικανοποίηση του μηχανήματος ή της εφαρμογής, αλλά από την έντεχνη δημιουργία απαίτησης επιπλέον μηχανημάτων και εφαρμογών, περιττών στην ουσία, δημιουργώντας μία μηχανιστική επικοινωνία μεταξύ ανθρώπινων αναγκών και τεχνολογικά ηλεκτρονικών αποκρίσεων, αντί ηλεκτρικών ερεθισμάτων από το πραγματικό περιβάλλον.

Η συχνότητα δε αυτών των αναβαθμίσεων, όταν πρόκειται για λογισμικό δεν κοστίζει κάτι, όταν όμως πρόκειται για το μηχάνημα αυτό καθ’ εαυτό, τότε ξηλώνεσαι κανονικά.

Ο όγκος των πληροφοριών που μπορεί να διαχειριστεί πλέον ένας προσωπικός ηλεκτρονικός υπολογιστής, είναι απείρως περισσότερος από την ικανότητα ταξινόμησης, κατανόησης και διαχείρισής του από τον μέσο χρήστη.

Αυτό, σε συνδυασμό με τις αμέτρητες εφαρμογές και προγράμματα που μπορεί να «σηκώσει» ο ίδιος ο υπολογιστής, τον μετατρέπει ουσιαστικά σε alter ego, του χρήστη.

Επειδή όμως αυτό δεν είναι αρκετό, δηλαδή η εξάρτηση δεν είναι αρκετή, η τεχνολογία δημιούργησε μικρότερες, ελαφρύτερες άρα και εύκολες στην μεταφορά, συσκευές, με ανάλογες υπερ-δυνατότητες, τις λεγόμενες και «έξυπνες» συσκευές.

Οι έξυπνες συσκευές, δεν είναι έξυπνες, αφού δεν σκέπτονται αυτόνομα.

Στην συνείδηση του χρήστη όμως θα είναι πάντα έξυπνες.

Θα είχε ενδιαφέρον να μπορούσε να απαντήσει μία έξυπνη συσκευή στην ερώτηση, πως θα χαρακτήριζε τον μέσο χρήστη της.

Θα έλεγα λοιπόν, ότι η απόλυτη σχέση εξάρτησης μεταξύ ανθρώπου και τεχνολογίας, έχει δημιουργήσει νέα, υψηλά, επίπεδα μίας νέας μορφής πίστης, που δεν θα αργήσει να ξεπεράσει την ιδεολογική και την θρησκευτική.

Διότι ακόμη και εάν δεχτούμε ότι οι ιδεολογίες και οι θρησκείες, ζουν και βασιλεύουν, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτό γίνεται επειδή ακριβώς επικοινωνούνται πλέον σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, και σε πολύ μεγαλύτερο εύρος πιστών.

Η κατήχηση πλέον δεν χρειάζεται ιεροκήρυκες και καθοδηγητές, που πρέπει να ταξιδέψουν χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων για να εντοπίσουν και να «φωτίσουν» τους αδαείς, πρόσωπο με πρόσωπο, ούτε δεκάδες χρόνια για να γίνει η κατήχηση κτήμα σε μεγάλα πληθυσμιακά στρώματα.,

Πόσες αιρέσεις άραγε ξεπετάχτηκαν λόγω της τηλεόραση παγκοσμίως;

Ούτε χρειάζεται δυσανάγνωστα πολυσέλιδα βιβλία θεωρητικών που αναλύονται σε διαλέξεις και συναντήσεις οργανώσεων και λεσχών και μεταδίδονται ως επικεφαλίδες στην μάζα.

Πόσα εκατομμύρια αγοραστές, μία νέας κυκλοφορίας της Apple, σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έγιναν κάτοχοι της φρέσκιας τεχνολογικής αλήθειας με άμεση πρόσβαση στην λειτουργία τους;

Σήμερα, με μία μόνο κίνηση σε μία μηχανή αναζήτησης, βρίσκεις τα πάντα.

Τα πάντα μεν, αλλά με αμφιβολίες ως προς την αξιοπιστία τους δε.

Εδώ μπαίνουν οι παράγοντες, γνώση, προσωπική αντίληψη και κρίση.

Πλέον γίνεσαι, ουσιαστικά, ο ίδιος ιεροκήρυκας και καθοδηγητής του εαυτού σου, και των γύρω σου.

Η περίφημη διαδραστικότητα, είναι τις περισσότερε φορές ανώνυμη και αγνώστου προελεύσεως, και επειδή ακριβώς παραπέμπει σε αμέτρητες πηγές, καθιστά την διαδικασία επιβεβαίωσης εξαντλητική.

Όπου δε είναι επώνυμη, η «αυθεντία» της τελεί υπό την αίρεση της εύκολης αντιπαράθεσης είτε από επώνυμους είτε από ανώνυμους.

Σημαντικότατα γεγονότα σε καθημερινή βάση, αλλά και ιστορικά γεγονότα που αριθμούν χιλιετίες, περνούν αφιλτράριστα ως πληροφορίες, σε δισεκατομμύρια «χρήστες» και σε τρομακτικά γρήγορο ρυθμό.

Αναλύονται επιφανειακά και πρόχειρα, και καταλήγουν στο ασυνείδητο του μέσου ανεκπαίδευτου εγκεφάλου, που δεν έχει μάθει να λειτουργεί σε τέτοιους ρυθμούς.

Αυτή η διάσπαρτη υπέρ-ανάλυση, θεωρώ ότι έχει επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην ποιότητα της νοητικής λειτουργία του μέσου ανθρώπου παρ’ όλο που έχει αυξήσει την ποσότητά της.

Διά της μεθόδου όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω, δηλαδή έχω άποψη και πολλές φορές γνώμη για όλα, αποδυναμώνεται η επιστημονική, με την αρχαία έννοια της λέξης, θεώρηση του κάθε αντικειμένου που μας πετάνε εμπρός μας.

Επιπλέον, οι χιλιάδες «πρακτικές» συσκευές που συνοδεύουν, ή μάλλον καθορίζουν, την ζωή μας απασχολούν τον χρόνο μας με κινήσεις που πρέπει να εξασφαλίσουν την τροφοδότησή τους, την αναβάθμισή τους, την ενημέρωσή τους και την συντήρησή τους.

Που είναι εντέλει ο χρόνος που υποσχέθηκαν ότι θα γλιτώναμε;

Αποτέλεσμα των ανωτέρω είναι, κατά την άποψή μου, ότι επιτυγχάνεται ταυτόχρονα ένα κεφαλαιώδες ατόπημα ή μάλλον ένα έγκλημα εκ προμελέτης.

Επιτυγχάνεται η απομυθοποίηση και η απονεύρωση μία βασικής πανάρχαιας αξίας, που έπρεπε να είναι η βασικότερη παράμετρος σκέψης και συμπεριφοράς της ανθρωπότητας.

Η ύπαρξις και η λειτουργία του μέτρου.

Η τεχνολογία, όπως και οι χρηματιστές, υιοθετεί το ρητό «sky is the limit».

Δηλαδή εκπαιδεύουν τον άνθρωπο – καταναλωτή, να θεωρεί ότι δεν υπάρχουν όρια από την στιγμή που αυτά καταρρίπτονται, αφού η ίδια τα θέτει σε δόσεις.

Επιπλέον, επιφέρει σωματική τεμπελιά και -αν και ακούγεται ως αντίκρουση στους προηγούμενους ισχυρισμούς μου- νοητική με την έννοια της μείωσης της ικανότητας της ανάλυσης ως αποτέλεσμα επικράτησης της ανάγκης για ποσότητα πληροφορίας.

Το σώμα και ο εγκέφαλος γίνονται όργανα, παθητικής κίνησης και αποθηκευτικού χώρου.

Όσο θα αυξάνεται η «διείσδυση» της τεχνολογίας στους πληθυσμούς, τόσο θα μειώνεται ο αμυντικός μηχανισμός του.

Η μόρφωση, με την έννοια του δίνω μορφή στις πληροφορίες και γνώσεις, τις ταξινομώ και τις κατατάσσω, γίνεται παρα-μόρφωση.

Όπως στο δωμάτιο με τους καθρέπτες, που μπαίνεις για να γελάσεις και όχι για να δεις.

Επιπλέον δε των ανωτέρω, με την συντριπτική υπεροχή, ως κεφαλαιακή αξία, της παροχής υπηρεσιών εις βάρος της όποιας παραγωγής, που λαμβάνει χώρα στις αναπτυγμένες δυτικές χώρες σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, και που βασίζεται καθαρά και μόνον στην τεχνολογία, προοιωνίζεται ένα μέλλον όπου τα ανθρώπινα χέρια θα λειτουργούν μόνο σε επίπεδο πληκτρολόγησης, ή απλής αεράτης κίνησης, ως εντολή ελέγχου μηχανών προηγμένης τεχνολογίας, όπου ο κεντρικός έλεγχος ασκείται από λίγους (βλέπε ταινίες «επιστημονικής» φαντασίας).

Βέβαια, στις ίδιες ταινίες βλέπουμε πάντα να εμφανίζονται εστίες αντίστασης από μερίδα ανθρώπων που δεν υποτάχθηκαν, αλλά προέταξαν την ελευθερία της σκέψης και πράξης ως υπέρτατο αγαθό της ανθρωπότητας, και όπου στο τέλος καταρρίπτουν το «τυραννικό ψηφιακό» κατεστημένο.

Αναμένοντας την πρώτη ταινία όπου στο τέλος θα νικήσουν οι χειριστές της τεχνολογίας, θα ελπίζουμε ότι το τέλος δεν έχει ακόμα γραφτεί.

Επίσης μέχρι τότε θα αναρωτιόμαστε (;) ποιο τέλος επιθυμούμε τελικά;

Ο συνδυασμός λοιπόν των αποτελεσμάτων της τεχνολογίας, ως εργαλείου εξέλιξης και ως μέσου «διαφώτισης», είναι το νέο τοτέμ της ανθρωπότητας.

Ένα τοτέμ, που θα ελέγχει τα πάντα και θα λατρεύεται από τους πάντες,

Ένας «φάρος» που δεν θα λούζει με φως τις ξέρες, αλλά θα στρομπολάρει (sic) την φαντασιακή όραση του ταξιδιώτη.

Όπως και να το δει κάποιος, το αποτέλεσμα είναι κοινό σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.

Μεγαλύτερος έλεγχος, μέσω συγκέντρωσης των μέσων που χειρίζονται οι άνθρωποι σήμερα στην καθημερινότητά τους, από όλο και πιο λίγους και όλο και πιο δυνατούς.

Και αναρωτιέμαι εν τέλει, τι υπερισχύει αυτής της συσσώρευσης ελέγχου;

Το κέρδος ως αποτέλεσμα εφαρμογής του καπιταλισμού, ή το κέρδος ως αποτέλεσμα εφαρμογής της απόλυτης εξουσίας;

Μία απόλυτη εξουσία, που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε τους τρόπους και τα μέσα να εφαρμοσθεί από τα κεντρικά προς όλη την περιφέρεια

Εάν υποψιαστώ ότι συμβαίνουν και τα δύο, θα αναγκαστώ να το ψάξω στο Google.

Εκτός εάν, αυτό είναι το επόμενο στάδιο της φυσιολογικής εξέλιξης του ανθρώπινου είδους.