Λίγα λόγια για τα χάλια της σκέψης μας

Είναι από τις ελάχιστες φορές, που θα αναδημοσιεύσω αναρτήσεις άλλων ιστολόγων, από τότε που αποφάσισα να δραστηριοποιηθώ και πάλι.
Και αυτό θα συμβαίνει, μόνον όταν θεωρώ ότι η ανάρτηση μπορεί περιεκτικά να πει αυτό που εγώ θα αράδιαζα σε πολλές και κουραστικές γραμμές.
Ακολουθεί η ανάρτηση από το ιστολόγιο Δραγασιά


Αυτό το διάστημα δεν επισκέπτομαι πολύ αυτό το χώρο με τη γραφή μου, γιατί θεωρώ ότι οι σιωπές είναι απείρως γονιμότερες .από την ακατάσχετη φλυαρία.

Η ζωή βέβαια συνεχίζεται και πέρα και μέσα από την επικαιρότητα που την παρακολουθώ με ενδιαφέρον, έξω όμως από τα ιδιωτικά δίκτυα των ράδιο-τηλεοπτικών αραχνών. Θα έλεγα ότι με απασχολεί αρκετά η ουσία της παθογένειας της ίδιας μας της σκέψης. 
Πρωτότυπο !!! Θα αναφωνήσει κάποιος που με συμπάθεια ή ειρωνεία θα ψελλίσει την αντίρρηση του για τούτη τη γραφή καθώς την περιδιαβαίνει με ανάγνωση. 
Το αστείο όμως είναι πως στην καθημερινότητα μας ποτέ δεν ψάχνουμε την αιτία της παθογένειας της σκέψης μας, αλλά πάντοτε βρίσκουμε εύκολους στόχους απέναντι από εμάς και φορτώνουμε σε τούτους τα κακώς κείμενα. 

Για να το κάνω πιο σαφές, ο υπάλληλος που δουλεύει για το κράτος της Τρόικας, ενώ είναι σκασμένος , φοβισμένος και ότι άλλο μπορεί να λεχθεί για να χαρακτηρίσει την δύσκολη ψυχολογικά και υλικά θέση του, συνεχίζει να είναι ενεργός δήμιος που κατ’ εντολή των βασανιστών του σκοτώνει άλλους ανθρώπους για να έχει συντήρηση του φόβου και της απέχθειας του προς τον βασανιστή του…
Τρελό ε; 
Εντελώς καθημερινό θα έλεγα… και «φωτίζει» κάπως με πρακτικό τρόπο την παθογένεια της σκέψης που ανταμώνουμε καθημερινά γύρω μας. 
Δεν θα πω όμως περισσότερα για αυτό τον ιστό της αρρωστημένης σκέψης μας, που φτιάχνει Ιστορία και πολύ πόνο γύρω μας και μέσα μας…

Αυτό το διάστημα μελετώ το έργο του Σοφοκλή "Οιδίπους Τύραννος" που πρόκειται να ανέβει σε λίγες μέρες ως παράσταση στην Αθήνα και όχι μόνο σε αυτήν. 
Δεν θα ήθελα να γράφω αρκετά πράγματα για την ουσία που εγώ ανιχνεύω μέσα σε τούτο το κείμενο, γιατί οι απόψεις γεμίζουν το μυαλό μας με αντιρρήσεις που απλώς επιβεβαιώνουν την στασιμότητα μας σε παγιωμένες αντιλήψεις. 
Άκουσα πρόσφατα και μου άρεσε μια σκέψη που έλεγε πως ο αναλφάβητος άνθρωπος δεν θα είναι στο μέλλον αυτός που δεν ξέρει γραφή ή τον χειρισμό των ηλεκτρονικών μέσων, αλλά αυτός που δεν θα μπορεί να αντικαταστήσει με καινούργια δεδομένα τις βεβαιότητες του…
Φαντάζεστε τις γνωστές ομάδες ανθρώπων που είναι αμετακίνητες από τις θέσεις τους και συσπειρώνονται φτιάχνοντας την εκάστοτε ιδεολογική βία; 
Ε, αυτές οι ομάδες είναι ο σημερινός σκοτεινός Μεσαίωνας της κατά τα άλλα μεταμοντέρνας εποχής των πληροφοριών και της ταχύτητας…

Θα έλεγα μόνο μια προτροπή προς όποιον θέλει να εξετάζει τα πράγματα πέρα από το προφανές τους, λέγοντας πως η ουσία της ζωής μας βρίσκεται πάντα εκεί που δεν πέφτει το Φως της λογικά λαξευμένης πληροφορίας…

Δεν θα πω όμως περισσότερα, αλλά θα αφήσω δυο διαδικτυακούς τόπους που αναφέρονται στο θέμα τούτο που πραγματεύεται το έργο του Σοφοκλή. 

Συνεχίζω να θεωρώ ότι Παιδεία συντελείται όταν θέτουμε ο καθένας στον εαυτό του ερωτήματα εντελώς δικά μας… ενώ η εκπαίδευση πάντοτε λειτουργείται από τις κυρίαρχες ομάδες σκέψης και φτιάχνουν ομοιόμορφους οπαδούς για προστασία του ίδιου του «λειτουργικού» τους μοντέλου, στο εκάστοτε κυρίαρχο σύστημα. 
Τα δε διλήμματα μεταξύ αριστεράς δεξιάς στην πολιτική, Παναθηναϊκών και Ολυμπιακών στον αθλητισμό, Καθολικών και Προτεσταντών στην θρησκεία, κρύβουν μέσα στο σκοτάδι τους , τις περισσότερες εκδοχές απάντησης σε ότι θεωρούν επικίνδυνο να ξεστρατίσει κάποιος από το δίπολο.

Κάπου εδώ όμως σταματώ παραθέτοντας τις πληροφορίες 
Άλλωστε τα χάλια μας μπορεί κάποιοι να τα δούμε … όμως το δυσκολότερο είναι να ψάξουμε τη γιατρειά τους. 
Πάντως έξω από την Παιδεία μην ζητάμε θεραπεία… γιατί απλώς όλες οι άλλες δογματικές θέσεις είναι σαν τα ψυχοφάρμακα που καταστέλλουν το τοπίο από αντιπάλους, αλλά δεν θεραπεύουν! 

Α.  Ένας χώρος που τιτλοφορείται ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΟΙΔΙΠΟΔΑ ΤΥΡΑΝΝΟ

Β.  Το έργο με την διαδικασία και τους συντελεστές που ανεβαίνει (ΕΔΩ)