...o Σαμαράς ορκίστηκε ...ο Σημίτης ανέλαβε.
Η συμμορία των "καθηγητών", που μας έβαλε στο ΔΝΤ, ανέλαβε και επισήμως τη διακυβέρνηση της χώρας.
Το παρακράτος των τοκογλύφων και της Goldman Sachs ήταν ο πραγματικός νικητής των εκλογών.
...Με την ησυχία σου Αντώνη.
...μην βιάζεσαι ν' αποθεραπευτείς.
...αυτοί ξέρουν τι να κάνουν.
Ζούμε σε ρυθμούς Euro 2012 και θα ήταν δύσκολο να αποφύγουμε τον πειρασμό να περιγράψουμε τα σημερινά πολιτικά δρώμενα με ποδοσφαιρικούς όρους ...Δεν είμαστε άλλωστε και οι μόνοι. Σε μια περίοδο, όπου ακόμα και το ανδροειδές Μέρκελ αλλάζει το πρόγραμμα των επαφών του, προκειμένου να παρακολουθήσει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, δεν μπορούμε να αποφύγουμε την "ποδοσφαιροποίηση" της επιχειρηματολογίας.
Τι θέλουμε να πούμε; Ότι, βλέποντας τον Αντώνη σχεδόν "ευτυχισμένο" Πρωθυπουργό, καταλαβαίνουμε ότι —μάλλον— κάπου υπάρχει πρόβλημα ...Κάπου δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει ...Κάπου έχασε τη "μπάλα" ...Έπαθε αυτό, το οποίο αποτελεί εφιάλτη για τον κάθε ποδοσφαιριστή ...Έκανε "τρίπλα" και ο μόνος, που την "έφαγε", ήταν ο ίδιος ...Έκανε "προσποίηση" και ο μόνος, που "έχασε" την επαφή με την πραγματικότητα, ήταν ο ίδιος. Ο αντίπαλός του παραμένει στη θέση του και ο ίδιος έχει χάσει την "ορατότητά" του.
Αυτήν την αίσθηση μάς δίνει ο Αντώνης. Είναι ο μόνος, που αντιλαμβάνεται την εκλογική του νίκη σαν προσωπικό του "θρίαμβο". Δεν εξηγείται διαφορετικά η χαρά του να ανέβει στην "ηλεκτρική" καρέκλα του Πρωθυπουργού, με βασική του υποχρέωση να εφαρμόσει το Μνημόνιο. Γιορτάζει μια ασήμαντη εκλογική "νίκη", η οποία σε κανονικές συνθήκες όχι απλά δεν θα ήταν επίτευγμά του, αλλά υποχρέωσή του να εξασφαλίσει, ως αρχηγός τού ενός πόλου του δικομματισμού.
Αυτό —από μόνο του— είναι αρκετό, για να αποδείξει ότι κάτι περίεργο συμβαίνει. Είναι προφανές ότι έπεσε θύμα της δικής του "προσποίησης". Δική του "προσποίηση" ήταν το δίλημμα περί ευρώ και δραχμής. Δικό του "παιχνίδι" ήταν η υπερπάντων μάχη απέναντι στον Τσίπρα. Όμως, αυτά δεν ήταν τίποτε παραπάνω από απλές "προσποιήσεις", προκειμένου να κερδίσει τις εκλογές ...Ήταν "τρίπλες", για να ξεγελάσει το πόπολο ..."Κολπάκια", για να του "κλέψει" την ψήφο.
Τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν πραγματικό. Ποτέ δεν τέθηκε θέμα εξόδου της χώρας από το ευρώ. Ποτέ δεν αποτέλεσε σοβαρή "απειλή" για τη διεθνή νομιμότητα της χώρας μια κυβέρνηση αριστερών "κατσαπλιάδων". Όλα αυτά ήταν επινοήσεις της εκλογικής "μάχης", η οποία μαινόταν ανεξέλεγκτα μέσα σε ένα τρομοκρατικό παραλήρημα των ΜΜΕ της Διαπλοκής. Ο αντίπαλός του Σαμαρά και της κυβέρνησής του δεν ήταν ούτε η Δραχμή ούτε οι "κατσαπλιάδες". Αντίπαλοι, της οποιασδήποτε κυβέρνησης κι αν εκλεγόταν από τον λαό, θα ήταν το Μνημόνιο και η εφαρμογή του ...Μια εφαρμογή, την οποία ο Σαμαράς "υποσχέθηκε" στους δανειστές μας ενυπογράφως.
Η συνέχεια...εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου