Πως χάλασες έτσι την ζωή σου...

Ήμουν σίγουρος, όπως και πολλοί άλλοι, ότι η συγκυβέρνηση που επέλεξε ο Σαμαράς, θα επιβεβαιώσει μέχρι κεραίας την σαφή εντολή των αφεντάδων μας για εκτέλεση, όχι του προϋπολογισμού και των συμφωνηθέντων αλλά, της Ελλάδας.

Από τα πρώτα δείγματα, έδειξε πόσο μικροπρεπώς φέρθηκε σε όλους τους Έλληνες.
Από την μία η ιδιοτελής αναβολή της επέμβασης στο πρόβλημά του και από την άλλη η επιλογή των προσώπων στην "ολιγομελή" κυβέρνηση καθώς και η αναδίπλωση σε όσα καίρια κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα είχε "υποσχεθεί".
Μας δουλεύουν κανονικά με μειώσεις βουλευτικών αποζημιώσεων, μετά από τρία χρόνια, από την μία και με συνωστισμό για τις θέσεις από την άλλη. Λες και τα προνόμια τους τελειώνουν στον μισθό.
Η ματαίωσις των υπεσχεθέντων περί μίας εξεταστικής επιτροπής και περί άμεσης απόσυρσης του λαθρονομοσχεδίου και εσχάτως η επιδιωκόμενη φορολογική σκούπα με ρυθμίσεις και περαιώσεις, καταδεικνύει ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά πανομοιότυποι.
Η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με όλα τα απολειφάδια των περασμένων ετών, έρχεται σαν αποτέλεσμα του ότι εκατομμύρια ηλίθιοι τον εμπιστεύτηκαν.
Η δρομολόγηση αποκρατικοποιήσεων με ενορχηστρωτή τον δήμιο των Βαλκανίων, πιστοποιεί ότι είμαστε ο σπόρος, που δεν θα ανθίσει ξανά.
H "δίκαιη" μοιρασιά των μέτρων που θα επιβάλλει το Υπουργείο Εργασίας, ύψους 11,5 δισ Χ 44%,
θα είναι η αποθέωση της προεκλογικής ατιμίας τους.
Η συγκυβέρνηση με τα ανθελληνικά στοιχεία της αριστεράς και του σοσιαλισμού, εγγυάται ότι οι μόνοι που θα εορτάσουν τα 200 χρόνια από την απελευθέρωση, θα είναι όσοι θα ζούνε εκτός Ελλάδος.

Α...ξέχασα, έκλεισε το εστιατόριο της Βουλής και θα τους δίνει χαρτζιλίκι να τρώνε έξω.
Όσο ηλίθιους μας θεωρούν, τόσο και περισσότερο είμαστε.
Τεράστια και ασυγχώρητη, η ευθύνη όσων από το εκλογικό σώμα, ψήφισαν με ιδιοτελή και φοβικά κριτήρια ή επέλεξαν να απέχουν.

Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων από πολιτικούς και πολίτες, υποδηλώνει ότι η χώρα συνεχίζει να κυβερνάται από μη εγχώριους πολιτικούς, και συνεχίζει να κατοικείται από μετρίου "αναστήματος" γηγενούς πληθυσμού.

Δεν υπάρχει χρόνος για να αντιληφθούν οι πολίτες, πολλώ μάλλον να γνωρίσουν, ούτε την ιστορία τους, ούτε τις ρίζες τους, ούτε τις θυσίες των παλαιοτέρων, ούτε καν την ευθύνη τους στο μέλλον.
Δεν υπάρχει, σχεδόν, καμία διάθεση, που να προέρχεται από τη μνήμη των αιώνων, για οιασδήποτε μορφή αντίστασης στην περιρρέουσα εντολή "...αρκέσου στα ελάχιστα φερόμενος αναλόγως".

Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα ανάληψης της ευθύνης από υγιή στοιχεία της κοινωνίας.

Εάν αυτό δεν συμβεί ή, εάν αυτό αποτύχει, τότε δεν μένει παρά ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του και να πράξει αναλόγως.

Μπορείς να μισήσεις όσο περισσότερο θέλεις το κράτος που σε διοικεί, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να αγαπήσεις λιγότερο την πατρίδα σου.