Αισιοδοξία; Άγνοια; Χρωστάμε της Μιχαλούς;


http://www.energypress.gr/news/Apokratikopoihsh-shmaia-ayth-ths-DEH

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει άγνοια ή αφέλεια. Το πράγμα βρωμάει, και είναι, προφανώς, προαποφασισμένο (όπως ανέφερε προχτές και ο Εξάκτινος). Τα περί ENEL (και EDF) που αναφέρει το άρθρο (διαβάστε το) δεν είναι καν τυχαία... Άλλο αν είναι ...άσχετα. ΗENEL είναι διεθνής κολοσσός. Η EDF επίσης. Κατά διαβολική σύμπτωση και οι δύο έχουν τον Κοπελούζο (αυτόν που έκανε εταιρία λόμπυϊνγκ για να ...γράφει Νόμους) για ντόπιο προσωρινό συνεταίρο.

Θα δώσουμε λοιπόν αυτή ή την άλλη μονάδα, και αυτό ή το άλλο ορυχείο σε ιδιώτες (δικοί μας είναι, και δεν το εννοώ με την "κακή έννοια)".  Μόνο αυτά που είναι αυτοχρηματοδοτήσιμα, ο δικός μας ιδιώτης δεν βάζει λεφτά, βγάζει λεφτά, money, cash, risk-free, πώς το λένε... Αυτά που δεν βγάζουν εύκολα λεφτά και θέλουν Κεντρικό Σχεδιασμό (δίκτυα διασυνδέσεις) θα τα κρατήσει και θα τα πληρώσει (ή θα τα πληρώνει) ο φορολογούμενος. Όταν έχουν γίνει αυτά που πρέπει να γίνουν κάποιος θα πάρει κάποιο 20% αυτών και θα δώσει τον έλεγχο σε κάποιον από μηχανής θεό. Οι μοναδίτσες και τα χωματουργικά που θα έχουν πάρει οι δικοί μας ιδιώτες θα έχουν την ίδια τύχη.

Το έργο παίζεται σε slow motion για τα μάτια των θνητών, αλλά παίζεται.

Και ο Μητσοτἀκης είχε ...υποχρεώσεις όταν ανέλαβε. Τα σαπάκια του τότε ΟΑΕ, που ξεφορτώθηκε, καλά έκανε και τα ξεφορτώθηκε.  Αν τώρα θέλει κάποιος να βαφτίσει την μεταβίβαση της ΑΓΕΤ στο καρτέλ, μέσω ΟΑΕ και Παντσαβόλτα, "αναπτυξιακή", λέξεις είναι αυτές, ας αναλύσει την σημασία τους κάποιος λογοτέχνης. Η "αναπτυξιακή ευρωπαϊκή ολοκλήρωση".

Η κριτική είναι εύκολη.  Ας δώσει το Δημόσιο το 100% της ΔΕΗ, δωρεάν, στο κονσόρτιουμ των Ελλήνων "επιχειρηματιών". Με μία χρυσή μετοχή που να εμποδίζει Παντσαβολτιανά παρατράγουδα. Τουλάχιστον να μένουν μέσα τα μερίσματα...

Πηγή: archaeopteryx

2 σχόλια:

nikos είπε...

Με το τεράστιο και κυρίαρχο θέμα Ενέργεια παντού στον κόσμο απαγορεύονται τα "παιχνιδάκια" δια ροπάλου , εμείς εδώ στο ελλαδισταν είμαστε η "φωτισμένη" νεοορθόδοξη εξαιρέσει η κατάληξη τώρα και η συνέπεια αυτού μόνο μια και προδιαγεγραμμένη από της 15.5.95 .. διαμελισμός και αίμα!!!!

nikos είπε...

Προχτές κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της Τριμερούς Τροϊκανικής Κυβέρνησης πήραμε μια γεύση για το τι είναι «αντίσταση» μέσα από την καρδιά του Συστήματος που είναι η Βουλή των Ελλήνων...

Στις πέντε θετικές φωνές το Σύστημα απαντούσε με δεκαπέντε. Χειρότερη υπήρξε η αναλογία στον Τύπο και την Τηλεόραση, με τη διαφορά ότι εκεί γίνονται επιλογές, διαστρεβλώσεις, τα θετικά πνίγονται και τα αρνητικά μεγεθύνονται. Έτσι η τελική εικόνα που φτάνει στον πολίτη είναι κατά πέντε φορές πιο ευνοϊκή για την κυβέρνηση, γεγονός που οδηγεί τους πολίτες σε αντιπαραθέσεις όλο και πιο μακριά από τον βασικό στόχο των προοδευτικών δυνάμεων δηλ. την αποκάλυψη της αλήθειας, τη σωστή ενημέρωση και την μαζική συστράτευση στην κατεύθυνση της Αντίστασης.

Πρόκειται για μια νέα υποτίμηση της ικανότητας των δυνάμεων της υποτέλειας κυρίως από τον
ΣΥΡΙΖΑ, όταν επιδιώκουμε να τις αντιμετωπίσουμε στο δικό τους γήπεδο. Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν ακόμα πιο αρνητικά, γιατί έδωσε την ευκαιρία στην κυβερνητική προπαγάνδα να εκμεταλλευτεί, να διαστρεβλώσει, να απομονώσει και να κάνει συνθήματα δυο-τρία σημεία της ομιλίας του Τσίπρα:

Δεν θέλουμε και απειλούμε τις Επενδύσεις
Μιλάμε για τιμωρίες (δηλαδή λέξεις που δεν πρέπει να προβάλλει η Αριστερά γιατί ανασκαλεύουν μνήμες)
Δεν προβάλλουμε λύσεις.
Από την άλλη μεριά ο Φώτης Κουβέλης που σαν παλαιός Λαμπράκης έχει ως φαίνεται καταλάβει τη σημασία της πρότασης του παλιού του Προέδρου για διπολική πολιτική, δηλαδή Πολιτικές σχέσεις με την Ευρώπη και οικονομικές με την Ρωσία, ύψωσε τους τόνους και διαστρεβλώνοντας το παράδειγμα της Κύπρου εκραύγασε «Ανήκουμε μόνο στην Ευρώπη».

Ποια είναι η ανάλυση της δικής μου πρότασης;

Είπα στην Κ.Ε. ότι οι Ευρωπαίοι μας υποτιμούν, μας λοιδωρούν και μας ...τιμωρούν, γιατί πιστεύουν ότι μας έχουν κυκλώσει, οπότε μη έχοντας διέξοδο είμαστε υποχρεωμένοι να φερόμαστε σαν ραγιάδες απέναντί τους. Έτσι μονάχα εάν βρεθεί διέξοδος από τον σφιχτό εναγκαλισμό της «Μερκελικής Ευρώπης», όπως πολύ σωστά την χαρακτήρισε ο Τσίπρας, μπορεί να κερδίσουμε ακόμα και τον σεβασμό και την εκτίμηση των σημερινών υβριστών μας που είναι φυσικό να σιχαίνονται τους δειλούς και άβουλους και προ παντός θα λύσουμε μια για πάντα το κύριο πρόβλημα που μας βασανίζει και που είναι η ξένη εξάρτηση.

Κι αν θέλουμε αυτή η διέξοδος να αποτελεί το αντίπαλο δέος για τους εχθρούς-πιστωτές μας, τότε αυτή είναι η Ρωσία. Επομένως και εμείς που βρισκόμαστε έξω από το Σύστημα αλλά και όσοι αντίθετοι προς το Μνημόνιο επιλέξουν να το χτυπήσουν από τα μέσα, θα πρέπει να πείσουμε τον ελληνικό λαό ότι η Ευρώπη δεν είναι μονόδρομος.

Διαφορετικά ό,τι κι αν πούμε, όπως αυτά που ειπώθηκαν στη Βουλή, σε τελική ανάλυση βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος με τις δυνάμεις του Μνημονίου.
Και κάτι άλλο: Εκεί που μας οδηγούν οι αυταπάτες των συνοδοιπόρων μας, πιστεύω ότι για να ξεσηκωθεί και πάλι ο Λαός, χρειάζεται η προβολή αυτής της ριζικής αλλαγής της εθνικής πορείας.

Προσωπικά προτιμώ την έξοδο προς την κατεύθυνση του αντίπαλου δέους. Όμως είμαι πρόθυμος να συμφωνήσω για την ανεύρεση και άλλων κατευθύνσεων, φτάνει να είναι ρεαλιστικές και να μας απελευθερώσουν από αυτόν τον ασφυκτικό κλοιό, που όπως με το Αρκάδι, το Μεσολόγγι και το Ζάλογγο μας οδηγεί μαθηματικά από τις ατομικές αυτοκτονίες προς την αναπόφευκτη εθνική αυτοκτονία.

Αθήνα, 10.7.2012

Μίκης Θεοδωράκης