Με αφορμή την τελευταία μου ανάρτηση, αλλά και την κόπωση που αρχίζω και αισθάνομαι μέσα από την καθημερινή απασχόληση με το διαδίκτυο, αποφάσισα να καταπιαστώ με αναφορές σε συγκεκριμένα θέματα που με απασχολούν και που σίγουρα απασχολούν πολύ κόσμο.
Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται και ταξινομεί αρκετά διαφορετικά τα προβλήματα και τις αιτίες που μας έχουν οδηγήσει σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που ζούμε σήμερα, όπως σωστά αναφέρει και ο Αρχαιοπτέρυγας σε σχόλιό του.
Οι περισσότεροι όμως συμφωνούν στο ότι υπάρχει ανάγκη για εύρεση κοινών συνισταμένων, προκειμένου να εστιάσουμε σε πιθανές οδούς διαφυγής.
Σε κάθε περίπτωση η αναζήτηση των πηγών των προβλημάτων είναι μία σταθερή συνιστώσα που μπορεί να σε οδηγήσει στην εξεύρεση πιθανών λύσεων.
Η συνεχής μεταβολή όμως των σημείων των καιρών, καθιστά κάποιες φορές την θέαση του όλου ως παρωχημένου.
Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι αυτές οι χρονικές και κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικές διαφοροποιήσεις, στην ουσία δεν αλλάζουν την πηγή των προβλημάτων, παρά μόνον τους τρόπους προσέγγισης και ερμηνείας των.
Η Ιστορία, ενώ καταγράφει τα γεγονότα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εμπεριέχει τον πιο αστάθμητο παράγοντα κατά την ώρα όχι μόνον της διαδραμάτησής της αλλά και της μετέπειτα καταγραφής της.
Και αυτός δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον άνθρωπο, που συμμετέχει αλλά και γράφει και ερμηνεύει την Ιστορία, ως ένα από τα συστατικά που συντελούν στην πραγμάτωσή της.
Τα υπόλοιπα συστατικά που είναι ο χώρος και ο χρόνος, πολύ δύσκολα αποκωδικοποιούνται ώστε να δώσουν το σημαντικό τους στίγμα στο όλον.
Και αυτό συμβαίνει συνήθως όταν η Ιστορία απλά διαβάζεται, ενώ της πρέπει ενδελεχής μελέτη.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι παράγοντες που συνηγορούν στην ποιότητα της γραφής αλλά και της ανάγνωσης.
Λέγεται ότι την Ιστορία την γράφουν οι νικητές, αν και διάβασα τελευταία ότι κάποιες φορές την γράφουν και οι ηττημένοι.
Σε κάθε περίπτωση, το πνευματικό, και το πολιτιστικό υπόβαθρο των γραφόντων, σε συνδυασμό με την ανιδιοτελή εκφορά του λόγου τους, είναι αυτό που καθορίζει και την αξία των γραφομένων.
Και λέγοντας πνευματικό εννοώ και την καθαρή σκέψη και κρίση, και όχι απαραίτητα και μόνον την μόρφωση.
Αυτό, κατ' εμέ, σημαίνει ότι έννοιες, και όχι λέξεις, όπως Δικαιοσύνη, Παιδεία, και Πολιτισμός σε συνδυασμό με το Πολιτειακό περιβάλλον που διέπει γράφοντες και αναγνώστες, καθορίζει στον μέγιστο βαθμό την αλήθεια και την κατανόησή της.
Εδώ ταιριάζει το γνωμικό, «πιάσε το αυγό και κούρευτο».
Άρα θα πρέπει, κατ’ αρχάς, να συμφωνήσουμε, εάν είναι δυνατόν, στην ερμηνεία των ανωτέρω εννοιών, προκειμένου να αποκτήσουμε κοινή συνισταμένη θέασης και αντίληψης της ανθρώπινης λειτουργίας σε ένα υγιές πολιτειακό περιβάλλον.
Και μέσα από αυτή την διεργασία, να αποπειραθούμε να ερμηνεύσουμε το παρελθόν και το παρόν, μακρυά από αγκυλώσεις ιδεολογικές και προκαταλήψεις που μας έχουν περάσει στο υποσυνείδητο.
Δέχομαι εξ ορισμού, ότι μόνο για πολύ μικρά διαστήματα στην ανθρώπινη ιστορία, αυτές οι έννοιες αντικατόπτριζαν υγιείς κοινωνίες και πολιτείες.
Δέχομαι επίσης, ότι οι σημερινές συνθήκες, δεν ευνοούν ανάλογες αναζητήσεις, αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Το θεωρώ όμως απαραίτητο, ιδιαίτερα σήμερα, διότι το πρίσμα που αντιμετωπίζουμε τα καταιγιστικά γεγονότα, είναι εντελώς διαθλαστικό και διόλου διαπερατό και συγκεντρωτικό.
Τα καθημερινά προβλήματα και οι αγωνίες μας, δεν πρόκειται να λυθούν με αποσπασματικές ενέργειες.
Πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά δικαιούμαστε και με ποιο τρόπο αυτό μπορεί να επιτευχθεί.
Και δεν είναι τυχαίο ότι ενώ υπάρχουν πολλές φωνές που καταδεικνύουν όλα τα στραβά και τραγικά που συμβαίνουν, η ανταπόκριση από την πλειοψηφία των πολιτών στις προτεινόμενες δράσεις είναι αμελητέα.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν ενδιαφέρονται.
Οι λόγοι είναι άλλοι και έχουν γραφτεί κατά κόρον.
Υπάρχει όμως περίπτωση, ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών, να είναι η αδυναμία εύρεσης κοινών στοιχείων μεταξύ περισσοτέρων πολιτών από αυτών που συντάσσονται.
Και εδώ διαδραματίζει μεγάλο ρόλο η εξατομίκευση των αναγκών του καθενός με διαφορετικά μέτρα και σταθμά.
Δηλαδή η ίδια αιτία, εκφράζεται με διαφορετικές αναλογίες από τον καθένα, άρα και σπουδαιότητα.
Κάποιες απαραίτητες διευκρινήσεις πριν την συνέχεια.
Είμαι ένα απλός ερασιτέχνης της σκέψης, και διόλου ειδικός σε κάτι από αυτά που θα καταπιαστώ.
Η υποκειμενικότητα που κρύβεται πίσω από τα γραπτά μου είναι και η μεγαλύτερη απειλή διασυρμού της ίδιας της σκέψης και της κρίσης μου.
Η ειλικρίνεια όμως των προθέσεων, και η ανιδιοτέλεια είναι τα μόνα μου εφόδια.
Επίσης, η στήριξη και η αλληλεγγύη που έχω νοιώσει όλον αυτόν τον καιρό από εκλεκτές φίλες και εκλεκτούς φίλους, αλλά και η διαρκής πηγή έμπνευσης από αυτούς, εύχομαι να σταθούν συμπαραστάτες και ορθοί κριτές.
Από τους υπόλοιπους, που δεν έχει τύχει να ανταλλάξουμε κάποια κουβέντα, ζητώ την αυστηρή αλλά ορθή κρίση τους καθώς και την συνδρομή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου