Το Σύνθημα...

Στην κοπιαστική προσπάθεια συν-πόρευσης της σκέψης μετά των πράξεων, μεσολαβεί ένα κενό μέχρι την ουσιαστική σύμπλευση.
Κενό που καλείται να γεφυρωθεί από τον νου του σώφρονα, του ανόητου, ή του «τρελού».
Αυτό το γεφύρι μπορεί να είναι, ο χρόνος, το θάρρος, η αυτοθυσία, το συναίσθημα, ο παρορμητισμός, η ανοησία, η κακία, ο εγωισμός, η υστεροβουλία κ.α.
Κανένα από τα παραπάνω δεν δημιουργεί στέρεα θεμέλια, ενώ όλα επιτρέπουν ευκαιριακή σύμπλευση, με δυσανάλογα αποτελέσματα ως προς τις προθέσεις.

Το μόνο γεφύρι που αντέχει στον χρόνο και επιτυγχάνει σύζευξη, χωρίς διόδια, είναι ο ορθός λόγος, που ενώνει την ορθή σκέψη με την απαραίτητη ενέργεια.
Αυτό ταυτόχρονα σημαίνει, ότι εμπεριέχει επιλογή κατάλληλου χρόνου, απαραίτητου θάρρους, και ικανό μέγεθος αυτοθυσίας, με σκοπό την μεγιστοποίηση του προσδοκόμενου οφέλους.
Ο σώφρων λοιπόν είναι υποχρεωμένος από την φύση του, και την υπαρξιακή αποστολή του, να συγκεράσει όλα τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία που θα μετουσιώσουν την πράξη του σε μία καταιγίδα ωφέλιμων αλληλεπιδράσεων που θα ξεκινήσει με μία απλή ψιχάλα.

Αλλά είναι και υποχρεωμένος, στο απαραίτητο διάστημα που μεσολαβεί, να αφυπνίζει, να προετοιμάζει, και να εγείρει την συνείδηση όλων αυτών που έχουν την δεκτική ικανότητα αντίληψης της κρίσιμης επερχόμενης στιγμής.

Σίγουρα δεν πρέπει να αγνοήσουμε την καταγραφή από την Ιστορία, του «τρελού» και του ανόητου, και τις δρομολογούμενες εξελίξεις που προκάλεσαν οι ενέργειές τους. Η δυναμική τους όμως, ήταν σχεδόν πάντα καθοδηγούμενη από τρίτους παράγοντες εντελώς ξένους προς την ανθρώπινη ελευθερία.
Σημειωτέον δε, ότι οι λέξεις «ανόητος» και «τρελός», συμπεριλαμβάνουν πολλούς τύπους, όπως καθοδηγητές, απλά όργανα αλλά και μοναχικούς Δον Κιχώτηδες.

Στις διάφορες φάσεις λοιπόν των ξεσηκωμών των σκλαβωμένων συνηδεισιακά, και όχι μόνον, λαών, αυτό που θεωρώ ως απαραίτητη ενέργεια είναι το ΣΥΝΘΗΜΑ.
Θεωρώ όμως περισσότερο απαραίτητες δύο φάσεις, άρα δύο ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ.
Το πρώτο αφορά την πνευματική και συνειδησιακή εγρήγορση!
Το δεύτερο είναι η ωρίμανση του πρώτου με κατάληξη τον ξεσηκωμό!
Και εδώ, το διάστημα που μεσολαβεί εξαρτάται από το μέγεθος της απειλής από την μία, και από το αριθμητικό μέγεθος των αντιληπτικά ικανών από την άλλη.
Η κρίσιμη μάζα που αποτελεί και τον βασικό τροχό των εξελίξεων, λειτουργούσε πάντα ενστικτωδώς.

Θεωρώ πως στις ημέρες μας τα περιθώρια για επεξεργασμένη στρατηγική, δομημένη τακτική και συντονισμό στην πράξη, είναι πολύ στενά.
Η άπλετη «ελευθερία» πληροφόρησης και επικοινωνίας που προσφέρει το διαδίκτυο, θα είναι πάντα δίκοπο μαχαίρι σε ανάλογες πρακτικές.
Εμπεριέχει ένα σωρό από ιούς και δούρειους ίππους, που όσα αντιβιοτικά και να χρησιμοποιούμε, αυτά θα πολλαπλασιάζονται δημιουργώντας νέους και πιο ικανούς.
Η τεχνολογία σήμερα στα χέρια των «ειδικών», λειτουργεί πλέον ως ο καθοριστικός παράγοντας πνευματικής σκλαβιάς και το μεγαλύτερο πλυντήριο ξεπλύματος μνήμης και συνείδησης.
Όμως, λόγω ακριβώς της χαοτικού μεγέθους της δεν μπορεί να ελεγχθεί και πλήρως.

Φιλότιμες προσπάθειες ανένταχτων μυρμηγκιών, διαχέουν χρήσιμα αποτελέσματα έρευνας, και κοπιαστικής εργασίας προς όφελος όλου του ζωϊκού βασιλείου.
Στα καθ’ ημάς δε, σκόρπιες μυρμηγκοφωλιές, μαζεύουν άκοπα, «τρόφιμα» για τον χειμώνα που έρχεται.
Τρόφιμα, που οι ακρίδες που κυκλοφορούν σπεύδουν ως θύελλα να αφανίσουν, όχι μόνον ως ανθό, αλλά προχωρώντας βαθιά στην γη μέχρι την ακροτελεύτια ρίζα του καρπού.

Επειδή λοιπόν «οι μάσκες όλων έπεσαν...», και πέφτοντας στο μονωμένο από άχυρα πάτωμα, κάνανε έναν θόρυβο διαφορετικό, οικείο αλλά και ξεχασμένο ίσως από την λαίλαπα ήχων του «σύγχρονου» τρόπου ακουστικής των πραγμάτων, και αποκάλυψαν ασχήμια, οικεία αλλά και ξεχασμένη από τις χιλιάδες εικόνες που βομβαρδίζουν την καθημερινότητά μας, απομένει στην διαισθητική ικανότητα της αντίληψης του καθενός, πέρα από το προφανές, να τα ερμηνεύσει.

Μακριά από ιδεολογικές αγκυλώσεις, μικροκομματικές φιλοδοξίες, συντεχνιακές παρατάξεις, επαγγελματικές μικροεπιδιώξεις, οπαδικές μωρότητες, συνειδησιακές καπηλεύσεις, ύποπτες ερμηνείες με σκοπό ύποπτες καθοδηγήσεις, εγωϊσμούς, νωθρότητα, ωχαδελφισμό, προκαταλήψεις, προσωπικές δοξασίες, θεωρίες επαϊόντων, αποφυγή αναγνώρισης ατομικών ευθυνών και εύκολης μετατόπισης στους άλλους.

Αντίθετα, ατομικά, αλλά και σε φιλικές παρέες, σε κοινωνικές συνευρέσεις, στο επαγγελματικό περιβάλλον, σε κάθε ευκαιρία.
Αλλά και στο διαδίκτυο, μέσα από τον προσωπικό χώρο του καθενός, συμμετέχοντας σε άλλους χώρους, αλλά προσέχοντας πότε μία συζήτηση εκτρέπεται σε κατευθύνσεις αποπροσανατολιστικές.

Ας μην περιμένουμε να βιώσουμε «τραγικές» καταστάσεις για να αφυπνισθούμε και να λειτουργήσουμε.

Χρειάζεται σιδερένια πειθαρχία για να καταφέρει ο κάθε ένας να επιφέρει πρώτα στον εαυτό του, δηλαδή στην σκέψη του, την καθαρότητα που απαιτείται για να μπορέσει να ερμηνεύσει με ορθολογισμό τα συμβαίνοντα, για να μπορέσει έτσι να την επικοινωνήσει σε ανάλογους δέκτες.
Χρειάζεται υπέρβαση της καθημερινότητας, όσο σκληρής και αν είναι, και των εμποδίων που αυτή φέρνει στην απαιτούμενη συγκέντρωση.
Χρειάζεται προσήλωση στις πρακτικές που βοηθούν το ξεθάμπωμα.
Χρειάζεται καθημερινή προσπάθεια απόκτησης καλών συνηθειών.
Χρειάζεται συνεχή έλεγχο και επιβεβαίωση της ορθής πορείας.
Χρειάζεται θάρρος να αντιμετωπίσουμε όλους αυτούς τους εφιάλτες που αφήσαμε να παρεισφύσουν στα όνειρά μας.
Χρειάζεται όραμα.

Μα πάνω από όλα, χρειάζεται θέληση και αποφασιστικότητα.
Αταλάντευτη, Άκαμπτη, Ατσάλινη.

Η στιγμή θα έρθει πιο γρήγορα από ότι περιμένουμε.
Το πρώτο ΣΥΝΘΗΜΑ έχει δοθεί.
Ας μην πάει χαμένο.

«Συν Αθηνά και χείρα κίνει»

«Για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολύ».

ΥΓ. Σας εύχομαι ένα πολύ ευχάριστο τριήμερο.
Γιατί και η χαρά, δημιουργία είναι.