Η επιστήμη εάλω;

Κατόπιν του θορύβου και της δυσοσμίας που έχει δημιουργηθεί τον τελευταίο καιρό από τα σημαντικότατα θέματα που κάποιοι έσπειραν πριν χρόνια και τώρα ανθίζουν, όχι ως όμορφα και ευωδιαστά λουλούδια αλλά, ως ψυχοφάγα και αχόρταγα σαρκοβόρα εκτρώματα, θεωρώ υποχρέωσή μου να βγω λίγο έξω από το βόθρο που ζούμε σήμερα και να αναπνεύσω λίγο καθαρό αέρα.

Το ξερό μου το κεφάλι δεν με άφησε να σπουδάσω κάποια επιστήμη ώστε να μπορώ και εγώ σήμερα να ομιλώ επιτηδευμένα σε κάποιο συγκεκριμένο τομέα.
Έχω να αντιμετωπίσω λοιπόν ανθρώπους σπουδαγμένους που χρησιμοποιούν την γνώση τους, μετά από χρόνια σπουδών έρευνας και σκέψης (;), υιοθετώντας ένα λεξιλόγιο με λέξεις και έννοιες που μόνο σκοπό έχουν την επιτηδευμένη αλλά σχολαστικά απόκρυψη, μνήμης, συνείδησης, σκέψης, λόγου και συνεπακόλουθα ανθρώπινης ταυτότητας.

Οι άνθρωποι αυτοί, άγνωστο σε εμένα το γιατί αλλά όχι αδιάφορο, αποφάσισαν κάποια στιγμή στη ζωή τους, είτε να παρασυρθούν από σειρήνες είτε να κάνουν παρέα στις σειρήνες, μη μπορώντας να αντέξουν την μοναξιά της επιστημονικής πολυπραγμοσύνης τους.
Ζητώ συγγνώμη από την επιστήμη, αλλά αυτή η ίδια αποφάσισε να αναιρέσει τον εαυτό της όταν έθεσε δοτούς θεούς, και θέσπισε δικά της δόγματα.
Αυτοαναιρέθηκε έτσι, στην αγωνία της να καλύψει τα συνεχιζόμενα κενά που προκαλούσε η αλληλουχία εξεύρεσης απαντήσεων με την δημιουργία πολλαπλάσιων νέων.

Η ανάγκη περιχαράκωσης της συνέχισης της αυθεντίας της, συνάμα με την δημιουργία στεγανών για να μη μπάζει νερά καθαρά η έρευνά της, την οδήγησε στην δημιουργία της νέας θρησκείας με ανακυκλώσιμα φερτά υλικά του παρελθόντος.
Αυτήν, της παγκόσμιας νέας θέασης του κόσμου.
Η αγωνία της να διατηρήσει το στίγμα της μέσα από την διαρκώς επιταχυνόμενη ανάπτυξη της τεχνολογίας, που βρίσκεται ένα βήμα μπροστά της, σε συνδυασμό με το θεόρατο κόστος που απαιτείται για την συνέχιση της έρευνάς της, συνετέλεσε στην παραχώρηση της ανεξαρτησίας της στην κυρίαρχη ιδιότητα της νέας θρησκείας.
Την εξουσία του χρήματος.

Κατάφερε μέσα σε ελάχιστα χρόνια, να είναι ο μόνος διαπιστευμένος πρεσβευτής για οτιδήποτε αφορά την ανθρωπότητα.
Σε όλους τους παλαιότερους κλάδους, αλλά και σε ένα σωρό νέους.
Για όλα όσα αναφέρονται πλέον, επικαλείται και το όνομα ενός «διακεκριμένου καθηγητή».
Είναι το στοιχείο που ο αδαής πολίτης του κόσμου, δεν είναι σε θέση να αμφισβητήσει.

Για τον «απόλυτο» έλεγχο της κοινής γνώμης, οι «μεγάλοι» σταδιακά πήραν τα ηνία στις πρώτες ύλες, στα μέσα παραγωγής, στο ανθρώπινο δυναμικό, στην ενέργεια, στην διακίνηση αγαθών και χρημάτων, στην ενημέρωση, και στα κέντρα αποφάσεων.
Διάφορες επιμέρους παράμετροι, τακτοποιήθηκαν με «παράπλευρες» απώλειες.
Για όλα τα ανωτέρω όμως χρειαζόταν μία επιβεβαίωση του «καλώς έχειν», από έναν «ανεξάρτητο» φορέα (ή εκδορέα;) που θα ήταν αδύνατο να αμφισβητηθεί μέσα από κοινωνικοπολιτικές σκοπιμότητες.
Η επιστήμη εάλω λοιπόν.
Έτσι και τολμήσεις να αμφισβητήσεις με την λογική, κάποια παρουσίαση, σε κολλάνε στον τοίχο, δαχτυλοδειχτούμενο, λέγοντας:
Γνωρίζεις εσύ καλύτερα από τον επιστήμονα;
Η πολιτική, η οικονομία, η φυσική, η χημεία, και όλα αυτά που έχουν να κάνουν με την φύση, την ανθρώπινη δραστηριότητα και τις επιλογές της, αλλά και τις συνέπειες των πράξεών της, κυκλοφορούν σε λυσσάρια.

Το τελευταίο οχυρό που ήταν και το πιο δύσκολο, λέγεται Ιστορία.
Βλέπετε, είναι προσπελάσιμη και στον πιο αδαή διότι είναι και γραπτή και προφορική, αλλά το κυριότερο άμεσα αποτυπωμένη μνήμη.
Δεν χρειάζεται, πάντα, βαθυστόχαστες επιστημονικές εξηγήσεις.
Απαιτεί όμως σκέψη και φρόνηση.

Η απάντηση αναφωνήθηκε καταίσχυντα.
Εύρηκα!
Την ανέθεσαν σε επιστήμονες, να την ξαναγράψουν, να την επαναερμηνεύσουν, και να την παρουσιάσουν σε νέα εκδοχή όπου δεν θα χρειάζεται πλέον σκέψη και φρόνηση.

Το κάστρο δεν έχει πέσει ακόμη!

Υπάρχουν αυτοί, όπου πιστοί στην ματαιοδοξία τους και στην φιλοχρήματη κενότητά τους, θα συνεχίζουν το έργο τους, θεωρώντας ότι δεν πρέπει να αμφισβητούνται, αποτελώντας τους χρήσιμους ηλίθιους
Υπάρχουν και πολλοί που κινούνται, ακροβατικά, μεταξύ της συνείδησης και του συμβιβασμού.

Υπάρχουν όμως και λίγοι έντιμοι επιστήμονες ανά τον κόσμο, αλλά και λίγοι ελεύθερα σκεπτόμενοι, που δίνουν σθεναρή μάχη και αντιστέκονται στο ασφυκτικό αγκάλιασμα που επιτελείται.
Και αντιστέκονται, διότι έχουν κατά νου αυτό που διδάχθηκαν από κάποιους παλαιότερους αλλά και σύγχρονους δασκάλους.

Ότι η σκέψη και ο λόγος ανθρώπων, που μεταδίδουν την γνώση και την έρευνα, έχει αποκλειστικό αποδέκτη τον αδαή άνθρωπο για το καλό όλης της ανθρωπότητας.

Τέλος, υπάρχουμε (;) εμείς οι αδαείς καταναλωτές των επιστημονικών ερευνών και ανακοινώσεων, που μας σερβίρεται, σε πλούσια στολισμένο πάγκο, η χορταστική πραμάτεια τους.
Δοκώ, ότι θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε, για όσο χρειαστεί, σε ψωμί, τυρί, λάδι και ελιές θυσιάζοντας τις ντομάτες προς επιχρωμάτησιν της γκρίζας φυσιογνωμίας των.
Εάν καλέσουμε δε και αυτούς που πρέπει, αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την σπουδαιότητά τους, ίσως και να επανακτήσουμε τα βιβλία, και πετάξουμε τα λυσσάρια.