Για τα δικά μας οικονομικά εδώ.
Για την Υγεία εδώ.
Για την στελέχωση μέσω διαβούλευσης εδώ.
Για την Εκκλησία εδώ.
Για την ανεργία στις ΗΠΑ εδώ.
Για την πολιτιστική μας κληρονομιά εδώ.
Για τα επιτεύγματα των αρχαίων εδώ.
Για τα επιτεύγματα των σύγχρονων εδώ.
Για την οικολογική συνείδηση, σε τρίπτυχο, εδώ.
7 σχόλια:
Αναζητείστε τα πάντα.
Είναι δίπλα μας.
Δεν έχουμε δικαίωμα άγνοιας.
Δεν έχουμε περιθώρια αναβολών.
Απλώθηκες πολύ φίλε μου "νοών νοείτω" και με ξεθέωσες στην σπουδή να σε προκάνω.
Διάβασα και τα προηγούμενα και τα προπροηγούμενα σου. Όλα τα διάβασα.
Είσαι νεροκατεβασιά, ορμητικός ποταμός είσαι. Και καλά κάνεις. Έτσι πρέπει να είσαι.
Εγώ μιζέριασα λόγω εποχικής έντασης στην εργασία μου. Θα καταλαγιάσω, θα ηρεμήσω, θα κτυπήσω κανένα «αδειάκι» και θα τα πούμε και μέσω Mail.
Κάποτε όταν ο Τσέχωφ άρχισε να γράφει θέατρο σε νεαρή ηλικία, ένας γνωστός του πνευματικός άνθρωπος αφού διάβασε κάτι πρωτόλειο του, του είπε περίπου πως σαν νέος, έχει το δικαίωμα να είναι ασυγκράτητος και πληθωρικός, αλλά αν θέλει να διδάξει τους άλλους με τα θεατρικά του και εκείνοι να τον κατανοήσουν, τότε πρέπει να περιορίσει τα πολλά θέματα και μέσα σε ένα έργο να ασχοληθεί με ένα κεντρικό ζήτημα ή το πολύ δύο.
Τον εξώθησε να επιδιώξει να εγκαταλείψει την «εκτατική επικοινωνία» με το κοινό και να συγκεντρωθεί περισσότερο στην «επικοινωνία του βάθους».
¨Ένα θέμα στο θεατρικό έργο εκφρασμένο με τέχνη και απλότητα, απελευθερώνει τόσο τα ανθρώπινα συναισθήματα, όσο και τις δημιουργικές σκέψεις που στόχευε να πετύχει.
Νομίζω σωστά τον κατεύθυνε. Είναι αυτό μια αλήθεια πέρα για πέρα.
Δεν τα μπορούμε και δεν πρέπει, να τα κάνουμε όλα εμείς και μόνοι μας.
Προς Θεού να μην εκληφθεί αυτό σαν σύσταση φίλε, εντάξει?.
Θα τα ξαναπούμε σύντομα
Νοών...Νοείτω, πραγματικά είσαι αστείρευτος.
Μ'αρέσουν οι ανακατατάξεις της κατεστημένης τάξης και οι ανατροπες, γιατί μέσα από αυτές γεννιέται το καινούργιο.
Ότι δεν κινείται σαπίζει.
Ότι κινείται πέφτει όρθιο.
Επιλογή Νο. 1.
Όλα τα άλλα έπονται.
Οι ρήξεις προϋποθέτουν εσωτερική αντοχή.
Μέγεθος εν ανεπαρκεία.
Καλή συνέχεια.
@αλλενάκι
Αγαπητοί και καλέ μου φίλε Δωδωναίει.
Αυτό που εσύ αποκαλείς σύσταση, εγώ το εκλαμβάνω ως πολύτιμη συμβουλή από φίλο που νοιάζεται.
Δεν γνωρίζω εάν θα πλησιάσω η θα φθάσω σε αυτήν την ζωή κάποιο καλύτερο επίπεδο, καθότι και εγώ με την σειρά μου είμαι σε πολύ νεαρή ηλικία στο γράψιμο, αλλά βιολογικά σε μεγαλύτερη.
Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την θεματολογία που αποθέτω σε αυτό το ιστολόγιο, και πολύ σωστά εντοπίζεις.
Ποιητική αδεία λοιπόν, αγαπητοί και καλοί μου φίλοι Δωδωναίε και αλλενάκι να τι μπορώ να πω αυτήν την στιγμή,
Διαβάτης και εγώ της σκέψης μου περπατώ σε μονοπάτια νέα, προσπαθώντας από την μία να απολαύσω το τοπίο που ξεδιπλώνεται εμπρός μου, ενώ ταυτόχρονα στέκομαι που και που, προσπαθώντας να προσαρμοστώ στη λάμψη που τυφλώνει τα μάτια της ψυχής μου.
Ποτέ δεν θα με κουράσει τέτοια πεζοπορία, και μένει να φανεί στο τέλος της εάν θα έχω αποκάμει ή εάν θα φθάσω κάπου.
Φτερουγίζει όμως η ψυχή μου, όταν στο διάβα μου συναντώ τέτοια «σημειώματα».
Δεν έχω όρεξη να διαβάσω τι συμβαίνει στον κόσμο. Είχα απόλυτη ανάγκη από μία καλή είδηση σήμερα. Και την έμαθα. Και δεν θέλω τίποτα να μου χαλάσει την διάθεση. Η προσωρινή απαγόρευση του κυνηγιού με γέμισε αισιοδοξία. Ξέρω ότι θα βρεθούν πάλι πολιτικοί που θα προσπαθήσουν να αναστρέψουν την απόφαση. Τι είναι τα ζώα μπροστά στους ψήφους και τα συμφέροντα.
Εστω κι' έτσι, γιά όσο, ήταν μία μικρή νίκη. Μέχρι την οριστική απαγόρευση ελπίζω κάποια μέρα.
Εχω κόλλημα με το θέμα. :))
Καλησπέρα.
Αγαπητή Ελληνίδα καλημέρα.
Δεν μπορώ παρά να συμμεριστώ την αισιοδοξία σου.
Όσο και αν γκρινιάζουμε εν γένει, ο μόνος θεσμός που ακόμα "κρατάει", έστω και μερικώς, είναι αυτός της Δικαιοσύνης.
Είναι ο πρώτος και ο κυριότερος προμαχώνας της Δημοκρατίας.
Μόνο που κι' εκεί επικρατεί το δίκαιο του ισχυρότερου. Παθούσα και μαθούσα.
Ξέρεις κάτι, τελικά δεν πιστεύω σε τίποτα πιά. Δυστυχώς.
Δημοσίευση σχολίου