Βάσος Λυσσαρίδης

Ομιλία Βάσου Λυσσαρίδη σε εκδήλωση στην Αθήνα στο Πολεμικό Μουσείο πού διοργάνωσε το Σωματείο «Συμπαράστασης Αγώνα Κύπρου» και η «Συντονιστική Επιτροπή Υποστήριξης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο». 9.11.2009


Και πάλιν ενώπιος ενωπίω με την ιστορία.
Και πάλιν ενώπιος ενωπίω με τον μητροπολιτικό Ελληνισμό, με ανεπαρκή απολογισμό πεπραγμένων.
50 χρόνια κολοβής ανεξαρτησίας.
50 χρόνια αλλεπάλληλων κρίσεων και αλλεπάλληλων αδιεξόδων.
Οι καρποί της Βρετανικής πολιτικής πικροί. Στόχος η συντήρηση πολιτικοστρατιωτικής παρουσίας στην Κύπρο. Η εμπλοκή της Τουρκίας με Βρετανική πρωτοβουλία και δυστυχώς με τη συγκατάθεση της τότε Ελληνικής κυβέρνησης ενέπλεξε περαιτέρω το πρόβλημα. Έτσι καταλήξαμε στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου με φυλετικούς διαχωρισμούς και μη λειτουργικό σύνταγμα.
Το μόρφωμα Ζυρίχης-Λονδίνου ως ανεμένετο οδήγησε σε κρίσεις και αδιέξοδα με αποκορύφωμα την Τουρκική εισβολή
Στην Κύπρο αλυσοδέθηκαν τα όνειρα.
Στην Κύπρο εξευτελίστηκαν οι διακηρύξεις του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου για αυτοδιάθεση, για ελευθερία, για δημοκρατία.
Οι Κύπριοι νεκροί του πολέμου επαναστατημένοι διαμαρτύρονται.
Διαμαρτύρονται ενάντια στην Βρετανική μεταποικιοκρατική πολιτική.
Αλλά πιο έντονα διαμαρτύρονται ενάντια στους σημερινούς ριψάσπιδες. Ενάντια σ΄αυτούς πού εξευτέλισαν τα μηνύματα των Θερμοπυλών, της Κορυτσάς, του Μαχαιρά και του Λιοπετρίου.
Ενάντια στους μηδίζοντες και τους μηδενίζοντες αξίες και άξιους.
Ενάντια σ΄αυτούς που ανταλλάσσουν πατρίδες για ένα πινάκιο φακής αποδέχονται εθελόδουλα διαγραφή δικαιωμάτων και πατρογονικών εστιών πού φιλοξενούν πολυχιλιόχρονες Ελληνικές παραδόσεις. Κι ας μη μέμφονται τα άψυχα.
(Όχι. Δεν μας τους έφερε η
αγαπημένη θάλασσα της
Κερύνειας
Ξάγρυπνοι οι Εφιάλτες
Στο λήθαργο οι Ολύμπιοι Θεοί
Τριήρεις αλυσοδεμένες στις
απόμακρες τις βορεινές
ακτές
Και αυλοκόλακες, θεραπαινίδες
και αργυρώνητοι διαλαλούντες του Κίμωνα
τον θάνατο στο Κίτι)
Μπήκε στην πόλη ο εχθρός
Και τ΄άρματα κλειδώθηκαν
στις αποθήκες
Κι ένας λαός πολέμαγε
με νύχια, δόντια και γροθιές
Κι ύστερα φυτρώσανε συρματοπλέγματα
και ερημώθηκε η Μεσαριά
του Μόρφου, η Κερύνεια
κι αλυσοδέθηκε στον Πενταδάκτυλο
ο αετός
(Να μη σ΄ακούω να βογγάς
με δάκρυα δεν διώχνεται
ο οχτρός
Θα σου δανείσει ο Ήφαιστος
του Αχιλλέα την πανάρχαια
πανοπλία
Ο αιωνόβιος τραγουδιστής θα
σου χαρίσει του Λεωνίδα την αθάνατη
κραυγή
Στο μυστικό τον όρμο στο
Δαυλό
αράζουνε τριήρεις
Ο Άης Μάμας καβαλάρης
Καρτερά)
Και κλείσε τ΄αυτιά που
πολεμόχαρο σ΄ορίζουνε
Εμείς δεν εκστρατεύουμε
για την Τροία ή τον Εύξεινο
(Εμείς βάλαμε ρότα ειρηνική
για την Κερύνεια
Κι εκεί θ΄αράξουμε
μ΄αγάπη για όλους
Ακόμα και γι΄αυτούς
που δεν την αξίζουν)
Στην άλλη άκρη μας
καρτερά καρτερικά ο Κανάρης
Θα ψάλουμε τρισάγιο στου
Μούσκου τον ερημωμένο
τάφο
Κι εμείς με την Ελληνική
αρετή
Θα συνοδέψουμε και τον
Ομέρη στο δικό
του το τζαμί
Όχι. Δεν μας τους έφερε
η αγαπημένη θάλασσα της
Κερύνειας
Απλά τώρα τους έχει ετοιμάσει
τον δικό τους μισεμό.
Κι εμείς δεν θα ζητάμε από τον άψυχο τον ψυχωμένο βράχο ν΄ανασηκώσει την πλάτη. Εμείς θ΄αγωνιζόμαστε ωσότου λεύτεροι πορευτούμε στο λευτερομένο από μας Πενταδάκτυλο. Πού βρισκόμαστε 50 χρόνια μετά την ανεξαρτησία;
Με παραλείψεις ημετέρων και σχεδιασμούς ξένων φτάσαμε στο τραγελαφικό σημείο να εγκαταλείπεται η κατοχική υφή του προβλήματος, να προβάλλεται ως διακοινοτική διαμάχη και να προσφέρεται άλλοθι στην Τουρκία. Και να προωθούνται λύσεις ή καλύτερα διαλύσεις πάνω σ΄αυτή τη βάση.
(Έτσι μαρτυρούμε το απαράδεκτο να οδηγούν στο εδώλιο του κατηγορούμενου όσους δεν προσαρμόζονται με μοιρολατρικό ρεαλισμό στην αποδοχή της κατοχής, στην άνευ όρων ενσωμάτωση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια, στις φυλετικές διακρίσεις με τη ρεαλιστική αποδοχή ότι μια Τουρκοκυπριακή ψήφος ισοδυναμεί με πέντε Ελληνοκυπριακές ή χειρότερα ότι ένας έποικος έχει δικαιώματα στον σφετερισμό Ελληνοκυπριακών περιουσιών.
Όμως εμείς θα παραμείνουμε ανεπανόρθωτοι νοσταλγοί πολιτικών ηθικών αξιών και ανυποχώρητοι αγωνιστές για ίσα δικαιώματα για κάθε λαό και για κάθε πολίτη.
(Εμείς δεν θα καλούμε τον Πενταδάκτυλο να τους αποδιώξει.)
Εμείς θ΄αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Εμείς προειδοποιούμε και πάλιν.
Αυτά τα χώματα δεν
ξεδιψούν με σκλαβωμένο νερό
Αυτά τα δέντρα δεν ανθίζουν
με ντροπιασμένο ήλιο
Αυτά τα νεκροταφεία διώχνουν
τους ξανασκοτωμένους νεκρούς
Αυτό το πείσμα
δεν νικιέται με το όπλο
τ΄αφέντη
(Στην Αμμόχωστο ξαναζωντανεύουν
οι γόνοι του Τεύκρου
Στην Στοά ο Ζήνωνας για
πρώτη φορά φοράει πανοπλία
Στην Έπια ο Σοφοκλής
ξαναγράφει τα χορικά
Κι εκεί στον μακρινό ουρανό
ο Φοίβος ξαναβρίσκει την
πυξίδα.
Κι εγώ σας το λέω.
Δεν είναι να πεθάνει
αυτή η γενιά.)

Εδώ το πλήρες άρθρο από το ιστολόγιο της σίβυλλα