Οδυσσέας Ελύτης
Ανάμνηση, και όχι επέτειος μνήμης, Οδυσσέα Ελύτη από αμμοδύτη, εδώ και εδώ.
Σχόλιο από ανώνυμο: Κάποτε είχαμε και ποιητές. Που χάθηκαν;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ανάμνηση, και όχι επέτειος μνήμης, Οδυσσέα Ελύτη από αμμοδύτη, εδώ και εδώ.
Σχόλιο από ανώνυμο: Κάποτε είχαμε και ποιητές. Που χάθηκαν;
1 σχόλιο:
Δεν χάθηκαν. Εμπειρίκοι, Κατσαροί, Αναγνωστάκηδες, δεν γεννιούνται όμως κάθε μέρα.
Πριν από μια δεκαετία είχαμε έκρηξη της ελληνικής βιβλιογραφίας, μιας παραγωγής τίτλων σε ρυθμό πολυβόλου, χύδην φορτίο. Οι Έλληνες γράφουν όμως πολύ. Διαβάσαμε πολλά και ευτράπελα, δυστυχώς ορισμένα από τη λεγόμενη -αυτοβιογραφική συνήθως- "γυναικεία λογοτεχνία". Έλεος. 20 χρόνια δεν έγραφα. Ειχα σταματήσει ήδη από τη σχολή. Αλλά σκεφτόμουν, σκεφτόμουν, σκεφτόμουν. Νομίζω 20 χρόνια σκεφτόμουν. Η σκέψη είναι γραφή. Αναρωτιόμουν ταυτόχρονα τι έχω να πω ή να γράψω τάχα εγώ, που δεν το έχουν πει ήδη χιλιάδες άλλοι. Καλύτερη η σιωπή λοιπόν.
Τα αποτελέσματα όμως αυτής της έκρηξης τώρα γίνονται ορατά.
Ξεχύθηκαν στο διαδίκτυο.
Είναι οι χιλιάδες ανώνυμοι και ανώνυμες δικτυογράφοι.
Από αυτούς θα ξεχωρίσει η επόμενη γενιά ποιητών, ποιητριών και συγγραφέων.
Και θα είναι πολύ δυνατή.
Και δεν θα είναι αναιμική, περιθωριακή, ομφαλοσκοπική, αυτοβιογραφική, "άρρωστη και βιωματική, συμπλεγματική", όπως αυτή της τελευταίας 15ετίας (με κάποιες εξαιρέσεις φυσικά).
Δηλαδή θα έχει αφήσει πίσω της το στενό ορίζοντα στον οποίο περιοριζόταν μέχρι σήμερα και θα έχει ξανοιχτεί πλατιά στον κόσμο.
Στην παραγωγή αυθεντικής συγγραφής και ποίησης, αυθεντικής μυθιστοριογραφίας.
Θα το δεις, εδώ είμαι και εδώ θα είσαστε.
@αλλενάκι
Δημοσίευση σχολίου