Το βαρίδι




Το βαρίδι έχει αισθητή αλλά και μη αισθητή μορφή.

Η αισθητή του μορφή ποικίλει σε όγκο, βάρος και σχήμα.
Συνήθως προορίζεται ως μέσο συγκράτησης ή/και ακινησίας είτε στη ξηρά είτε στη θάλασσα, αλλά και ως μέσο ελάφρυνσης και διατήρησης της πορείας στον αέρα. Ενίοτε δε, και ως μέσο πίεσης προς τα κάτω, ενός φυσικού όγκου με σκοπό την υπερνίκηση της αντίστασης που αυτό επιδέχεται από το φαινόμενο της άνωσης.

Στο μη αισθητό πεδίο, βαρίδι είναι κάθε τι που μας αναγκάζει να μένουμε στάσιμοι. Είναι η συνειδητή ή/και ασυνείδητη ενέργεια που προσθέτει αντίσταση στην καθημερινή μας πορεία είτε εσωτερική είτε εξωτερική.
Το συναντάμε σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Θα αναφέρω κάποιους ενδεικτικά.

Στον αισθηματικό τομέα, εμφανίζεται όταν κρύβουμε την αλήθεια από τον/την σύντροφό μας, όταν δεν επικοινωνούμε τα αισθήματά μας και τις σκέψεις μας, όταν αφήνουμε τον εγωϊσμό μας να εκδηλώνεται.
Αποτέλεσμα αυτών, αλλά και άλλων ενεργειών, είναι η απομάκρυνση του/της συντρόφου μας από εμάς αφού σταματάει η κοινή πορεία.
Έτσι, σε βάθος χρόνου δύο είναι τα πιθανά σενάρια, ή πετάμε τα βαρίδια και αποκτάμε κεκτημένη ταχύτητα για να σταθούμε και πάλι δίπλα, ή είναι βέβαιο μαθηματικά ότι η απόσταση που μεγαλώνει θα γίνει αδύνατη να καλυφθεί.

Στον επαγγελματικό τομέα, εμφανίζεται όταν υπερεκτιμούμε τις δυνατότητές μας είτε αναλαμβάνοντας περισσότερες αρμοδιότητες από αυτές που μπορούμε να διαχειριστούμε με στόχο την ανάδειξή μας σε ικανότερο από κάποιον άλλον, είτε δεχόμενοι πρόσθετες εργασίες πέραν και του ωραρίου, με δικαιολογία την ένδειξη καλής θέλησης.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι, είτε να μην μπορέσουμε να ανταποκριθούμε με συνέπεια την αρνητική καταγραφή στις επιδόσεις μας, είτε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε, με πολύ κόπο και χρόνο που θα τον στερήσουμε από εμάς και την οικογένειά μας, ενώ ταυτόχρονα θα δημιουργήσουμε και δεδικασμένο που θα μας κυνηγά από εκεί και μετά.

Στον οικονομικό τομέα, εμφανίζεται πλέον συχνότατα με την μορφή του δανεισμού με σκοπό, κυρίως την βελτίωση της υποδομής μας (βλέπε πρώτη κατοικία) αλλά και στην κατανάλωση, σε βαθμό μεγαλύτερο από την δυνατότητα κάλυψης των συνολικών εξόδων που θα προκύψουν από τα αντίστοιχα έσοδα. Υποθηκεύουμε δηλαδή για διαστήματα από 1 έως και 30 χρόνια τα μελλοντικά μας έσοδα σκεπτόμενοι ανοήτως ότι η μηνιαία επιβάρυνση αλλά και υποχρέωση που προκύπτει από τον δανεισμό, ενώ αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό, που ποικίλει, του μηνιαίου εισοδήματός μας, είναι δεδομένη και έχουμε υπογράψει για αυτό και έχουμε υποθηκεύσει επιπλέον και το υλικό απόκτημα πέραν του εισοδήματός μας, το μελλοντικό μας εισόδημα ουσιαστικά δεν μας το εγγυάται κανείς.

Σε αυτό το σημείο πολλοί θα ρωτήσουν αμέσως.
Μα πως αλλιώς θα υπάρξει ανάπτυξη και πρόοδος εάν όλοι εξόδευαν μόνο ότι τους επέτρεπε το μηνιαίο εισόδημά τους;
Τι ρυθμούς ανάπτυξης θα επιτυγχάναμε ως οικονομία με αυτόν τον τρόπο;
Απαντώ διά της ερωτήσεως.
Είναι οι φούσκες ανάπτυξη και πρόοδος;
Είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση ανάπτυξη και πρόοδος;
Είναι η ανεργία και η φτώχεια ανάπτυξη και πρόοδος;
Είναι η ανέχεια ανάπτυξη και πρόοδος;

Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ και σε έναν τομέα που τα τελευταία 30 χρόνια στην χώρα μας δεσπόζει. Στον πολιτικό.
Εμφανίζεται ως μία ανάγκη, στην προσπάθεια του ανθρώπου να ανελιχθεί στην κοινωνία με αρχικό σκοπό την εξυπηρέτηση του συνόλου.
Η ανάγκη προκύπτει από την συνειδητοποίηση της αδυναμίας του να πολεμήσει ένα σύστημα με βαθιές ρίζες, οπότε και συμβιβάζεται.
Το ένα βαρίδι φέρνει το άλλο και φθάνει στο σημείο όπου γίνεται κομμάτι αναπόσπαστο του συστήματος.
Είναι πλέον στη διακριτική ευχέρεια του πολίτη-ψηφοφόρου να διακρίνει ποιον θα επιλέξει να τον κυβερνά.
Σίγουρα, αλλά εδώ δυστυχώς μιλάμε για τον ίδιο πολίτη, στην συντριπτική πλειοψηφία, που περιέγραψα πιο πάνω.
Είναι δυνατόν αυτός ο πολίτης να μην έχει προσθέσει και μερικά ακόμα βαρίδια που λέγονται διορισμός, ανάθεση έργου, αποφυγή ελέγχου, κ.λ.π.;

Το βαρίδι στην αισθητή του μορφή μπορείς να το κόψεις όταν σε παρασύρει και κινδυνεύεις.
Τα βαρίδια στην μη αισθητή τους μορφή μπορείς να τα κόψεις όταν σε παρασύρουν και κινδυνεύεις;

6 σχόλια:

αμμοδύτης είπε...

Το να θες πράγματα που δεν έχεις, να θες να βελτιώσεις την ζωή σου, είναι ανθρώπινα και λογικά. Το να ονειρεύεσαι ή να ζηλεύεις επίσης. Την στιγμή όμως που ο "ευσεβής πόθος" γίνεται ανεκπλήρωτη προσδοκία αρχίζουν τα αρνητικά.

Η λεπτή γραμμή ανάμεσα στην προσπάθεια βελτίωσης της ζωής μας και της απληστίας. Θεωρώ ότι η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει, ούτε θα εξαλειφθούν η απληστία και το σύνδρομο της αγέλης (που προκαλούν τις κρίσεις). Θεωρώ επίσης, ότι συνολικά θετικά χαρακτηριστικά είναι αυτά, αν και έχουν αρνητικούς λόξιγκες κατά καιρούς. Το λάθος είναι όταν οι υποδομές παιδείας και θεσμικών αυτοελέγχων καταρρέουν.

Ανώνυμος είπε...

Αμμοδύτη, I beg to differ. Κανένας πόθος δεν είναι ανεκπλήρωτος. Όλα είναι δυνατά και η έκβαση εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και από τον τρόπο που διαλέγουμε να βλέπουμε τα πράγματα. Δηλαδή ως "ανεκπλήρωτα" ή πιθανά.

Ο νοών...νοείτω είπε...

Αγαπητέ αμμοδύτη,
Οι επισημάνσεις σου χρήσιμες για τον περαιτέρω προβληματισμό.
Δεν αγνοώ τις ανθρώπινες αδυναμίες.
Το ελάχιστο απαραίτητο η τελευταία σου πρόταση.

Αγαπητέ ανώνυμε,
Θα συμφωνήσω μαζί σου στο,
...Όλα είναι δυνατά και η έκβαση εξαρτάται από εμάς τους ίδιους και από τον τρόπο που διαλέγουμε να βλέπουμε τα πράγματα.

Θα συμπλήρώσω όμως ότι προϋποθέτει επαρκή εφόδια αντίληψης κα κρίσης του τρόπου που βλέπουμε τα πράγματα αλλά και των μέσων που θα χρησιμοποιήσουμε για να τα επιτύχουμε.
Πόσοι, και πόσο, γνωρίζουμε άραγε τις δυνατότητές μας;

αμμοδύτης είπε...

κανένας πόθος ανεκπλήρωτος; τυχερέ άνθρωπε, ανώνυμε 9.46, είσαι από τους "ελεύθερους"...

Ανώνυμος είπε...

Νοών νοείτο έχεις δίκιο, μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις.

Αμμοδύτη... είμαι. Στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή εννοώ και ήταν πιο εύκολο απ' όσο νόμιζα. Η άλλη εναλλακτική παραήταν "σκλαβιά". Το σκέφτηκα λίγο και μετά διάλεξα.

Ο νοών...νοείτω είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε,
Το ότι το σκέφθηκες λίγο και όχι πολύ, λέει πολλά. Σου εύχομαι από καρδιάς, να συνεχίσεις να βαδίζεις αυτόν τον δρόμο.