Το "αζύγιστο" αύριο...

Εάν θυμάμαι καλά, το είδα σε μία ταινία που το ανέφερε ως απόφθεγμα του Θεόδωρου Ρούζβελτ.

"Και αν δεν μπορούμε να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές, ας χτίσουμε καλύτερες γενιές για το μέλλον".

Σήμερα, και ενώ μας χρησιμοποιούν ως σαβούρα ή αλλιώς απόβαρο, μας έχουν βάλει στην διαδικασία να ζυγιάσουμε μεταξύ απίστευτα απάνθρωπων και ανήθικων διλημμάτων.

-Να επιλέξουμε μεταξύ της διαβίωσης των επόμενων γενεών και επιβίωσης των σημερινών γερόντων.

-Να επιλέξουμε μεταξύ του οικονομικού θανάτου χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, και την ανάσταση εκατομμυρίων ανέργων.

-Να επιλέξουμε μεταξύ των απελπισμένων Ελλήνων και των, κατά κύριο λόγο, απελπισμένων προσφύγων.

-Να επιλέξουμε μεταξύ της διάσωσης αυτών που κατέστρεψαν την παγκόσμια οικονομία και της διατήρησης του ελάχιστου εισοδήματος που αυτοί θα δεηθούν να μας αφήσουν.

-Να επιλέξουμε μεταξύ άχρηστων, ανίκανων και ιδιοτελών μετρίων πολιτικών, και του «χάους» που θα προκύψει ελλείψει αυτών.

-Να επιλέξουμε μεταξύ του ισχύοντος απολυταρχικού συστήματος εξουσίας, και του «χάους» που καραδοκεί ελλείψει αυτού.

-Να επιλέξουμε μεταξύ μίας «ένωσης» που μισεί την ενότητα, την δικαιοσύνη και την ισομέρεια, και της ανεξάρτητης αλλά καταδικασμένης για αυτούς, Εθνική οντότητα.

Και όλα αυτά, ενώ είναι πασιφανές ότι αυτοί αποφασίζουν, για να ξεπλύνουν αυτοί τα βρωμόχερά τους από το αίμα των αδικοχαμένων και τον ιδρώτα αυτών που προσπαθούν να επιβιώσουν.

Η ζυγαριά όμως είναι πειραγμένη εξ’ αρχής.

Τα ζύγια της είναι κίβδηλα διλήμματα.

Αυτή η ζυγαριά, δεν προορίζεται για ζυγιάσει ένα καλύτερο αύριο για εμάς.

Αυτή η ζυγαριά προσπαθεί να κλέψει από εμάς το δικό μας αύριο, και από τους αυριανούς το δικό τους σήμερα.

Η ζυγαριά αυτή όμως, είναι η ζωή μας σήμερα, και η ζωή των επόμενων γενεών αύριο.

Όσο θα την αφήνουμε στην κατοχή «αργυραμοιβών», τόσο η ζωή μας, σήμερα και αύριο,  θα αξίζει σύμφωνα με τα μέτρα και σταθμά τους.

Σήμερα ζούμε με τα δανεικά τους και με την πολιτική ελεημοσύνη τους.
Αύριο;