Άλλο πράγμα η σάτιρα και άλλο η πραγματικότητα.

Έκανα λάθος στην επιλογή Σαμαρά, αλλά όπως είπε και ο άλλος, ουδείς αλάνθαστος.

Τελικά μετά το χθεσινό γέλιο που μας προσέφερε, και αυτός, ο Πρωθυπουργός, διαπίστωσα ότι πολλοί οπαδοί του, είτε εκνευρίστηκαν με όσους έκαναν πλάκα, είτε προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν σαν έναν από εμάς, προκειμένου να μην τσαλακωθεί το επικοινωνιακό του πρόσωπο, είτε επιβράβευσαν τα μπινελίκια, προτρέποντάς τον να τα εκστομίζει συχνότερα αλλά εκεί που πρέπει.
Αυτό μου θύμισε και τον Κ. Καραμανλή, που σύσσωμη η επικοινωνιακή του ομάδα, προσπαθούσε να τον κρατήσει ατσαλάκωτο.

Οι ΠΑΣΟΚοι δεν είχαν τέτοια προβλήματα διότι γνώριζαν ότι απευθύνονται σε πολίτες που είχαν άλλα πράγματα στο μυαλό τους ρουσφέτι, μίζα, εξασφάλιση, δάνεια, ιδεολογία (εδώ γελάστε άφοβα).

Κανέναν τους βέβαια δεν απασχόλησε το γεγονός ότι τον έβαλαν να κάνει διάγγελμα για ένα ήσσονος σημασίας θέμα, παραμονή του ερχομού του επιτηρητή του (φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες).

Κανέναν τους βέβαια δεν απασχόλησε ότι στο διάγγελμα που έκανε ανέφερε, ότι κατάφερε να μην πάρει κανέναν νέο μέτρο κατά μισθών και συντάξεων, αλλά εν τω μεταξύ έχει θεσπίσει 78 νέους άμεσους και έμμεσους φόρους.

Κανέναν τους βέβαια δεν απασχόλησε ότι, ο φόρος πολυτελείας είναι ένα μέτρο που ΘΑ εφαρμοζόταν το 2014 αλλά το εφάρμοσαν αναδρομικά από αρχές του 2013, προκειμένου να μπορέσει να αντισταθμίσει "τυχόν" απώλειες από το προσωρινό μέτρο της μείωσης του ΦΠΑ (για ένα εξάμηνο), στο τέλος της τουριστικής περιόδου.
Ας μην επεκταθώ περισσότερο....

Σύσσωμοι πλέον Σαμαρικοί, ΝΔκράτες και ΠΑΣΟΚοι, όσοι τουλάχιστον έχουν μείνει, υπερασπίζονται την "κυβέρνηση", για τους ίδιους ανόητους και καταστροφικούς λόγους που είχαν πάντοτε.
Αυτούς, του κομματικού και προσωπολατρικού φανατισμού, της ηλίθιας "ιδεολογικής" αντιπαράθεσης με το εκάστοτε αντιπολιτευτικό δέος, της υπεράσπισης του κοινωνικού τους γίγνεσθαι, της συνήθειας, που έγινε αναπόσπαστο μέρος του είναι τους όσον αφορά το να ανήκουν πάντα κάπου, και εσχάτως, της ανασφάλειας που προέρχεται από την έωλη κοινωνική και οικονομική υποδομή τους, και της ανυπαρξίας σκέψης για εναλλακτική αναζήτηση λύσης πέρα από τα στεγανά του ελλιπώς λειτουργόντως μυαλού τους.

Το γεγονός δε ότι, οι εμφανιζόμενες εναλλακτικές λύσεις του ίδιου συστήματος που διέπει το σύνολο του πολιτικού χάρτη, παρουσιάζουν ένα σύνολο που ελάχιστα διαφέρει από το...περνά περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα, με συμπεριφορά και προτάσεις που σε απωθούν αντί να σε έλκουν, με συνεχείς μεταγραφές και αλλαξοκω..ές, και λόγο καθαρά φανατικό και διχαστικό, γίνεται το ισχυρό άλλοθι που τους λείπει για να "δικαιολογήσουν" την στάση τους.

Καλή λοιπόν η πλάκα και η σάτιρα.
Όσο όμως η Ελληνική κοινωνία, θα απαρτίζεται από τόσο ρηχή πολιτική σκέψη, μίση και πάθη που ουσιαστικά στερούνται υπόβαθρου, ατομισμό και απουσία ικανότητας αντίληψης και αξιολόγησης του περιβάλλοντός της, τόσο θα σερνόμαστε σε μία ατελέσφορη αναζήτηση του πάτου, αναζητώντας βάση για να πατήσουμε και να κάνουμε νέα αρχή.

Εύχομαι κάποτε, να μην αναγράφεται σε έναν τύμβο:
"Ω ξείν, αγγέλλειν οικουμένην ότι τήδε κείμεθα τοις ...... ρήμασι πειθόμενοι".
Το κενό θα το συμπληρώσει η ιστορία από μόνη της, και δεν θα είναι φάρσα αυτήν την φορά.