Κρείττον το σιγάν...ή, επίλογος


Μετά από 3,5 χρόνια παρουσίας στο διαδίκτυο, αυτή η ιστοσελίδα και ο «εμπνευστής» της, αποφάσισαν από κοινού να σιωπήσουν.
Όταν ξεκίνησα αυτήν την προσπάθεια, είχα την ορμή ενός εφήβου που ανακάλυπτε ένα ταξίδι που υποσχότανε πολλά χωρίς καμμία εγγύηση για ούρειους άνέμους και απάνεμα λιμάνια.

Ήταν όμως ένα ταξίδι που ο καθένας θα ήθελε να κάνει, δοκιμάζοντας τις δυνατότητές του σε ένα νέο κόσμο που ήδη πολλοί είχαν ταξιδέψει.
Το γεγονός ότι ο κόσμος αυτός ήταν διαδικτυακός, άρα περισσότερο αδιόρατος παρά χειροπιαστός, έκανε το ταξίδι αυτό ακόμα πιο ελκυστικό.

Ξεκίνησα λοιπόν, κρατώντας ένα ημερολόγιο που εξέφραζε κάποιες σκέψεις μου, που προέρχονταν, είτε από τις μέχρι τότε  εμπειρίες μου είτε από αυτά που «έβλεπα» κατά την διάρκεια της πλοήγησης.
Στην πορεία, άρχισα να μεταφέρω, αυτούσια, όσα από εκείνα θεωρούσα ότι έπρεπε να μεταφέρω, ως σημαντικά, από όσα επισκεπτόμουνα και διάβαζα κατά την περιήγησή μου.

Έτσι, ενώ στην αρχή εξέφραζα τις εσωτερικές ανησυχίες μου και την προσωπική θεώρηση των πραγμάτων, από ένα σημείο και μετά, άρχισα να μεταφέρω τις ανησυχίες της επικαιρότητας και την θεώρηση του ιστού εν γένει.
Από ιστολόγιο προσωπικής καταγραφής, έγινε ιστολόγιο αναμεταδότης.
Δεν θεωρώ βέβαια, ότι η μεταφορά και αναδημοσίευσις των περισσότερων αναρτήσεων δεν ήταν ωφέλιμες, απλά κυρίευσε της διάθεσης για προσωπική έκφραση και επικοινωνία.

Συνεπακόλουθα όμως είχε σαν αποτέλεσμα, να κάνω λάθος εκτιμήσεις, να δεχθώ επιθέσεις και να απολογούμαι και για άλλους.
Το χειρότερο δε όλων, κατά την άποψή μου, είναι ότι έγινα φλύαρος.

Σήμερα, τα πράγματα του διαδικτύου έχουν αλλάξει πολύ.
Έχουν πολαπλασιαστεί οι τόποι, οι τάσεις, οι εκφραστές, οι αρθρογράφοι και οι σχολιαστές, με αποτέλεσμα να έχει διαβρωθεί σε μεγάλο βαθμό η έγκυρη και αντικειμενική πληροφόρηση, η ανάδειξη υγιούς σκέψης, καθώς και η εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων.

Το χειρότερο όμως όλων, κατά την άποψή μου, είναι το γεγονός ότι το διαδίκτυο έγινε πεδίο περιχαρράκωσης τάσεων και ιδεολογιών, ενώ ταυτόχρονα μετεξελίχθη σε αντικέιμενο εκτόνωσης της συσσωρευμένης αγανάκτησης.
Ένα εργαλείο σπουδαίο όπου χειρίζεται, από τους πολλούς, ως μέσο που καταριέται και βρίζει τους εχθρούς του, επιβεβαιώνοντας ότι είναι το μόνο που μένει, ως αντίδραση, στους ανήμπορους και τους αδύνατους.

Δεν σας κρύβω ότι με διακατέχει μεγάλη απογοήτευση για το αύριο.
Η κοινωνία έχει χωρισθεί σε αυτούς που δεν νοιάζονται, σε αυτούς που φοβούνται, σε αυτούς που θα είναι πάντα πιστοί στις ιδεοληψίες τους, και εσχάτως σε αυτούς που, ιστορικά σε τέτοιες κρίσεις, στρέφονται στα άκρα υιοθετώντας πρακτικές ολοκληρωτισμού μέσα από επιθέσεις, υπονοούμενα και αποκλεισμούς. Το θάρρος της γνώμης εξέλιπεν.
Έτσι οι περισσότεροι, απλά κάνουν θόρυβο και οι επιτήδειοι πουλάνε "πατριωτισμό".
Ένα, σχετικά, μικρό μόνον μέρος των Ελλήνων, συνεχίζει και αγωνίζεται ανιδιοτελώς, με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, προσφέροντας πιθανές λύσεις που χάνονται μέσα σε επιδοκιμασίες και αποδοκιμασίες.

Δεν θεωρώ ότι κατάφερα να προσφέρω κάτι αξιόλογο σε αυτήν την διαδρομή.
Νοιώθω ως μία ασήμαντη κουκκίδα, σε ένα κόσμο που εθελοντικά οδηγείται στην αυτοκαταστροφή του.
Δεν κατάφερα, να συνεισφέρω κάτι σημαντικό, έτσι πρέπει, τουλάχιστον, να διαφυλάξω την όποια ενέργεια, νηφαλιότητα και καλή θέληση μου έχει απομείνει, με σκοπό την διοχέτευσή τους σε περισσότερο απτές πρακτικές.
Και πιστέψτε με, υπάρχουν γύρω μας δεκάδες.
Οι σκοποί, της ιστοσελίδας, που αναφέρονται στην κορυφή, δεν θεωρώ ότι επιτελούνται πλέον.
Βουβαμός λοιπόν κυρίες και κύριοι, όπως έλεγε ένας φιλόλογός μου και περισυλλογή, θα προσέθετα.

Όταν και εάν, θα έχω κάτι αξιόλογο να πω, θα το αναρτήσω.
Μέχρι τότε, ευχαριστώ θερμά όλες και όλους που με τον δικό τους τρόπο τίμησαν με την παρουσία τους αυτήν την σελίδα και εμένα προσωπικά.
Ορισμένες φιλίες που αξιώθηκα να κάνω μέσα από αυτήν την διαδρομή, θα με συντροφεύουν και θα τις τιμάω πάντα.
Εάν στεναχώρησα, παρεξήγησα, ή παρερμήνευσα κάποιους, ζητώ συγγνώμη και τους διαβεβαιώ ότι δεν υπήρχε καθόλου δόλος, αλλά μόνον αρκετή αφέλεια.
Όσον αφορά αυτέ/ούς, που έκαναν δεύτερες σκέψεις για εμένα, τους εύχομαι να βρουν τις απαντήσεις τους, εκεί που επέλεξαν να συνευρίσκονται.
Καμία κακία δεν κρατώ, λίγη πικρία θα μείνει.

Εύχομαι σε κάθε μία και κάθε έναν χωριστά, να είστε γερές/οί, νηφάλιες/οι και ψύχραιμες/οι.
Είθε η αλληλεγγύη και οι αξίες που υπάρχουν (;) μέσα μας, να σταθούν ικανές στο να επιπλεύσουμε σε αυτή την τρικυμία που ζούμε.

Προφυλαχθείτε από την υπερπληροφόρηση.
Προφυλαχθείτε από την παραπληροφόρηση.
Προετοιμασθείτε για τα χειρότερα που έπονται.

Εις το επανιδείν...

10 σχόλια:

nikos είπε...

ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΓΗ - ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=QQEIIOyyfEo#!

Μποτίλια στο Πέλαγος είπε...

Αγαπητέ αδελφέ,
σου εύχομαι καλό κουράγιο, εκφράζοντας ένα θερμό ευχαριστώ για την προσφορά σου και την φιλία σου.
Θεωρώντας, ότι η αγρανάπαυση αποτελεί σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο τής καλλιέργειας, ευελπιστώ ότι θα επιστρέψεις στην δομημένη διαδικτυακή παρέμβαση, όταν κρίνεις ότι η στιγμή είναι ώριμη γι αυτό.
Διαφαίνεται πλέον σαφώς, ότι βαδίζουμε προς μια μεγάλη καταστροφή πλανητικού μεγέθους. Είναι επόμενο κάθε άνθρωπος καλής θελήσεως, ο οποίος δύνεται να διαισθάνεται το βάθος των προκλήσεων, να θωρεί τον εαυτό του ως Οιδίποδα έμπροσθεν τής Σφιγγός. Έχουμε, νομίζω, την ευτυχία να γεννηθούμε και να βιώσουμε την πρόκληση σε μια τόσο οριακή στιγμή, που κρίνεται ποιον θα καταπιεί η άβυσσος. Είναι τελικά το πεπρωμένο μια αέναη καταστροφή και αναγέννηση στα ίδια, επαναλαμβανόμενα πλαίσια, ή κρύβεται κάπου η δυνατότητα εκφυγής, αποτίναξης;
Όσο κι αν το δράμα μας έχει έντονα προσωπικό χαρακτήρα, δεν παύει να αποτελεί μια συγκεκριμένη έκφραση τού ανθρωπίνου δράματος. Ριγμένοι μέσα στην έρημο εντόνως εξατομικευμένων εποχών, πασχίζουμε να διαρρήξουμε το θωρακισμένο περίβλημά μας για να φθάσουμε στον κοινό τόπο, γνωρίζοντας, ότι εμπόδιο δεν είναι μόνο το δικό μας περίβλημα, αλλά και αυτό των άλλων, ως αποτέλεσμα δεσμών που μας χωρίζουν και που έχουν συγκροτηθεί σε πορεία αιώνων.
Κάνοντας μια στάση σε αυτό που φαίνεται αέναο, αξίζει ίσως να αναλογισθούμε κατά πόσο κρύβεται μέσα σε αυτό ο στόχος και σκοπός καθώς και τι μας συνέχει ως πρόκλησις με αυτούς. Πιστεύω, ότι οι προθέσεις μας χαρακτηρίζουν την στάση μας. Και αυτές αξίζει να διέπονται όχι μόνο από ήθος, αλλά και από φρόνηση. Ίσως υπάρχει κάποια ελπίδα να γίνει η στάση αντίσταση και ανάσταση και όχι απόσταση ή μετάσταση.
Τι ήθελε να πει άραγε ο Καζαντζίδης στο "Υπάρχω" εφόσον δεν υφίστανται χωριστοί δρόμοι;

Ο νοών...νοείτω είπε...

Αγαπητέ αδελφέ,
Ειδική μνεία θα κάνω για εσένα, χωρίς να παραγνωρίζω την ωφέλεια που έλαβα από κάποιες/ους.
Είσαι ο πρώτος όπου, όχι μόνον με στήριξε, αλλά και με βοήθησε να κάνω τα πρώτα μου βήματα, ενώ ταυτόχρονα απλόχερα προσέφερες, στην πορεία, τον καλό λόγο και την σωστή συμβουλή.
Το τι διαδραματίζεται, το γνωρίζεις και το αντιλαμβάνεσαι πολύ καλύτερα από εμένα.

«..κι όσο Υπάρχεις, θα Υπάρχω...».

επισκέπτης είπε...

εκπληκτικό το κείμενό σου και πόσο λυπάμαι που σε ανακάλυψα τόσο αργά.
Εις το επανιδείν

Ο νοών...νοείτω είπε...

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
Να είσαστε καλά.

bilsot είπε...

Μια φωνή που σίγησε για λίγο, μπορεί κάλιστα να ξαναβρεί την έντασή της , όταν ο καιρός και τα συσσωρευμένα λόγια το απαιτήσουν!
Σ' ευχαριστώ για ότι μπόρεσα να πάρω από τα γραμμένα σου και ...καλή αντάμωση!
Βασίλης.

xrhxa είπε...

Καλημέρα αγαπητέ σκεφτικέ...

Ένας άνθρωπος που εκφράζει σε κατακλείδα τα παρακάτω:

"Δεν θεωρώ ότι κατάφερα να προσφέρω κάτι αξιόλογο σε αυτήν την διαδρομή.
Νοιώθω ως μία ασήμαντη κουκκίδα, σε ένα κόσμο που εθελοντικά οδηγείται στην αυτοκαταστροφή του."

....θεωρώ ότι είναι ένας άνθρωπος που έχει παλέψει με τους εσωτερικούς του δαίμονες....είναι ένας άνθρωπος που συνειδητοποιόντας την θέση του στο γίγνεσθαι αντιλήφθηκε την ασημαντότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και καλλιέργησε τα μέσα του ...καλλιέργησε δλδ το πνεύμα και το ήθος του...από έναν τέτοιο άνθρωπο μόνο καλό μπορείς να περιμένεις , γιατί ο προβληματισμός , ο τέτοιος προβληματισμός, αναδεικνύει τις περισσότερες φορές αποφασιστικότητα και θέληση για την συμμετοχή σε μια μελλοντική κοινωνική συνειδητότητα που θα σέβεται τον άνθρωπο,το ανθρώπινο πνεύμα και την κοινωνική δικαιοσύνη, πράγματα που από εκεί που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα, σήμερα είναι ουτοπικά μάλλον ζητούμενα.....

Καλό κουράγιο...

Εις το επανιδείν...

νήπιος γερων είπε...

ΧΑΙΡΕΤΩ!

Χθες, αργά, -δηλαδή, ...πολύ νωρίς, σήμερα, το ξημέρωμα, κατά τις έξη!-, είδα την ανάρτηση σου, με συγκίνησε και είπα να την κάνω άρθρο, αφού θίγει ευρύτερα του ατομικού σου πεδία, όσον αφορά την ελληνική μπλογκόσφαιρα. Το έφτιαξα, λοιπόν, σήμερα, http://gkdata.gr/?p=25897, και σαν ΥΓ υπάρχει το εξής:

Τον «ο νοών…νοείτω» τον e- γνώρισα στο παλιό antinews, τότε που νομίζαμε ότι συστήναμε την πρώτη ελληνική e- Εκκλησία του Δήμου για την e- Αμεση Δημοκρατία και ότι βάζαμε τα θεμέλια για ένα e- Κίνημα/Κόμμα αδέσμευτων, ιδεολογικά, και ανεξάρτητων, κομματικά, πατριωτών. Μετά, δηλητηριάστηκε αυτή η προσπάθειά μας από τον εκεί οικοδεσπότη, factotx, αφού μας κορόιδευε όλους, «πατόκορφα», -που’λεγε κι ο παππούς μου-, και ήθελε, απλώς, να προπαγανδίσει την …έλευση και άνοδο του …«ΜΕΣΣΙΑ ΜΑΣΣΗΝΙΑΣ», οπότε και το antinews έγινε «Δεξιός Ριζοσπάστης“ => ΛΟΓΟΚΡΙΝΕ, ως φασίστας, ό,τι δεν ήταν υπέρ της ψοφοειδούς προπαγάνδας του «Μεσσία Μεσσηνίας», aka Κομανέτση, ή κολλητού ΓαρουΦαήλου «φιλιά-στο-σβέρκο» (ανδρικό εννοεί, ο …άνδρακλας) Κρανιδιώτου.

Πολλοί, τότε, από τους υποψιασμένους και από πολύ καιρό πριν αηδιασμένους από την ελληνική πολιτική κομματοσκυλίλα, ιδιαίτερα την αριστερή που έγινε καραδεξιά, «την έκαναν με μικρά …αλματάκια». Οι πιο νεαροί, αθώοι, ρομαντικοί και ανυποψίαστοι, όπως ο «ο νοών…νοείτω», έφυγαν κι αυτοί εν καιρώ, -σιγά σιγά. Οι δεξιόστροφοι παλιοί σχολιαστές και αρθρογράφοι άργησαν ΠΟΛΥ να κάνουν το ίδιο, υποκύπτοντας στην ματαιοδοξία της φήμης και, κυρίως, -οι άνθρωοποι-, «τσιμπώντας» στο δόλωμα:

«Η βάση, εμείς, με κινηματικές διεργασίες, διώξαμε, αναπάντεχα για τους πολλούς, την Ντόρα και τους φιλελεύθερους μητσοτακικούς, και φέραμε τον φίλο τού Λεντάκη και του Ελύτη, που θα συντρίψει το πελατειακό Πολιτικό Σύστημα όλων των κομματικών αποχρώσεων, ιδιαίτερα, δε, της πράσινης, (μπλιάχ!), και θα μας οδηγήσει μέσα από την έρημο της νυν διεθνούς ανυποληψίας, στην γη της πολιτικής Επαγγελίας, ήτοι, στο απώτερον ζητούμενον όλων των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων: την εθνική αξιοκρατία και την διεθνή καταξίωση. Ούρα!!! «- και …κατούρα να φύγουμε!

Χθες, είδα ότι υπήρχαν κάποιες επισκέψεις εδώ από τον e- Φίλο, «Μποτίλια στο Πέλαγος». Πήγα από κει να δω ποιο ήταν το άρθρο που μας έστελνε κόσμο, και είδα τον τίτλο «Κρείττον το σιγάν…ή, επίλογος» του «ο νοών…νοείτω», όπου με συν_κίνησε και τον επισκέφτηκα. Μετά, από κει, πήγα στον ΠΡΩΤΟ δάσκαλό μου στα Οικονομικά, -πριν, καν, «σκάσει» η Κρίση το 2008-, τον περιώνυμο «αρχαιοπτέτυγα», όπου βρήκα στα σχόλια και έναν άλλον που είχε χαθεί από την ελληνική μπλογκόσφαιρα και μου είχαν λήψει, ομολογώ, τα σχόλιά του, ΕΣΤΩ κι αν ήταν ο …»πολιορκητικός κριός» των σαμαρικών, στον Δεξιό Ριζοσπάστη, τον «Επώνυμο».

Με χαρά διαπίστωσα ότι και οι δυο ήταν εναντίον της νυν οικονομικής πολιτικής Σαμαρά!!! Αυτό, έστω και αμυδρά, μου αναπτέρωσε το ηθικό για μια εκ νέου προσπάθεια σύστασης ενός μπλογκ που θα έχει σκοπό να δημιουργήσει ένα κύκλο ανθρώπων- μελών- σχολιαστών- αρθρογράφων, που θα μεταλλαχθεί, εν τέλει, σε Κίνημα/Κόμμα. ΔΙΟΤΙ, αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, ή από εμάς ή από άλλους που θα έχουν την ίδια ιδέα, ΔΕΝ υπάρχει πολιτικό μέλλον για την Ελλάδα, την πατρίδα μας, τη χώρα μας, -εμάς και των παιδιών μας και των παιδιών των παιδιών μας.

Ίδωμεν…

νήπιος γερων είπε...

ΥΓ. «Νοών…νοείτω», δεν γίνεται να σταματήσεςι το μπλογκάρισμα, εντελώς, πλέον. Θα δεις ότι θα γράφεις, που και που, και θα σου αρέσει και σένα και στους αναγνώστες σου πολύ περισσότερο από πριν. Παρεμπιπτόντως, κι εγώ σκέφτομαι να τα παρατήσω και αυτός ο συν_χρονισμός μας, e- φίλε, ήταν και ο κύριος λόγος που με άγγιξε, έως και ανατριχίλας, το «Κρείττον το σιγάν…ή, επίλογος»!

Αφιερωμένο, εξαιρετικά:

«Don’t Give Up»- Peter Gabriel & Kate Bush

In this proud land we grew up strong
We were wanted all along
I was taught to fight, taught to win
I never thought I could fail

No fight left or so it seems
I am a man whose dreams have all deserted
I’ve changed my face, I’ve changed my name
But no one wants you when you lose

Don’t give up
“cos you have friends
Don’t give up
You’re not beaten yet
Don’t give up
I know you can make it good

Though I saw it all around
Never thought I could be affected
Thought that we’d be the last to go
It is so strange the way things turn

Drove the night toward my home
The place that I was born, on the lakeside
As daylight broke, I saw the earth
The trees had burned down to the ground (: Χίος…)

Don’t give up
You still have us
Don’t give up
We don’t need much of anything
Don’t give up
’cause somewhere there’s a place
Where we belong

Rest your head
You worry too much
It’s going to be alright
When times get rough
You can fall back on us

Don’t give up
Please don’t give up

“got to walk out of here
I can’t take anymore
Going to stand on that bridge
Keep my eyes down below
Whatever may come
And whatever may go
That river’s flowing
That river’s flowing

Moved on to another town
Tried hard to settle down
For every job, so many men
So many men no-one needs

Don’t give up
’cause you have friends
Don’t give up
You’re not the only one
Don’t give up
No reason to be ashamed

Don’t give up
You still have us
Don’t give up now
We’re proud of who you are

Don’t give up
You know it’s never been easy
Don’t give up
’cause I believe there’s the a place
There’s a place where we belong

(Οι στίχοι είναι του Gabriel)

Ο νοών...νοείτω είπε...

Τα λόγια που προέρχονται από αξιόλογους ανθρώπους, θα είναι πάντα ξεχωριστή παρακαταθήκη στην σκέψη μου.
Σας ευχαριστώ όλους.