Υπό συνεχή...παρακολούθηση

Πηγή

Στην σύγχρονη ιστορία του αυτός ο τόπος, άλλες φορές χρειαζόταν ψυχίατρο, άλλες ορθοπεδικό, άλλες καρδιολόγο και άλλες οφθαλμίατρο.
Ψυχίατρο, διότι ποτέ δεν μπορούσε να τιθασεύσει τις αυτοκαταστροφικές του τάσεις, ορθοπεδικό, διότι πάντα έσπαγε τα μούτρα του, καρδιολόγο, διότι πάντα τον πρόδιδε η καρδιά του και οφθαλμίατρο, διότι πάντα δεν έβλεπε την τύφλα του.
Αυτό που, διαχρονικά χρειαζόταν όμως συνεχώς, ήταν συνεχή παρακολούθηση από ψυχολόγο.
Είχαμε πάντα ένα πρόβλημα με την ψυχολογία μας.
Διότι ενώ περπατάγαμε με το βλέμμα ψηλά, δεν μπορέσαμε να αντέξουμε την φιλοσοφία για αυτό μας θεράπευσαν με την θρησκεία, που ρωτάς λίγα και σου απαντάει σε όλα.
Διότι ενώ συν ευρισκόμασταν και συν αποφασίζαμε, δεν μπορέσαμε να αντέξουμε την εκκλησία του Δήμου, οπότε μας θεράπευσαν με Αυτοκρατορία και Οικουμενικές Συνόδους.
Διότι ενώ αποτινάξαμε τον ζυγό του Τούρκου, δεν αντέξαμε την ανεξαρτησία για αυτό μας εξάσκησαν το μονόζυγο των Φαναριωτών, των κοτζαμπάσηδων, του ιερατείου και των ξενόφερτων Βασιλέων.

Το έργο λοιπόν των "ψυχολόγων" ήταν να κατευνάσουν την ανησυχία της Ελληνικής σκέψης και ψυχής, έτσι ώστε πάψει να αναζητά αυτά που αναζητούσε.
Ακόμα και την καθαρή ουσία της νέας θρησκείας, την έκρυψαν μέσα από πλήρη διαστρέβλωση των συμβολισμών της, παραφράζοντας τις λέξεις και τις έννοιες που κρύβονταν σε αυτούς.
Η δόξα, που σημαίνει η γνώμη, του Θεού, δηλαδή της συμπαντικής συνείδησης, μετεφράσθη σε λατρεία του υπερφυσικού.
Μία μόνο παράφραση δείχνει τις προ θέσεις.
Η σκέψη και η μνήμη, που ήταν αρωγοί στην πορεία του Έλληνα, έγιναν πίστη που λειτούργησε ως αναστολέας.

Σήμερα λοιπόν έχουμε φθάσει στο έσχατο σημείο, όπου συσσωρεύτηκαν τα αποτελέσματα και άρχισαν να σκάνε οι εφιάλτες.
Όλα τα καλά στοιχεία της "ψυχής", του "νου" και της "καρδιάς" απομακρύνθηκαν, μετά από δισχιλιετή, σχεδόν, ψυχοθεραπεία.
Μία χώρα που κατοικείται πλέον από ένα ετερόκλητο, συνειδησιακά, πληθυσμό όπου προσπαθεί να βρει σημεία συνοχής, μέσα από ιδεοληψίες, ιδεολογίες και ποδηγετημένη πνευματική καθοδήγηση.
Δεν αρκούσαν η γη, οι ρίζες της φυλής, οι αγώνες, ο πολιτισμός και οι αστείρευτες παρακαταθήκες γνώσης και εμπειρίας.
Μία Ελλάδα αγνώριστη, που πολεμά να επιβιώσει έχοντας παραχωρήσει σχεδόν όλες τις πρωτοβουλίες σε πολιτικά υβρίδια, ανίκανη να ανταπεξέλθει στα δεινά που άφησε να συμβούν.
Δεν αρκούσαν οι αρχές, ότι η δύναμη της Πολιτείας προέρχεται από τους πολίτες και η βούληση των πολιτών μετουσιώνεται από την Πολιτεία. 
Μία Ελλάδα που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί της, σήμερα γυρνάει επανειλημμένως και το άλλο μάγουλο.
Μία Ελλάδα όπου τα μόνα παιδιά της που έστελνε να πεθάνουν ήταν για την ελευθερία της, σήμερα τα αφήνει να πέφτουν σαν χαλασμένα φρούτα, από τα δέντρα που κρατούν την ζωή τους, επειδή σταμάτησε να τα ποτίζει και επέλεξε τις χωματερές.
Μία Ελλάδα που πάντα πάλευε με αντίξοες συνθήκες, επιλέγει καθημερινά τις ανάξιες λύσεις.
Μία Ελλάδα που προέτρεπε να ψάχνεις εντός σου, να κοιτάς γύρω σου την φύση και να αμφισβητείς ότι σου λένε μέχρι να το βιώσεις, κατέληξε να κοιτάει και να δέχεται ότι της σερβίρουν.
Μία Ελλάδα που αναζητούσε την σύνθεση μέσα από την συν αναζήτηση και αντίθεση, επέλεξε να ασπάζεται την μονοδιάστατη εξήγηση.
Η κριτική που προέρχεται από την διαφορετική θεώρηση, στιγματίζεται από τους "ειδήμονες" ως εμπάθεια.
Η αμφισβήτηση των "προθύμων", στιγματίζεται ως αντεθνική ιδιοτέλεια.
Η προτροπή, για διεύρυνση της ελεύθερης σκέψης και το σπάσιμο των στεγανών, στιγματίζεται ως προσπάθεια καταπολέμησης της καθεστηκυίας πνευματικότητας.
Επειδή κάποιοι έσπευσαν να αρπάξουν τις πατριωτικές ταυτότητες, ερμήνευσαν την τεχνητή έλλειψη με εκφράσεις τύπου, θα πορευθείς με τον τρόπο μου αλλιώς θα σε διαβάλλω.
Αντί να ψάχνουμε τις πραγματικές αιτίες για να βρούμε τις λύσεις, επιλέγουμε τις δικαιολογίες που διαιωνίζουν το πρόβλημα.

Είμαστε καταραμένοι, διότι υπήρξαμε πρωτοπόροι.
Γίναμε ουραγοί, διότι δεν αντέξαμε την μοναξιά του ωραίου, του μεγάλου και του αληθινού.
Εάν δεν υπήρχαν τόσες βαθιές ρίζες, που φθάνουν μέχρι το κέντρο της ζωής, δεν θα υπήρχαμε σήμερα, όπως χαθήκαν τόσοι και τόσοι.
Σε αυτόν τον τόπο όμως, ο Ήλιος πάντα θα δύει και πάντα θα ξημερώνει.
Και αν η δύση του προσκαλεί για αγνάντεμα, η ανατολή του πάντα θα καλεί για ξεκίνημα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: