Νερό κι αλάτι...σε μία πληγή που κακοφορμίζει

Όποιος έχει μάτια βλέπει, όποιος έχει αυτιά ακούει και όποιος έχει μυαλό σκέπτεται

Όταν όμως όλα τα παραπάνω λαμβάνουν χώρα κάτω από, καταφανείς παράγοντες που σκοπό έχουν τον αποπροσανατολισμό μέσω των κραυγών και του φόβου, τότε οι αισθήσεις μπερδεύονται και η λογική απομακρύνεται.

Τότε κυριαρχεί το ζωώδες αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης που σε συνδυασμό με την συμπεριφορά αγέλης, αναδεικνύει "νέους" αρχηγούς που το μόνο που έχουν να αναδείξουν είναι η έξωθεν υποταγή, η ιδεολογική ανυπαρξία και η έσωθεν ωμή δύναμη.

Μία υποταγή, που ενώ φωνάζει υποτέλεια, καλύπτεται με πατριωτικές κορώνες.

Μία ιδεολογική ανυπαρξία που πειραματίζεται σε κομματικά συγκοινωνούντα δοχεία σε απόλυτο κενό.

Μία ωμή δύναμη, που ενώ νομίζει ότι τον προστατεύει από τις ύαινες που περιτριγυρίζουν το κοπάδι, τελικά τον εγκλωβίζει στην συνέχιση της μη αυτόβουλης πρωτοβουλίας.

Έτσι, το κοπάδι μπορεί μεν να μεγαλώσει, αρκεί να υπακούει τυφλά στις οδηγίες του δυναμικού αρχηγού.
Συχνότατα όμως ο αρχηγός είτε δαγκώνει και τους εντός του κοπαδιού είτε τους προσφέρει ως σφάγια στους πραγματικούς συνδαιτυμόνες του σε ύστερο χρόνο.

Κάποια μεγάλα διαδικτυακά μέσα, σε αγαστή "συνεργασία" με τα γνωστά ΜΜΕ, για αδιευκρίνιστους (;) ακόμα λόγους, προπαγάνδισαν μέσω φοβικών και καταστροφικών άρθρων, ενώ θα ήταν αρκετό να μείνουν στις πολιτικές αντιπαραθέσεις που έχουν ουσία και ξεμπροστιάζουν τους «αντιπάλους» τους.
Άλλα πάλι, προτίμησαν ερμαφρόδιτη στάση στο όνομα της πολυπληθούς ενημέρωσης.
Η άλλοτε λυσσαλέα και άλλοτε υποχθόνια μάχη, που έδωσαν για την ανάδειξη αυτής της κυβέρνησης, θα μετρηθεί δεόντως. 
Σίγουρα δεν δικαιολογείται δημοσιογραφική απειρία, αφού οι ίδιοι φωνάζουν ότι είναι χρόνια στο κουρμπέτι και ότι έχουν πολλά "ένσημα" στον χώρο.
Σίγουρα δεν δικαιολογείται πολιτική αφέλεια, αφού μία χαρά "απεκάλυπταν" τα τεχνάσματα των "αντιπάλων".
Ερευνάται η ιδιοτέλεια, αν και απορρίπτεται από τους ίδιους, καθ' ότι προτιμούν το παρασκήνιο.
Ερευνάται η προσωπολατρεία, ίδιον των ανίκανων να ξεχωρίσουν τα λόγια από τις πράξεις.
Ερευνάται. τέλος, η καταφανής ανάγκη του μέτριου να αναδειχθεί σε σημαντικό.

Από την ορκωμοσία και μετά, θα αρχίσουν, και καλά, να αναδεικνύουν τις "αστοχίες" και τις υπαναχωρήσεις, για να μην γυρίσει το κοινό τους και τους πει ότι δεν είναι "εκκλησία του Δήμου" αλλά παρεκκλήσι του Δήμιου.
Είναι σίγουρο ότι, οι προσεχείς παρεκκλίσεις από τα προεκλογικά τάματα, θα συναγωνίζονται τις παρακλήσεις για μετεκλογικά θαύματα. 
Είναι σίγουρο ότι θα αναδειχθούν, ως δικαιολογίες, η ανάγκη της συγκυβέρνησης, το ρευστό πολιτικό κλίμα, η διεθνής οικονομική ρευστότητα, ο γκρεμός που καραδοκεί, η τακτική του Φου μαν τσου και η ανάδειξη του ταξιδιού εις βάρος του προορισμού.
Είναι σίγουρο ότι θα επιστρατευθούν οι "σκαπανείς" της πολιτικής και οι "σκληροτράχηλοι" της κοινωνίας, για να ανακόψουν την αηδία που θα προκληθεί στους χώρους έκφρασης της "σκεπτόμενης"  κοινωνίας.
Είναι σίγουρο ότι οι διαχειριστές και οι εκδότες, θα αναρτήσουν άρθρα Μαγδαληνής που θα αφορίζουν την απομάκρυνση από το λαϊκό αίσθημα.
Αν και, τίποτα δεν είναι σίγουρο σε αυτόν τον κόσμο...

Κάποια μικρότερα διαδικτυακά μέσα, σκοπίμως (;), υποστήριξαν τα άκρα, λειτουργώντας ουσιαστικά ως παραρτήματα, θεωρώντας τα ως τον μόνο τρόπο αντίδρασης από τους φοβισμένους, τους άβουλους και τους χαβαλέδες συμπολίτες τους, δείχνοντας έτσι  έναν ζήλο που απέχει παρασάγγας από κάθε ενημερωτική ανιδιοτέλεια.

Με τον ζήλο τους ξεπέρασαν τα όρια, με αποτέλεσμα να προβούν σε καταχρήσεις λεκτικές και προπαγανδιστικές, εξωθώντας τους αναγνώστες τους σε φανατισμό και αμετροεπή σκέψη και πράξη.

Ανίκανοι να δουν τα αυριανά αποτελέσματα της, εμμονής τους, εγκλωβίζουν όσους δεν βλέπουν άλλο διέξοδο σήμερα, να μην καταφέρουν ποτέ να το βρουν.

Θολωμένοι από τα τραγικά συμβάντα που συμβαίνουν καθημερινά, προώθησαν και προωθούν λύσεις που υποτίθεται ότι θα τις δώσει, είτε τα ιδεολογικά απολιθώματα μία εποχής που από ότι φαίνεται δεν θέλουμε να ξεπεράσουμε,.είτε ένα τσούρμο νεαρών υπό την καθοδήγηση ενός επιτελείου ψυχικά άρρωστων ανδρείκελων, που έχουν πλαισιώσει την βαθειά φασιστική τους νοοτροπία με ένα σύνολο από πολιτικά υγιείς θέσεις που βρίσκεις πανεύκολα στο διαδίκτυο.

Ο φασισμός είχε πάντα δύο άκρα, το αριστερό και το δεξιό και αναδυόταν πάντα σε καιρούς όπου κατατροπωνόταν η λογική και η ψυχραιμία και κυριαρχούσε ο φόβος και η απελπισία.
Η μόνη τους διαφορά είναι ότι όλους τους βόλευε, ο αριστερός να κρύβεται πίσω από τον δεξιό.
Από την μία ο καιάδας και από την άλλη η άβυσσος.
Σήμερα καλύπτει όλο το πολιτικό φάσμα.
Απλά τα άκρα, παραδοσιακά, χρησιμοποιούν την ωμή βία.

Ο εχθρός του εχθρού σου, θα είναι πάντα πρόσκαιρος υπερασπιστής σου και αυτό για λόγους, καθαρά προσωπικού του κέρδους.

Ο μόνος φίλος και σύμμαχός σου θα είναι πάντα ο σώφρων και ανδρείος εαυτός σου.

Όλοι αυτοί, υποτίθεται, ότι εκφράζουν μέρος της νέας μορφής, διαδικτυακής, αντίστασης στο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό καθεστώς της παγκοσμιοποίησης.

Τέτοιου είδους "αντίσταση" όμως, ιδίως μέσα από τις οθόνες, είναι η κύρια αιτία που καθιστά τον απογαλακτισμό του κόσμου, από την πρόσκαιρη και ελεγχόμενη ελευθερία του "σκέπτεσθαι" και "εκφράζεσθαι", στην πραγματική ελευθερία του σκέπτεσθαι και αποφασίζειν, μία μακρά διαδικασία.

Δίνουν έτοιμες λύσεις είτε επειδή στοχεύουν στην μαλθακότητα, σωματική και νοητική, που χαρακτηρίζει την κοινωνία είτε επειδή είναι εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα που νομίζουν ότι σπάνε.
Οι οθόνες της τηλεόρασης, αντικαταστάθηκαν από τις οθόνες των υπολογιστών.
Η σημαντική διαφορά, είναι ότι το τηλεχειριστήριο έχει λίγα κουμπιά, ενώ το πληκτρολόγιο άπειρους συνδυασμούς. 

Αντιπροσωπεύουν τα διαχρονικά δοχεία εισροής, της διαχρονικά ρευστής αμετροέπειας του σύγχρονου Ελληνισμού.

Το καλό σε αυτήν φάση που περνάμε, είναι ότι αποτελούν την μία μόνο πλευρά, διότι αντίστοιχα, ένα μεγάλο μέρος του διαδικτύου, πολέμησε τον φόβο, την άγνοια και την συσκότιση.

Μεγάλη και δυνατή επικοινωνιακά, αλλά ελπίζω σαθρή και με μικρές αντοχές στον χρόνο.

Τον χρόνο όμως, που ενώ ως αφελείς νομίζουμε ότι τρέχει με γοργούς ρυθμούς, στην ουσία εμείς είμαστε αυτοί που επιτρέπουμε την γοργή πραγμάτωση των γεγονότων που κάποιοι θέλουν να υλοποιήσουν.

Δεν γνωρίζω ποιος φοβάται περισσότερο.

Βλέπω όμως καθαρά ποιος είναι πιο αδύναμος.

Όχι ως μονάδες, αλλά ως μερικά σύνολα.
Δεν γνωρίζω τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω από τις επιλογές.
Βλέπω όμως καθαρά, τα αποτελέσματα.