 |
| Αμφιθέατρον σε απαρτία |
Όλοι εστίασαν στο μέρος του νομοσχεδίου που αφορά το άσυλο, λες και το νομοσχέδιο αφορούσε αυτό και μόνον.
Η κατά δεύτερο λόγο αναφορά στους όρους της εκλογής των πρυτάνεων, σώζει τα προσχήματα.
Η απουσία αναφοράς σε όλο το υπόλοιπο νομοσχέδιο, δημιουργεί μεγάλα ερωτηματικά.
Θα ασχοληθώ, για άλλη μία φορά, με το θέμα του ασύλου, μιας και χρησιμοποιήθηκε τα μάλα από την πλευρά της ΝΔ και των υποστηρικτών της, στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, ως μία κομβικής σημασίας νίκη του Σαμαρά και επιβολής του, ως κύριου πλέον πολιτικού παράγοντα.
Το άσυλο από τότε που ίσχυσε ως Συνταγματικά κατοχυρωμένος θεσμός, ήρθε να καλύψει ένα κενό που δημιούργησε με τις πράξεις της η Δικτατορία, που έτσι και αλλιώς είχε καταστρατηγήσει το Σύνταγμα στο όλον του.
Άρα από την στιγμή που έπεσε η Δικτατορία, θα υπηρετούσε την μη εισβολή και εμπόδιση στους Πανεπιστημιακούς χώρους, στοιχείων ξένων, όπου θα είχαν σκοπό την διακοπή της κίνησης της γνώσης και των ιδεών και όλα αυτά σε ένα Δημοκρατικό πλέον Πολίτευμα.
Προέβλεψε λοιπόν ο νομοθέτης, ότι το Πρυτανικό συμβούλιο είναι το μόνο αρμόδιο να κρίνει πότε και με ποιο τρόπο αυτό μπορεί να συμβεί, ενώ ταυτόχρονα του έδωσε και το αποκλειστικό δικαίωμα να αποφασίσει πότε χρειάζεται να καλέσει τις αστυνομικές δυνάμεις ώστε να συμβάλλουν στην ομαλή συνέχιση της λειτουργίας των Πανεπιστημιακών χώρων και των σκοπών που επιτελούν.
Αυτό λοιπόν καταργήθηκε προχθές με την συναίνεση.
Μέχρι σήμερα, το άσυλο διαρκώς παραβιαζόταν από ξένα στοιχεία προς τα Πανεπιστήμια, που το μόνο που εξυπηρετούσαν ήταν, είτε πολιτικά ύποπτες κινήσεις, είτε την διακίνηση διαφόρων «αγαθών» που δεν έχουν καμμία σχέση με γνώση και ιδέες, είτε μαινόμενους που ξέσπαγαν επάνω στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό των, αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την αντίδρασή τους απέναντι σε αυτούς, που ενώ δεν φαίνονταν, ουσιαστικά τους στήριζαν και τους κινούσαν, είτε ως καταφύγιο «αντιεξουσιαστών» που εάν στέκονταν έξω από αυτά, θα συλλαμβάνονταν και δεν θα υπήρχαν.
Επίσης παραβιαζόταν συχνά το άσυλο αυτών των φοιτητών που ήθελαν να σπουδάσουν, όπως συμβαίνει σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου, από φοιτητές που ήθελαν να πολιτικοποιήσουν τις σπουδές και τις εξεταστικές.
Αυτό το άσυλο λοιπόν ενώ παραβιάζεται 37 χρόνια τώρα, από στρατιές πληρωμένων επαγγελματιών ανέργων, φοιτητών και οπαδών του χάους, ουδέποτε παραβιάστηκε από δυνάμεις καταστολής, διότι ποτέ δεν τους κάλεσαν οι Πρυτανικές αρχές.
Αυτό το άσυλο δεν καταργήθηκε.
Η κωμωδία της συναίνεσης όμως με προβληματίζει ως προς την συνέχεια του έργου που ήδη άρχισε να παίζεται από τις αρχές Σεπτεμβρίου, όπως παλαιότερα διαφήμιζαν οι χειμερινοί κινηματογράφοι.
Την παράμετρο των νέων τρόπων αντιμετώπισης των πολιτών που θα κατεβαίνουν στον δρόμο, αφού έτσι και αλλιώς ελάχιστες φορές κατέφευγαν στα Πανεπιστήμια όσο ξύλο και να έτρωγαν, καθώς και αυτήν που θα αφορά νέες μεθόδους καταστολής, θα είναι το νέο πεδίο συναίνεσης αυτόν τον χειμώνα.
Τα λεφτά για τις ζημιές που θα προκύψουν, θα τα πάρουν από την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση.
Ας επιχαίρονται οι καθώς πρέπει πολίτες.
Δεν θα ενοχληθούν ξανά από ασχήμιες.
Το αιώνιο θύμα που ονομάζεται Παιδεία, θα συνεχίσει τον ανηφορικό της περπάτημα.
Μέσα από νέες οδούς που χαράζουν οι ειδήμονες, θα συνεχίσει να διεκδικεί την πολιτική της υπόσταση μέσα από οργανωμένες νεολαίες, οργανωμένους καθηγητές και, εκπαιδευτικά, ανοργάνωτη βάση.
Την εκπαιδευτική της έννοια την έχασε μέσα στα άδεια αμφιθέατρα και στους γεμάτους διαδρόμους.
Η πλειοψηφία των φοιτητών, που δεν μπορούν να σηκώσουν ακόμα κεφάλι απέναντι σε όσους επιβουλεύονται την καλλιέργειά τους, είναι η κραυγή της που τρεμοσβήνει στα νομοσχέδια της συναίνεσης.
Η ίδια κραυγή που θα ακούγεται εφέτος και στα θρανία από τις φωτοτυπίες αντί των βιβλίων.
Η κατά δεύτερο λόγο αναφορά στους όρους της εκλογής των πρυτάνεων, σώζει τα προσχήματα.
Η απουσία αναφοράς σε όλο το υπόλοιπο νομοσχέδιο, δημιουργεί μεγάλα ερωτηματικά.
Θα ασχοληθώ, για άλλη μία φορά, με το θέμα του ασύλου, μιας και χρησιμοποιήθηκε τα μάλα από την πλευρά της ΝΔ και των υποστηρικτών της, στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο, ως μία κομβικής σημασίας νίκη του Σαμαρά και επιβολής του, ως κύριου πλέον πολιτικού παράγοντα.
Το άσυλο από τότε που ίσχυσε ως Συνταγματικά κατοχυρωμένος θεσμός, ήρθε να καλύψει ένα κενό που δημιούργησε με τις πράξεις της η Δικτατορία, που έτσι και αλλιώς είχε καταστρατηγήσει το Σύνταγμα στο όλον του.
Άρα από την στιγμή που έπεσε η Δικτατορία, θα υπηρετούσε την μη εισβολή και εμπόδιση στους Πανεπιστημιακούς χώρους, στοιχείων ξένων, όπου θα είχαν σκοπό την διακοπή της κίνησης της γνώσης και των ιδεών και όλα αυτά σε ένα Δημοκρατικό πλέον Πολίτευμα.
Προέβλεψε λοιπόν ο νομοθέτης, ότι το Πρυτανικό συμβούλιο είναι το μόνο αρμόδιο να κρίνει πότε και με ποιο τρόπο αυτό μπορεί να συμβεί, ενώ ταυτόχρονα του έδωσε και το αποκλειστικό δικαίωμα να αποφασίσει πότε χρειάζεται να καλέσει τις αστυνομικές δυνάμεις ώστε να συμβάλλουν στην ομαλή συνέχιση της λειτουργίας των Πανεπιστημιακών χώρων και των σκοπών που επιτελούν.
Αυτό λοιπόν καταργήθηκε προχθές με την συναίνεση.
Μέχρι σήμερα, το άσυλο διαρκώς παραβιαζόταν από ξένα στοιχεία προς τα Πανεπιστήμια, που το μόνο που εξυπηρετούσαν ήταν, είτε πολιτικά ύποπτες κινήσεις, είτε την διακίνηση διαφόρων «αγαθών» που δεν έχουν καμμία σχέση με γνώση και ιδέες, είτε μαινόμενους που ξέσπαγαν επάνω στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό των, αναδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την αντίδρασή τους απέναντι σε αυτούς, που ενώ δεν φαίνονταν, ουσιαστικά τους στήριζαν και τους κινούσαν, είτε ως καταφύγιο «αντιεξουσιαστών» που εάν στέκονταν έξω από αυτά, θα συλλαμβάνονταν και δεν θα υπήρχαν.
Επίσης παραβιαζόταν συχνά το άσυλο αυτών των φοιτητών που ήθελαν να σπουδάσουν, όπως συμβαίνει σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου, από φοιτητές που ήθελαν να πολιτικοποιήσουν τις σπουδές και τις εξεταστικές.
Αυτό το άσυλο λοιπόν ενώ παραβιάζεται 37 χρόνια τώρα, από στρατιές πληρωμένων επαγγελματιών ανέργων, φοιτητών και οπαδών του χάους, ουδέποτε παραβιάστηκε από δυνάμεις καταστολής, διότι ποτέ δεν τους κάλεσαν οι Πρυτανικές αρχές.
Αυτό το άσυλο δεν καταργήθηκε.
Η κωμωδία της συναίνεσης όμως με προβληματίζει ως προς την συνέχεια του έργου που ήδη άρχισε να παίζεται από τις αρχές Σεπτεμβρίου, όπως παλαιότερα διαφήμιζαν οι χειμερινοί κινηματογράφοι.
Την παράμετρο των νέων τρόπων αντιμετώπισης των πολιτών που θα κατεβαίνουν στον δρόμο, αφού έτσι και αλλιώς ελάχιστες φορές κατέφευγαν στα Πανεπιστήμια όσο ξύλο και να έτρωγαν, καθώς και αυτήν που θα αφορά νέες μεθόδους καταστολής, θα είναι το νέο πεδίο συναίνεσης αυτόν τον χειμώνα.
Τα λεφτά για τις ζημιές που θα προκύψουν, θα τα πάρουν από την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση.
Ας επιχαίρονται οι καθώς πρέπει πολίτες.
Δεν θα ενοχληθούν ξανά από ασχήμιες.
Το αιώνιο θύμα που ονομάζεται Παιδεία, θα συνεχίσει τον ανηφορικό της περπάτημα.
Μέσα από νέες οδούς που χαράζουν οι ειδήμονες, θα συνεχίσει να διεκδικεί την πολιτική της υπόσταση μέσα από οργανωμένες νεολαίες, οργανωμένους καθηγητές και, εκπαιδευτικά, ανοργάνωτη βάση.
Την εκπαιδευτική της έννοια την έχασε μέσα στα άδεια αμφιθέατρα και στους γεμάτους διαδρόμους.
Η πλειοψηφία των φοιτητών, που δεν μπορούν να σηκώσουν ακόμα κεφάλι απέναντι σε όσους επιβουλεύονται την καλλιέργειά τους, είναι η κραυγή της που τρεμοσβήνει στα νομοσχέδια της συναίνεσης.
Η ίδια κραυγή που θα ακούγεται εφέτος και στα θρανία από τις φωτοτυπίες αντί των βιβλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου