Αν αντιδράσω σαν Έλληνας...

Γράφει η Ιδεοπηγή.

Αηδιασμένος απ’ την υποκρισία, τα ψέματα και την οσφυοκαμψία των πολιτικών, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Θυμωμένος απ’ τις συκοφαντίες και τις προσβολές των «φίλων», εντός και εκτός της χώρας, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Οργισμένος απ’ τη συμπεριφορά και τις απειλές, αυτών που πριν λίγα χρόνια έπιναν κρασί σε νεκροκεφαλές, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Εξαγριωμένος με αυτούς τους βάρβαρους, που ήρθαν στην Ευρώπη καταστρέφοντας τα πάντα και σήμερα καμώνονται τους πολιτισμένους, θέλω να αντιδράσω αλλά πως;

Αν πω ότι δεν χρωστάμε τίποτε, στους διεθνείς τοκογλύφους, που εδώ και 190 χρόνια έχουν καταληστέψει την χώρα, θα πέσουν όλοι επάνω μου, «υπάρχουν υπογραφές κύριε», «υπάρχουν χαρτιά», μα! Εγώ δεν έχω υπογράψει σε κανένα χαρτί, «άπαξ και υπέγραψε ο υπουργός (που εσύ ψήφισες) είναι το ίδιο».

Ναι! Αλλά εγώ λεφτά ποτέ δεν είδα, «εμείς πάντως τα δώσαμε», «ψάξε να’ βρεις ποιοι τα πήραν».

Μα! πως θα πληρώσω όντας άνεργος και αφού η χώρα μου δεν παράγει τίποτε; «Δεν μας νοιάζει, πούλησε τα νησιά σου, έχεις πολλά», «πούλησε τα ακίνητά σου», «πούλησε την Ακρόπολη».

Μήπως τελικά πρέπει να πω «σε λίγο θα πάρετε το τρίτο το μακρύτερο»;

Αν πω ότι οι Έλληνες στη βόρεια Ήπειρο καταπιέζονται απ’ τους Αλβανούς θα πέσουν επάνω μου «πιπέρι στο στόμα αν το ξαναπείς, δεν υπάρχει βόρεια Ήπειρος αλλά νότια Αλβανία»

Μήπως πρέπει να τους πω «έχω μια αδερφή, κουκλίτσα αληθινή, τη λένε βόρεια Ήπειρο, την αγαπώ πολύ»;

Αν πω ότι το 40% της Κύπρου είναι κάτω από Τουρκική στρατιωτική κατοχή αν και οι Τουρκοκύπριοι ήταν 18% θα πέσουν όλοι επάνω μου και θα μου πούνε «εμείς με τον εποικισμό θα τους κάνουμε 50% και πάνω», ναι! Αλλά οι αποφάσεις του ΟΗΕ; «τις γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια»

Μήπως πρέπει κι εγώ να πω «σας γράφω κι εγώ εκεί που δεν πιάνει μελάνι»;
Αν πω γιατί να χαρίσω το όνομα Μακεδονία στους Σλάβους θα μου πούνε «πρέπει για γεωπολιτικούς λόγους το κρατίδιο να υπάρχει και μπορεί να υπάρξει μόνο σαν Μακεδονία», που με εξυπηρετεί εμένα η ύπαρξη αυτού του κρατιδίου; «δεν χρειάζεται να ξέρεις πρέπει να δεχτείς ότι σε εξυπηρετεί».

Μήπως πρέπει να πω «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα»;

Αν πω τι δουλειά έχουν οι Τούρκοι στο Αιγαίο και την Θράκη θα πέσουν όλοι επάνω μου και θα μου πουν «έχεις αναγνωρίσει ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο», «στη Θράκη υπάρχει Τουρκική μειονότητα», μα! Δεν ρωτήθηκα ποτέ για το αν έχουν συμφέροντα οι Τούρκοι στο Αιγαίο, οι άνθρωποι στη Θράκη είναι μόνο μουσουλμάνοι όχι Τούρκοι, «ο πρωθυπουργός σου που εσύ ψήφισες αναγνώρισε τα δικαιώματα των Τούρκων στο Αιγαίο», «στη Θράκη μουσουλμάνος σημαίνει Τούρκος».

Μήπως πρέπει να πω «είναι βαριά, είναι βαριά, η π….τσα του τσολιά»;

Αν πω φτάνει πια δεν χωράνε άλλοι λαθρομετανάστες στη χώρα μου, θα μου πουν «είσαι αφιλόξενος και απολίτιστος», ναι! Αλλά με κλέβουν, με βιάζουν και αύριο θα με σκοτώσουν, «υπερβολές, ληστείες, κλοπές και δολοφονίες γίνονταν και πριν».
Μήπως πρέπει να τους πω «πάρτε ένα αγγούρι Καλυβιώτικο και βάλτε το εκεί που ξέρετε»;

Αν πω ότι οι πολιτικοί μας είναι κλέφτες, προδότες και οσφυοκάμπτες, θα πέσουν επάνω μου όλοι και θα μου πουν «είσαι ισοπεδωτικός και μηδενιστής», «δεν έχεις αποδείξεις», «αν το πεις θα πας φυλακή», «εσύ τους ψηφίζεις τόσα χρόνια».

Μήπως πρέπει να πω «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους»;
Φυσικά όλοι οι θολοκουλτουριαραίοι και οι νεοταξίτες θα με περιλούσουν με «κοσμητικά» επίθετα όπως πολεμοχαρής, φασίστας, ρατσιστής, εθνικιστής κτλ.

Μήπως πρέπει να πω «είμαι Έλληνας και θα αντιδράσω σαν Έλληνας»; Λέω μήπως;;;;;;;;

http://ideopigi.blogspot.com/2010/10/blog-post_5461.html

6 σχόλια:

Πολίτης της Μπανανίας είπε...

Πολλά έπρεπε να έχουμε κάνει αλλά τώρα μήπως είναι αργά; Μήπως ότι έπρεπε να γίνει, έπρεπε να γίνει χρόνια πριν;

Θα φανεί.

Ανώνυμος είπε...

Μην πεiς τίποτε.
Τίποτε να μην πεiς.
Ο αυτοσεβασμός και η σιωπή είναι αδέλφια.
Αν νοιώθεις την ανάγκη να κραυγάσεις και να εξωτερικεύσεις τις «αλήθειες» σου, ένα σου συνιστώ να κάνεις.
Ψιθύρισε τα στον άνεμο και πες:
Όταν ο “κόσμος” "έχει ώτα ακούειν ακουέτω" τότε εγώ:
Ανοίγω το στόμα μου και αναγαλλιάζει το πέλαγος/
και παίρνει τα λόγια μου στις μακρινές του τις σπηλιές /
και στις φώκιες τις μικρές τα ψιθυρίζει../
Τις νύχτες που κλαίν των ανθρώπων τα βάσανα/
Και αν πονάς και θλίβεσαι φίλε, μνημόνευσε Ελύτη, μνημόνευσε Ρίτσο, μνημόνευσε Εμπειρίκο, Καβάφη, Σεφέρη μνημόνευση την πληθώρα που έχουμε και θα έχουμε και επαναβεβαίωσε την ψυχή σου βαθειά και "υπόγραψέ" της πως:
Εδώ «είχαμε» κάποτε και δώσαμε, αλλά και τώρα «έχουμε» και πάντα «θάχουμε.»….. .
Τα ξαναλέμε...καλή νύχτα…

Ο νοών...νοείτω είπε...

Αγαπητή Πολίτη καλημέρα.
Ναι μεν αλλά.
Σίγουρα θα έπρεπε να είχαμε κάνει περισσότερα πριν.
Τώρα είναι αργά, για αυτά που δεν κάναμε.
Αλλά είναι η ώρα, για αυτά που πρέπει να κάνουμε για το αύριο.
Το θέμα λοιπόν είναι, να μην ξαναπούμε τα ίδια σε κάποιο μελλοντικό χρόνο.

Ο νοών...νοείτω είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε, καλημέρα.
Σε ευχαριστώ για το όμορφο και ωφέλιμο σχόλιό σου.
Με χαρά να τα ξαναπούμε.

Ανώνυμος είπε...

Αν η φωνή μου ήταν δυνατή, πολύ δυνατή, τόσο δυνατή που να φτάνει σ΄όλη τη γη, σαν τον ουρανό που τη σκεπάζει, πάλι φοβάμαι πως λίγοι, πολύ λίγοι θα με άκουγαν. Βλέπει κανείς σήμερα τον ουρανό, έτσι απασχολημένος που είναι με τα χίλια δυο τίποτα που του παίρνουν τη σκέψη;
γ.κ.

Ο νοών...νοείτω είπε...

Καλώς ήλθες φίλε μου.
Πόσο δίκαιο έχεις, σε αυτά που τόσο όμορφα γράφεις.
Εκεί όμως εμείς, αμμετανόητα επίμονες, θα προσπαθούμε να βγάζουμε όσο το δυνατόν δυνατότερη φωνή.
Γιατί πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα έχουν μάτια στραμμένα στον ουρανό, και αυτιά τεντωμένα στους ήχους, καρδιάς, ψυχής και νοός.
Να είσαι πάντα καλά.