Προβληματισμοί...

Τελικά προχωρώντας στην ζωή μου, και πάνω στην προσπάθειά μου να γίνω κάθε φορά και κατά τι "σοφότερος" πολιτικά, έπεφτα πάνω σε κάτι μαντρότοιχους.
Κοιτάζοντας δε, μετά το καρούμπαλο, προς τον τοίχο, έβλεπα πάντα τις ίδιες επιγραφές.
Αριστερά, κέντρο, δεξιά.
Όποιον δρόμο και να διάλεγα μετά, πάλι σε μαντρότοιχο έπεφτα.
Έτσι, και επειδή το κεφάλι μου δεν προλάβαινε να γιάνει από τα πολλά καρούμπαλα, αποφάσισα να γυρίσω προς τα πίσω, μήπως και αποφύγω τους μαντρότοιχους, και βρω μία διέξοδο.

Σε αυτήν λοιπόν την πορεία, και με το κεφάλι σημαδεμένο πλέον, συνάντησα ανθρώπους που έλεγαν αλήθειες χωρίς ιδιοτέλεια, που αντιμετώπιζαν τους άλλους ανθρώπους χωρίς συμπλέγματα, που προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τα πράγματα γύρω τους χωρίς προκαταλήψεις, με μόνο τους όπλο την καθαρή σκέψη.

Ρωτώντας τους λοιπόν, τι εκπροσωπούν και γιατί διαφέρουν από τους άλλους, μου απάντησαν ότι δεν εκπροσωπούν κάποιον ή κάτι διότι δεν χρειάζεται να εκπροσωπείς κάποιον για να σκέπτεσαι και να μιλάς ελεύθερα, ούτε θεωρούν ότι διαφέρουν από τους άλλους διότι εξωτερικά τουλάχιστον ομοιάζουν με όλους.
Όταν και πάλι επέμενα να πάρω απάντηση στην διαφορά του λόγου τους σε σχέση με τους άλλους, μου απάντησαν ότι κάθε λόγος προέρχεται από την διαφορετική σκέψη, αντίληψη και προσέγγιση των θεμάτων.
Όταν αυτός ο λόγος δεν καταλήγει σε στεγανά και δεν περιχαρακώνεται από αυθεντία, αλλά συντηρείται από συνεχή κριτική ματιά στις αλλαγές που επέρχονται, διατηρώντας ταυτόχρονα διαχρονικές αξίες, τότε το μόνο που τον διαφοροποιεί από το εκάστοτε άλλον, είναι το ποιόν του εκφωνητή και το αυτί και η αντίληψη του ακροατή.

Εν κατακλείδι, μου είπαν, ότι σημασία έχει η ποιότητα του λόγου αλλά και ο σκοπός αυτού που τον εκφέρει από την μία, και η ποιότητα της σκέψης και το εύρος της αντίληψης του ακροατή από την άλλη.
Τι θέλεις να ακούσεις; Αυτό θα ακούσεις.
Από ποιον θέλεις να το ακούσεις; Από αυτόν θα το ακούσεις.
Το πρόβλημα, μου είπαν, δεν είναι όταν απευθύνεσαι στους λίγους, αλλά στους πολλούς. Και επειδή, πάντα, όλοι θέλουν να απευθύνονται στους πολλούς, για αυτό και δημιουργούν μία πλατφόρμα επικοινωνίας που να μπορεί με κάποιες γενικότητες να ακουμπάει όσον το δυνατότερο περισσότερους.

Τότε, πονηρά εγώ σκεπτόμενος, τους ρώτησα γιατί δεν χρησιμοποιούν και οι ίδιοι μία ανάλογη πλατφόρμα με σκοπό να ακουστεί και ο δικός του λόγος, που σημειωτέον τον θεωρώ περισσότερο ειλικρινή, και μου απάντησαν ότι δεν είναι έννοια τους να πείσουν ξαφνικά τους πολλούς, αλλά να συζητήσουν με όσον το δυνατόν περισσότερους. Και αυτό διότι δεν έχουν σκοπό να παρασύρουν, αλλά να επικοινωνήσουν με τους υγιώς, ακόμα, σκεπτόμενους και όχι με αυτούς που απλά ακολουθούν οδηγίες..
Να επικοινωνήσουν με όλους αυτούς, που καταλαβαίνουν τις συνέπειες των επιλογών τους.
Δηλαδή, αναρωτήθηκα, η διάσπαρτη θέα των τραυμάτων με έκανε να αλλάξω δρόμο και όχι ο πόνος;
Ο πόνος μου απάντησαν, τις περισσότερες φορές συνηθίζεται από ένα σημείο και μετά. Είτε γιατί τον αγνοούμε, είτε γιατί νομίζουμε ότι είμαστε πιο δυνατοί.
Εάν δεν καταφέρεις να αντιδράσεις την πρώτη φορά που είναι και πιο οξύς, τότε σε παγιδεύει στην προσμονή της αυτοίασης, ή στην χειρότερη, στην αρχή της λήψης παυσίπονων.

Συνεχίζεται...