Φτωχή Ελλάδα...;

Σημαντική παρέμβαση ενός εξαίρετου Έλληνα, που προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά της πολιτικής εξάρτησης των πολιτών από τα πρόσωπα και τις ιδεολογίες.
Δεσμά που λειτουργούν σήμερα ως το κυρίαρχο στοιχείο ερμηνείας του πολιτικού τους και όχι μόνον γίγνεσθαι μέσα σε ένα στενότατο χρονικό ορίζοντα.
Ανοίγει τον χρόνο, προσκαλώντας την Ιστορία σαν ξεναγό.
Το προοίμιο της αναφοράς του εδώ.

Ο "νήπιος γέρων" είπε…

Το ανεκτίμητο προνόμιο όποιας ψυχής ενσαρκώνεται στην Ελλάδα είναι η ΙΣΤΟΡΙΑ των Ελλήνων. Ακολουθώντας την Ιστορία σαν μίτο της Αριάδνης, μπορούμε να φθάσουμε πίσω στον Ανδρέα, στον ΚΚ, στον Γέρο, στον Εμφύλιο, στον Β΄ και Α΄ Παγκόσμιο, στο “αθάνατο κρασί του 21″, στην Τουρκοκρατία, στην Ρωμαιοκρατία, στον Αλέξανδρο, στους Περσικούς, στον Χρυσούν Αιώνα, στον Όμηρο, τον Ησίοδο και τους Ολυμπιακούς του 776 π.Χ.: την ΑΡΧΗ των ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ και του ΔΥΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ!

Μετά, και έως τον 13ο αι. π.Χ. και τα “Τρωικά”, μπαίνουμε σε ένα χώρο- χρόνο που μέχρι τον 19ο αι. θεωρούνταν “ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ”. Έκτοτε, ΟΜΩΣ, λόγω Σλήμαν, προσαρτήθηκε στην ΙΣΤΟΡΙΑ, (: αν και δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει αρκούντως αυτό). Από κει και πίσω χρονικά, οι κάτοικοι της χώρας δεν λέγονταν, ΚΑΝ, Έλληνες. Αναλαμβάνει, δε, η Ελληνική Μυθολογία να μας τους γνωρίσει και να κατατάξει τους πρώτους εξ αυτών στους ΘΕΟΥΣ: “Ά ν θ ρ ω π ο ι και θ ε ο ί έ ν γ έ ν ο ς έ σ μ ε ν”, (Πίνδαρος). Ξέρουμε και τα ονόματά τους, φυσικά: ο ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ και η ΠΥΡΡΑ γέννησαν τον ΈΛΛΗΝΑ…

Δηλαδή, το να ομφαλοσκοπούμε και να κοκορομαχούμε για το ποιος έχει πολιτικό δίκιο τα τελευταία 4, 5 ή 20 χρόνια είναι αστείο, μπροστά στα 187 του νεοελληνικού κράτους. Κωμικό, επίσης, το να εστιάζουμε μόνο στην Ιστορία των τελευταίων 187 χρόνων, ΑΝ συγκριθεί με το σύνολο των 2874 ιστορικών χρόνων. Όπως, επίσης, είναι ανόητο το να βάζουμε στο μικροσκόπιο μόνο αυτά τα 2874 χρόνια και να αφήνουμε ανεξερεύνητα τα χιλιάδες υπόλοιπα του Θησέα, του Μίνωα, των Πελασγών, των Κουρητών, των Τελχινών, των Κορυβάντων, των Ηλιαδών, του Λίνου, του Ορφέα, του Ηρακλέα, του Προμηθέα, του γιου του, Δευκαλίωνα, και του εγγονού του, Έλληνα.


«ΔΕΙ ΔΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ», για το νυν έθνος των Ελλήνων, και όχι «χρημάτων», πλέον! Σαν πάμπτωχοι Έλληνες και, επί πλέον, σκλαβωμένοι, επιβιώσαμε 1967 χρόνια. Από το 1821 μέχρι και το 1960 ή το 70 ή το 80, ανάλογα πώς το βλέπει κανείς, τα καταφέραμε και πάλι σαν φτωχό έθνος. Από τότε που άρχισαν να πέφτουν τα “πακέτα” της ΕΕ, άρχισε και η κατρακύλα. Μήπως, ΤΕΛΙΚΆ, η έννοια της Ελλάδος, η Ελληνικότητα, το έθνος μας, είναι “προγραμματισμένο” να λειτουργεί και να αποδίδει ΜΟΝΟΝ ως λιτο-δίαιτο; Μήπως, η φτώχια ταιριάζει στην Ελλάδα, όπως το πένθος στην Ηλέκτρα; ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ότι, τα εκατομμύρια σε περσικό χρυσάφι κατόρθωσαν αυτό που δεν κατόρθωσαν τα εκατομμύρια όπλα των Περσών- Ασιατών- Μάγων- Θεοκρατών…

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ

102. «Μια και με προτρέπεις, Βασιλιά, (: λέει ο Δημάρατος στον Ξέρξη), να σου πω οπωσδήποτε την ΑΛΗΘΕΙΑ, .. μάθε αυτό:

ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΣΥΝ-ΤΡΟΦΟΣ ΤΉΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΗΣ,

την ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΌΤΗΤΆ της όμως την έχει αποκτήσει από αλλού∙ αυτή δηλαδή είναι δημιούργημα της σοφίας των Ελλήνων και ενός απαράβατου κανόνα της ζωής τους, (: “ΝΟΜΟΣ”). Και ακριβώς την αγωνιστικότητά της αυτήν χρησιμοποιώντας ως όπλο η Ελλάδα, αποκρούει και κρατά μακριά της τόσο την ΦΤΩΧΕΙΑ όσο και την ΣΚΛΑΒΙΑ”, (Ηρόδοτος, “Πολύμνια”).