Ψίθυροι...

Σταματώ να ονειρεύομαι αυτά που θέλω να δώ, να ακούσω, και να ζήσω.
Πείσθηκα ότι το όνειρο δεν είναι ο δρόμος.
Αναζητώ την αλήθεια στον ξύπνιο μου.
Αφήνω τα όνειρα να με επισκέπτονται το βράδυ.
Τότε που δεν ελέγχω την σκέψη μου, ασυνείδητα.
Τότε που απλά συμμετέχω ωσεί παρών.

Ξεκινώ να αναζητώ αυτά που θέλω να δώ, να ακούσω, και να ζήσω στο χθες, το σήμερα, και το αύριο.
Αρκετά με παρέσυραν στην πορεία τους οι διάφοροι σταυροφόροι.
Φτάνει πια με το θάμπωμα της ζωής της δικής τους.
Πλημμύρισαν οι δεξαμενές, με τα λύματά τους.
Αρκετά έπαιξαν με την ανέχεια.

Αναζητώ ανθρώπους που τολμούν να δουν την μοίρα τους.
Σταματώ να δικαιολογώ την ατολμία.
Ο συμβιβασμός δεν στέκει πλέον ως δικαιολογία αποφυγής της σύγκρουσης.
Απορρίπτω ανθρώπους που δέχονται την αμαρτία περιμένοντας την άφεση.
Αναζητώ ανθρώπους που πρεσβεύουν την τιμή εξοβελίζοντας την ατιμία.
Καταρρίπτω μύθους και τεχνάσματα περισπούδαστων επιστημόνων.
Απομυθοποιώ την λογική των επαϊόντων.

Απαιτώ την ανάδειξη αυτών που σκέπτονται.
Στηρίζω την διάδοση του ορθού λόγου.
Γκρεμίζω τις προκαταλήψεις και τις αντιλήψεις που κληρονόμησα.
Έχω δικαίωμα και υποχρέωση να ορθώσω σκέψη και λόγο ατομικό.
Εφοδιάζομαι με διαύγεια.
Ενεργοποιώ την λογική μου.
Απενεργοποιώ το ζωώδες ένστικτο.
Ενεργοποιώ την αμφισβήτηση.
Απενεργοποιώ την ευπιστία.
Ενεργοποιώ το ενδιαφέρον.
Απενεργοποιώ την περιέργεια.

Ξεκινώ να σέβομαι τον εαυτό μου.
Απαιτώ να με σέβονται, ως αποτέλεσμα.
Απομακρύνω αυτά που με ρίχνουν σε λήθαργο.
Έρχομαι αντιμέτωπος με τις κακές συνήθειες.
Βρίσκω τις ρίζες και τις ξεριζώνω.
Σταματάω να είμαι το πιόνι στη σκακιέρα τους.
Αυτονομώ την κίνησή μου.
Επανακτώ συνείδηση.
Συντονίζομαι με καλούς αγωγούς.
Επικοινωνώ με τους σκεπτόμενους.

Αντιστέκομαι στην επιβολή της δήθεν διαβούλευσης.
Οπλίζω την μνήμη και την γνώση που με έκανε να σκέπτομαι.
Υπερασπίζομαι τον ζωτικό μου χώρο.
Αντιστέκομαι στους εισβολείς της εύφορης κοιλάδας.
Ξεμπροστιάζω τους πληρωμένους εισπράκτορες.
Αποκαλύπτω τους άριστους της μετριότητας.
Αποκαλύπτω τους εφιάλτες της νοημοσύνης.
Γκρεμίζω στον καιάδα της ανυπαρξίας, τους ποικιλόχρωμους σωτήρες.
Δεν χρειάζομαι όργανα για να γυμναστώ, ούτε γυαλιά για να βλέπω.
Αναγνωρίζω τους αντιπάλους από την επιτηδευμένη καλοσύνη.
Από όπου και αν προέρχονται.
Στοιχειώνω τους μαυροφόρους της σκλαβιάς.
Εμποδίζω την διείσδυση της άγνοιας.
Εναντιώνομαι σε αυτούς που δεν είναι καθαροί.
Αποκρυπτογραφώ το καλό που μου τάζουν.
Αναπτύσσω τις δυνάμεις της αντίδρασης.
Ξεδιπλώνω τα ματωμένα σεντόνια.

Ερευνώ αυτά που με αφορούν σαν πολίτη.
Συνδιαλέγομαι με κρίση και μέτρο.
Απορρίπτω τον φανατισμό.
Αναγκάζω την ορθότητα να παρευρίσκεται.
Σηματοδοτώ την ελευθερία.

Υπάρχω, όχι διότι κάποιοι το θέλουν.
Υπήρχα πάντα εδώ.
Το ξέρω καλά, απλά δεν το έχω κατανοήσει.
Αυτοί υπάρχουν, επειδή εγώ τους συντηρώ.
Επειδή δεν έμαθα να ακούω.
Επειδή δεν έμαθα να βλέπω.
Επειδή ξέχασα να αισθάνομαι.
Επειδή ξέχασα να θυμάμαι.
Επειδή ξέχασα να σκέπτομαι.
Επειδή συνήθισα να σκύβω.

Βιάστηκα να κρίνω.
Βιάστηκα να αποφασίσω.
Βιάστηκα να επιλέξω.
Και ακόμα και τώρα το βήμα είναι ταχύ.
Και χάνω τις εικόνες και τους ήχους.

Οι φόβοι που μάζεψα, με βάρυναν.
Οι ενοχές που άφησα να μου περάσουν, με κρατάνε.
Η καλή μου θέληση εκμεταλλεύτηκε.
Η ευγένειά μου παραποιήθηκε.
Με γέμισαν με καλούδια και δεν είδα τους κάλλους.
Με γέμισαν με όνειρα και βλέπω εφιάλτες.

Λέω λοιπόν να αρχίσω να περπατάω.
Λέω λοιπόν να ξελαχανιάσω.
Λέω λοιπόν να καθαρίσω τα παράσιτα.
Λέω λοιπόν να πονέσω.
Λέω λοιπόν να ξυπνήσω.

Ακολουθώ τα ίχνη των βημάτων που τυπώθηκαν για πάντα στην γη που πατάω.
Τα διακρίνω μέσα από τους ήχους που κάνουν.
Ψίθυροι ασίγαστοι.

Στήνω αυτί.
Στήνω ματιά.
Στήνω μυαλό.
Στήνω καρδιά.