Άλλη μία επέτειος;

Κατά πάσα ευτυχή πιθανότητα, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος τερμάτισε το ταξίδι του αμέσως μετά την δολοφονική επιλογή της μοίρας του μέσω ενός ενστόλου συν-πολίτη του.
Η ηλικία του ήταν και το διαβατήριό του.
Η ακούσια, στην ουσία, και αυθόρμητη πορεία που αποφάσισε να ακολουθήσει, χωρίς να διανοηθεί κατ΄ ελάχιστον την επιβεβαιωμένη εξ΄ αρχής κατάληξη, ήταν άλλη μία επιλογή της ζωής για θυσία.

Κανείς δεν μπορεί να συγκεντρώσει όλα τα στοιχεία που συνηγόρησαν για να εκδηλωθεί αυτό το σκηνικό.
Είναι άλλη μία στιγμή στην αιωνιότητα, όπου κάποια πράγματα έχουν δρομολογηθεί πολύ πριν εκδηλωθούν.

Οι αντιδράσεις που έλαβαν χώρα αμέσως μετά, αυθόρμητες και μη, είναι αποτέλεσμα των αντανακλαστικών που διαθέτει μία κοινωνία.
Αυθόρμητες μεν, διότι λειτουργούν ως ξέσπασμα σε ένα σωρό καταπιεσμένα συναισθήματα, που προσπαθούν επί μακρόν να βρουν διέξοδο σε συνδυασμό, με την συναισθηματική φόρτιση του γεγονότος που είναι η στέρηση της ζωής ενός νέου ανθρώπου.
Επιτηδευμένες δε, ως άλλη μία ευκαιρία εκδήλωσης αντίδρασης για την αντίδραση.

Προσπαθώντας να καταλάβω τους μεν και τους δε αλλά και τον εαυτό μου, παρακολούθησα τα γεγονότα τότε, αλλά και έναν χρόνο μετά διότι ουσιαστικά είναι αδύνατον να συλλάβεις τι συμβαίνει αμέσως μετά από ένα συνταρακτικό γεγονός.
Είναι και ο χρόνος που σου δείχνει εάν και κατά πόσον το γεγονός, απλά χωνεύτηκε ή απασχόλησε.

Τα αυθαίρετα και υποκειμενικά συμπεράσματά μου λοιπόν είναι τα ακόλουθα:

Έναν χρόνο πριν.
-Ένας νέος άνθρωπος, ένας μαθητής πέθανε, ξαφνικά και χωρίς λόγο.
-Πολλοί νέοι άνθρωποι, κυρίως μαθητές, βγήκαν στον δρόμο.
-Λίγοι, κυρίως, νέοι άνθρωποι βρήκαν ευκαιρία να τα σπάσουν.
-Όλα τα ΜΜΕ ασέλγησαν στο πτώμα με κάμερες και αναμεταδόσεις.
-Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι έπαθαν ζημιές.
-Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι καταδίκασαν το γεγονός, αλλά ήταν κυρίως λάβροι κατά της ανυπαρξίας του κράτους.
-Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι έδωσαν αμέτρητες εξηγήσεις.
-Κάποιοι ανώνυμοι έκλαψαν εσωτερικά και εξωτερικά.
-Πολλοί επώνυμοι δίκασαν και ετυμηγόρησαν.
-Όλα τα κόμματα το εκμεταλλεύτηκαν κατά το δοκούν, άλλα άθλια και άλλα τρισάθλια.
-Το κράτος έδωσε την εικόνα προβάτου επί σφαγή.

Ενδιάμεσα μέχρι και παραμονές της τραγικής ημερομηνίας.
-Κανένας μαθητής δεν πέθανε ξαφνικά και χωρίς λόγο.
-Πολλοί νέοι άνθρωποι, κυρίως οι μαθητές προβληματίστηκαν, τέλειωσαν την σχολική χρονιά, πήγαν διακοπές, και γύρισαν.
-Λίγοι, κυρίως, νέοι άνθρωποι σε κάθε ευκαιρία τα ξαναέσπασαν.
-Λίγοι, κυρίως, νέοι άνθρωποι έβαλαν βόμβες σε διάφορα σημεία, σκότωσαν έναν ένστολο, χτύπησαν κάποιους άλλους και τρομοκράτησαν εν γένει.
-Όλα τα ΜΜΕ συνέχισαν να ασελγούν εν γένει.
-Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι συνέχισαν να παθαίνουν ζημιές για άλλους λόγους.
-Κάποιοι λίγοι έχασαν και την ζωή τους, όχι ξαφνικά αλλά με αιτία.
-Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι συνέχισαν να δίνουν εξηγήσεις.
-Κάποιοι ανώνυμοι συνέχισαν να κλαίνε εσωτερικά.
-Περισσότεροι επώνυμοι συνεχίζουν να δικάζουν και να ετυμηγορούν.
-Όλα τα κόμματα είχαν πιο σοβαρά πράγματα για να απασχοληθούν.
-Το κράτος ετοιμαζόταν για να αλλάξει ρούχα.

Παραμονές της τραγικής ημερομηνίας.
-Πριν ένα χρόνο ένας νέος άνθρωπος, ένας μαθητής πέθανε ξαφνικά και χωρίς λόγο.
-Φέτος πολλοί (;) νέοι άνθρωποι, κυρίως μαθητές, ξαναβγήκαν στο δρόμο.
-Φέτος κατέβηκαν και κάποιοι μεγαλύτεροι, με σημαίες και πλακάτ, πιο οργανωμένα.
-Φέτος περισσότεροι, κυρίως, νέοι άνθρωποι τα ξανάσπασαν
-Όλα τα ΜΜΕ ήταν εκεί (;) με εκτενείς (;) αναμεταδόσεις.
-Αρκετοί μεγάλοι άνθρωποι έπαθαν πάλι ζημιές.
-Πολλοί μεγάλοι άνθρωποι θα ξαναδώσουν εξηγήσεις με νέα στοιχεία αυτή την φορά.
-Άραγε τι κάνουν οι ανώνυμοι;
-Οι επώνυμοι ξέρουμε.
-Τα μεγάλα κόμματα έχουν άλλα προβλήματα να διαχειριστούν.
-Τα μικρά κόμματα θα συνεχίσουν να είναι μικρά.
-Το κράτος έγινε τσοπανόσκυλο, αλλού «προφυλάττει» και αλλού δαγκώνει.
-Ο βοσκός βρίσκεται ψηλά στο βουνό σταυροπόδι, και αγναντεύει την θέα..

Τι άλλαξε;
Τι αναγνωρίσαμε;
Τι μάθαμε;
Τι καταλάβαμε;
Τι διορθώσαμε;
Τι αποτρέψαμε;

Άλλη μία θυσία.
Άλλη μία επέτειος.
Άλλη μία μνήμη.
Άλλη μία παρεξήγηση.
Άλλη μία οπισθοχώρηση.
Άλλη μία ημέρα και μία νύκτα, άντε δύο.

Αυτοί που πεθαίνουν, ή σταμάτησαν να αφήνουν ίχνη, ή κάποιοι τα σβήνουν.
Ή τα καλύπτει η υπερθέρμανση της άξαφνης απουσίας, ή τα σβήνει η ανάπτυξη της αδιαφορίας ως ευγενική προσφορά της προόδου.

Ένα γεγονός που πήρε τεράστιες διαστάσεις, κατέληξε σε νωθρή διαμαρτυρία και εκμετάλλευση.
Από την επαύριον, η ζωή θα συνεχιστεί στους νέους ρυθμούς που έχει επιβάλλει η πιστοποιημένη πλέον, ελλειμματική μας καθημερινότητα.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος κατά πάσα ευτυχή πιθανότητα έχει τερματίσει το ταξίδι του.
Είχε μαζί του το διαβατήριο της ηλικίας.
Όλοι εμείς «οι μεγάλοι» πρέπει να αφήσουμε τα διαβατήρια των νέων ανθρώπων ανοικτά για πολλά ταξίδια πριν το τελευταίο.
Δεν χρειάζονται θεώρηση, παράβολα και σφραγίδες.
Λίγες οδηγίες απλές και να τους τα παραδώσουμε στο χέρι για να τα κάνουν μόνοι τους.
Στην διαδρομή τους κάποιοι θα χαθούν.
Δεν θα είναι οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι.
Αλλά είναι δικαίωμά τους.