OXI!


Πρωϊνό της 28ης Οκτωβρίου 1940

Πέρασαν 69 χρόνια από το τελευταίο «Όχι» που είπαμε σαν Έθνος.
Το πληρώσαμε ακριβά, πανάκριβα.
Σε ζωές.
Σε πείνα.
Σε φτώχεια.
Σε ανέχεια.
Σε εμφύλια σύγκρουση.
Σε υπονόμευση του μέλλοντός μας.
Και όμως, τίποτα από τα παραπάνω δεν μπήκαν στην ζυγαριά της σκέψης την κρίσιμη στιγμή της απόφασης.
Με το που ξημέρωσε εκείνη η μαύρη μέρα, χιλιάδες Έλληνες ξεχύθηκαν στους δρόμους με ενθουσιασμό εορτής.
Και όλοι οι υπόλοιποι, παρόλο το σφίξιμο, παρασύρθηκαν στον ίδιο ενθουσιασμό.
Και έκαναν την μαύρη ημέρα, κάτασπρη και φωτεινή.
Τι άραγε επενέργησε στον ψυχισμό τους και αντέδρασαν έτσι;
Μα τι άλλο, από την ασίγαστη και μοναδική ανά τους αιώνες, αίσθηση της Ελευθερίας.
Αίσθηση που είχε μετουσιωθεί σε απαραίτητο συστατικό της ύπαρξής μας.
Και με μοναδικό σύμβολο την Σημαία.

Μας εκθείασαν πολλοί για αυτήν την ιδιότητά μας, μας έκαναν σημείο αναφοράς.
Ταυτόχρονα όμως, κάποιοι άλλοι, μας φοβήθηκαν.
Αυτοί που αιματοκύλισαν την Ευρώπη ηττήθηκαν, συνθηκολόγησαν, πλήρωσαν.
Αλλά δεν αφανίσθηκαν.
Όταν άρχισαν να μαζεύουν τα κομμάτια τους, όταν ξαναστήθηκαν στα πόδια τους εμείς ακόμα πολεμάγαμε, όχι αυτούς πλέον αλλά μεταξύ μας.
Έμελλε, αυτοί που συνεισέφεραν τα μέγιστα στην αντίσταση του «Άξονα» και που πλήρωσαν αναλογικά τα περισσότερα, να μείνουν τελευταίοι στο ισοζύγιο της νίκης.
Η Ιστορία καθώς γραφότανε, όπως πάντα, από τους νικητές, μας αντιμετώπισε σαν ηττημένους, επειδή κάποιοι άλλοι μας φοβήθηκαν.
Αυτοί που αιματοκύλισαν την Ευρώπη δύο φορές μέσα στον προηγούμενο αιώνα, είναι σήμερα οι ηγέτες της Ευρώπης.
Και εμείς που τα δώσαμε όλα τότε, είμαστε σήμερα τα αποπαίδια της Ευρώπης.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.
Δεν μπορούμε να σταθούμε μόνο στην άνιση και Ιστορικά άδικη μεταχείρισή μας.
Η Εθνική ανάταση που προκάλεσε το τελευταίο «Όχι», κατέληξε σε συνεχές γονάτισμα μέχρι σήμερα.
Τα πόδια της Ελλάδας που περπατούσε, έγιναν γόνατα που μπουσουλάνε.
Σταματήσαμε προ πολλού να λέμε Όχι.
Σταματήσαμε προ πολλού να φέρνουμε αντίρρηση και αντίσταση.
Σταματήσαμε προ πολλού να διεκδικούμε την Ελευθερία της ατομικής και συλλογικής μας ύπαρξης.
Σταματήσαμε να σηκώνουμε την Σημαία μέσα μας.
Αλλάξαμε σύμβολα;

Παραμονή της επετείου, κάποια κατακάθια μίας ανύπαρκτης ιδεολογίας, κάποια κατακάθια μίας βλεγδυρής νοοτροπίας, που το μόνο που δηλώνει πλέον είναι φωτιά παντού, και που αποτελείται από νέους ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτα υγιές, που η χειρότερη ασθένεια έχει καταφάει από τόσο νωρίς τα σωθικά τους και που λέγεται ηθική της μη ύπαρξης (στα νεοελληνικά…δεν υπάρχει), και βλέπουν το μέλλον της ζωή τους μέσα από το πρίσμα της μηδενιστικής αντίληψης και των αδιεξόδων.
Καθοδηγούμενοι από σύγχρονους ναζιστές, που φορώντας τον μανδύα της ιδεολογικής επανάστασης, καλύπτουν το απεχθές και σκοτεινό πρόσωπό τους ενώ οπλίζουν χέρια αμούστακων παιδιών σκορπώντας αίμα και τρόμο.
Χτυπάνε συμβολικά συν-πολίτες τους, που δεν ντρέπονται για την ιδιότητά τους και δεν κρύβονται, διότι δεν όλοι ίδιοι.
Και μετά τρέχουν να κρυφτούν, όχι επειδή είναι αντάρτες και μόλις έπληξαν τον εχθρό, αλλά επειδή νοιώθουν, και είναι, αρουραίοι που τρέχουν να γλιτώσουν την πλημμυρίδα της οργής που θα έπεφτε πάνω τους.
Δεν αντέχουν να σταθούν και να υπερασπιστούν το έργο τους.
Το έργο τους στάζει αίμα.
Αίμα, που πατάνε πάνω του και αφήνει ανεξίτηλα σημάδια στην προσωπική τους διαδρομή σε αυτήν την ζωή.
Πως γίνεται σε αυτήν την κρίσιμη ώρα της ζωής τους, την στιγμή της απόφασης ποιον δρόμο να διαλέξουν, να βρίσκονται μπροστά τους μόνο οι μανδύες;
Πως γίνεται να απέχει εκείνη την κρίσιμη στιγμή ο Λόγος, η Μνήμη, και η στενάχωρη εικόνα του άπλετου Αίματος που έχει ήδη χυθεί;
Ποιος στέρησε από αυτά τα παιδιά την κρίση και την επιλογή;
Ποιος άλλαξε τα σύμβολα και τους συμβολισμούς;
Ποιος δεν τους αφήνει να συνειδητοποιήσουν ότι σκοτωνόμαστε μεταξύ μας για άλλη μία φορά;
Ποιος είναι σε θέση να τους καταδείξει ότι ο δρόμος που βαδίζουν είναι χωρίς γυρισμό;
Ποιος είναι αυτός που θα τους επιβάλλει την τιμωρία που τους πρέπει ως συνέπεια των πράξεών τους;
Ανάληψη ευθύνης είναι άγνωστη λέξη για αυτούς.
Αναλώνεται σε ένα κείμενο, μία προκύρηξη που προσπαθεί να δικαιολογήσει ανομολόγητες πράξεις.
Οι αντάρτες της Ιστορίας δεν έβγαζαν προκυρήξεις.
Αυτοί που σκόρπαγαν φυλλάδια προπαγάνδας ήταν πάντα οι μοχθηροί.
Ποια είναι η Σημαία τους;

Θυμάμαι στα παιδικά και γυμνασιακά μου χρόνια τις λίγες φορές που παρήλασα στο σχολείο.
Κατά την ώρα της παρέλασης προσπαθούσα να είμαι στητός.
Δεν θυμάμαι τι ακριβώς με οδηγούσε σε αυτήν την στάση, αλλά θα την θυμάμαι πάντα μετά λόγου γνώσης.
Σήμερα οι παρελάσεις άρχισαν να μην είναι της μόδας.
Κοστίζουν λένε, και είναι περιττές.
Χαλάνε την άσφαλτο τα μηχανοκίνητα, οι φαντάροι το βλέπουν σαν αγγαρεία, και οι μαθητές επιδεικνύονται παρά παρελαύνουν.
Τις Σημαίες δε, που κυματίζουν δεν τις προσέχει κανείς.
Καλύτερα, λένε, να μαζευόμαστε σε διάφορες εκδηλώσεις, όπου θα υπάρχουν πολιτιστικά δρώμενα με αναφορές εικόνας και ήχου.
Καλύτερα, λένε, να μάθουμε την Ιστορία μας πιο σωστά για να θυμόμαστε πιο καλά.

Μα αυτό συμβολίζει και η παρέλαση.
Την έκφραση ευγνωμοσύνης στην Ιστορία που μας κατέγραψε στις κορυφές.
Την εορτή του θανάτου των προγόνων μας.
Την ανάδειξη των συμβόλων, ορατών τε και αοράτων.
Την συνεύρεση με σκοπό την θέαση ενός στοιχισμένου λαού και όχι υποταγμένου, έστω και για λίγες ώρες, έστω και με ενδυματολογικούς κανόνες της εποχής μας, ακόμα και αν πάμε για καφέ μετά.
Την αναπαράσταση του ξεχύματος ενός λαού που πήγαινε στον πόλεμο με τραγούδι και ενθουσιασμό.
Το βάδισμα της Σημαίας στους δρόμους.
Γιατί δεν τα θέλουμε πλέον;
Τόσο πολύ προσβάλουν την αισθητική κάποιων;
Τόσο ανούσια τα θεωρούν;
Τι ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ όλα αυτά;
Νομοτελειακή παρακμή η "ιδιόχειρη" αυτοκτονία;

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Ο!

________________________

Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα!


υπογραφή
OrbitalDecay

Unknown είπε...

Πάνω στην αγιασμένη τούτη κόχη γης, τα λάβαρα που τα κρατάνε χέρια κορμιών απέθαντων, δεν σκύβουνε ποτέ το κεφάλι.
Πέρα μακριά από του χρόνου το πέρασμα, ακούγεται η εκκωφαντική κλαγγή των όπλων και η βοή του ανέμου που φέρνει στα αυτιά μας εκείνο το «αέρα» που ηχολογάει στον Σμόλικα από την φοβερή φωνή θυμού του πατριώτη επίστρατου του 40, που προσέτρεξε για τον εξανδραποδισμό του φασίστα Ιταλού εισβολέα.
Μπορεί ύστερις να επακολούθησαν πολλά δεινά και ίσως μας περιμένουν τα περισσότερα, αλλά της Πατρίδας το κάλεσμα όποια ώρα και αν γίνει, θα μας βγάλει πάλι στο δρόμο. Ξανά και ξανά ο στίχος του Σικελιανού θα μας ενώνει στο πρόσταγμα:
«Ομπρός παιδιά και δεν μπορεί μοναχός του να ανέβει ο ήλιος….»
Οι άνανδροι φονιάδες της νύχτας, θα συντριβούνε «από την πίεση την μεγάλη του ήλιου», όπως Οδυσσέας Ελύτης κελεύει
e-φίλτατε «Ο νοών νοείτω», εδώ ταιριάζει το:
«Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…»

Ο νοών...νοείτω είπε...

@orbital decay,

Σε ευχαριστώ θερμά για τον λόγο σου.

@Δωδωναίε,

Όσο θα υπάρχουν Έλληνες με Μνήμη, Λόγο και Θάρρος σαν εσένα τότε ΝΑΙ!
"Η Ελλάδα ποτέ δεν θα πεθάνει...".

Υπερνεφέλιος είπε...

Την δικιά μας σημαία την κρατάς αγέρωχα και ψηλά, είσαι ένας από τους σπάνιους Έλληνες που ξέρουν να επαινούν τους άλλους "συναδέλφους", ξεπερνάς το νεοελληνικό «πάντων χρημάτων μέτρο Εγώ» και το αναβαθμίζεις σε «πάντων χρημάτων μέτρο η ομόνοια, η Πατρίς». Συγχαρητήρια.

Ο νοών...νοείτω είπε...

@Υπερνεφέλιε,

Αγαπητέ, καλώς ήλθες.
Σε ευχαριστώ θερμά για τα καλά σου λόγια.
Ευχομαι να συναντώ όλο και περισσότερους Έλληνες σαν και εσένα.

"νήπιος γέρων" είπε...

Καλησπέρα, παίδες!

@ο νοών...νοείτω: ποια είναι η πηγή του κομματιού περί Μπόμπολα, στο σχόλιό σου στο ΑΝΤΙ; (Φοβερό!).

Unknown είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλες και όλους τους e-φίλους μου.
"Ο νοών νοείτω", για να χαρακτηρίζει ο "νήπιος γέρων" το σχόλιο σου στον ΑΝΤΙ "φοβερό", έχω την άποψη ότι καλό είναι να το αναρτήσεις και εδώ για να το σχολιάσουμε..
Το έψαξα, αλλά μέσα στο "λαβύρινθο" των ποικίλων αναρτήσεων δεν μπόρεσα να το εντοπίσω...

"νήπιος γέρων" είπε...

@Δωδωναίος: e- φίλε, καλό μήνα, και σε σένα!

Για να μην περιμένεις, αυτό είναι το σχόλιο, -το οποίο έμεινε ασχολίαστο, ...φυσικά, στο new- antinews/New Democracy & Samaras fun club, αφού εκεί έχουν άλλες προτεραιότητες, τώρα:

Skeptikos says:
30/10/2009 at 9:55 am

Αφιερωστε ενα λεπτο και διαβαστε το παρακατω. Ειναι σχετικο με το ποστ και μεγαλοεργολαβους. Δωστε σημασια στης ημερομηνιες και στα ονοματα.

"Το Μάιο του 1872 ο Δήμος Πειραιά ανέφερε με έγγραφό του στη Διεύθυνση Αστυνομίας Αθηνών-Πειραιώς, ότι «αποτραπείσης της υπό του Δήμου εξασκήσεως του επαγγέλματος της πορνείας, εξεύρομεν άλλον τρόπον συμβιβάζοντα την αποχήν του δήμου εκ των ανηθίκων επιχειρήσεων, αλλά και την περιστολήν του κακού δια του περιορισμού των κοινών γυναικών δια της ανεγέρσεως δι ιδιωτικής, αποκλειστικώς, δαπάνης των καταστημάτων των κοινών γυναικών».

Ετσι το Μάρτιο του 1873, η Κυβέρνηση παραχώρησε τα υπ αριθ. 5-6 τεμάχια των εθνικών γαιών στη θέση που λεγόταν «Βούρλα», και που απείχε 80 μέτρα δυτικά του Αγίου Διονυσίου για την ανέγερση «καταστημάτων» κοινών γυναικών.
Μετά την υπογραφή του παραχω¬ρητηρίου, ο Δήμος προέβη σε διακήρυξη για την ανέγερση, σε έκταση οκτώ στρεμμάτων, συνοικισμού κοινών γυναικών, που θα περιλάμβανε τέσσερα κτίσματα, χωριστά μεταξύ τους, τα οποία θα βρίσκονταν μέσα σε μάντρα, με του ακόλουθους όρους:

« Ο ανεγείρων ιδίαις δαπάναις τα βάσει εγκεκριμένου σχεδίου οικήματα, θα καταβάλλη εις τον Δήμον μετά τριετίαν από της ιδρύσεως δρχ. 500 ετησίως δι’ έκαστον τμήμα, μετά 5ετίαν δρχ 1.000 και μετά εικοσαετίαν δρχ. 2.500 δι’ έκαστον τμήμα ετησίως. Μετά δε πεντηκονταετίαν η περιοχή του κτήματος μετά των εν αυτώ κτηρίων, θα περιέρχεται εις τον Δήμον».

Και ενώ αρχικά παρουσιάστηκαν πολλοί εργολάβοι, τελικά έμεινε μόνο ο εργολάβος Ν. ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ, ο οποίος αξίωσε ότι ο χώρος και τα κτίρια που θα ανεγερθούν θα είναι υπό την πλήρη και τέλεια ιδιοκτησία αυτού και των απογόνων του. Είχε λαδώσει τους άλλους εργολάβους και αποχώρησαν καθώς (όπως φημολογείται) και 5-6 γραμματείς υπουργείων και βουλευτές.

Ο Δήμος αναγκάστηκε να δεχτεί τον όρο αυτό με την προϋπόθεση ότι εάν τα κτίρια αυτά χρησιμοποιηθούν κάποτε για άλλο σκοπό, τότε θα περιέρχονται στην κυριότητα του Δήμου. Και υπογράφτηκε το συμβόλαιο.

Σύμφωνα με τον όρο που είχε θέσει ο Ν. ΜΠΟΜΠΟΛΑΣ στο συμβόλαιο, θα έπρεπε να μην επιτρέπεται από τις τότε αστυνομικές αρχές, εκτός των Βούρλων, να λειτουργεί, άλλος οίκος ανοχής και σε καμιά ιερόδουλη του συνοικισμού να μην εργάζεται εκτός αυτού.

Φαίνεται όμως ότι το συμμάζεμα ήταν δύσκολο, αν λάβουμε υπ όψη μας τις κατά καιρούς έγγραφες διαμαρτυρίες του Μπόμπολα, προς το Δήμο και την Αστυνομία. Διότι τα αστυνομικά όργανα δεν ενεργούσαν παράλληλα να συγκεντρώσουν εντός των «Βούρλων» όλες τις ιερόδουλες και να εκλείψει ο ανταγωνισμός για τον Ν.ΜΠΟΜΠΟΛΑ".

ΥΓ. "ΙΣΤΟΡΙΑ", εκ του "οίδα" = γνωρίζω, σημαίνει "ΓΝΩΣΙΣ".

+

"ΠΡΑΚΤΩΡ"-ας = ΕΙΣΠΡΑΚΤΩΡ-ας, νεοελληνικώς...

Unknown είπε...

Ευχαριστώ «θερμώς» του e-φίλους μου!!!!!!
Εδώ να τα λέμε και να συν-σκεπτόμαστε τακτικά και ειλικρινά….. μακριά από το αγριεμένο πλήθος των σκοπιμοτήτων και της …..περιστασιακής …… πρεμούρας...
Εκτιμώ πολύ την φιλοξενία του …άρχοντα… «ο νοών νοείτω»
Συμφωνείτε «νήπιος γέρων» και εσύ Skeptikos?

Ο νοών...νοείτω είπε...

e-φίλτατοι,
Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα.
Έχει γίνει παρεξήγησις.
Ο skeptikos, είναι άλλος σχολιαστής και όχι εγώ.
Εγώ υπογράφω ως νοών...νοείτω, πάντα, απλά η διεύθυνση το ιστολογίου μου γράφει skeftikos.blogspot.com.
Το σχόλιο όντως είναι φοβερό και δυστυχώς ασχολίαστο.

"νήπιος γέρων" είπε...

Τελικά, e- φίλοι, για όποιον ενδιαφέρεται, εδώ είναι η πηγή: http://www.koutouzis.gr/vourla-pornes.htm

Unknown είπε...

e-φίλε "Ο νοών νοείτω"
Με την παράκληση και για καμιά νέα ανάρτηση, σε καλημερίζω...

stavrosn είπε...

Καλησπέρα στο σκεπτόμενο φωτεινό μου φίλο!
Αρχικά να ευχαριστήσω για την αναδημοσίευση του «Κήρυγμα ηρωισμού του Άγγελου Σικελιανού» κι ύστερα να προσθέσω μερικές σκέψεις για το μεγάλο μας ΟΧΙ.
Ένα ΟΧΙ που το είπε η μεγάλη ψυχή αυτής της χώρας!
Αφορούσε το φασισμό, το ναζισμό, τον ολοκληρωτισμό.
Η εθνική αντίσταση από τα βουνά της Αλβανίας ως το τελευταίο ελληνικό βουνό στα τέσσερα χρόνια υπήρξε μια εποποιία που μόνο με τις αρχαίες μπορούμε να τις συγκρίνουμε.
Το φως της ελληνικής θυσίας έλαμψε με τόση δύναμη που βοήθησε καθοριστικά
να σκορπίσουν τα μαύρα σύννεφα που μαζεύτηκαν πάνω από την ανθρωπότητα.
Αντιπάλους μας ας μη θεωρούμε τους λαούς που υπήρξαν θύματα κι αυτοί μιας προπαγάνδας αλλά τον ολοκληρωτισμό.
Τότε ο πολιτικός ολοκληρωτισμός ηττήθηκε στρατιωτικά.
Μετά από δεκαετίες ηττήθηκε πολιτικά κι αυτός της Σοβιετικής Ένωσης.
Όμως σήμερα ο οικονομικός ολοκληρωτισμός ζει και βασιλεύει καθώς και ο θρησκευτικός!
Εκεί χρειάζονται τα σύγχρονα ΟΧΙ!
Χρειάζεται να αντιπαρατάξουμε ως θέση τη μοιρασιά απέναντι στη συσσώρευση πλούτου σε λίγους.
Την μια κοινωνική τάξη της ανθρωπότητας απέναντι στις κοινωνικές διακρίσεις.
Τη μια θρησκεία του να κάνεις το καλό, απέναντι στο θρησκευτικό μίσος που είναι και το ισχυρότερο.
Χρειάζεται να προστατέψουμε τις τέσσερις ελευθερίες του λόγου, σκέψης, θρησκείας κι από ένδεια, όπως τις διατύπωσε ο Ρούσβελτ.
Να υπερασπιστούμε πάλι ιδανικά και αξίες.
Ο αγώνας για ατομική, εθνική και πανανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι κάτι το σύγχρονο και απαιτεί μια καινούργια απόφαση και ένα νέο ΟΧΙ στους νέους καταχτητές-καταπατητές της.

Ανώνυμος είπε...

καλησπέρα νοων...νοειτω. Καλή εβδομάδα σου εύχομαι. Ελπίζω το μάτι να ειναι καλυτερα.
@αλλενάκι

andreas είπε...

Τι απέγινε το blog http://avragioz.blogspot.com/;
Τόφαγε η μαρμάγκα;

Ο νοών...νοείτω είπε...

@αλλενάκι,
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Το μάτι είναι καλύτερα, αλλά οι τελευταίες ημέρες είναι πολύ ζόρικες, εξ' ού και η απουσία μου.
Ελπίζω να επανέλθω σύντομα, διότι μου έχει λείψει πάρα πολύ η επικοινωνία με όλους τους φίλους.
Είναι μία δύσκολη φάση που πρέπει να την διανύσω.
Μπαίνω για πολύ λίγο στο διαδίκτυο, ίσα ίσα για να μην χάνω τα γραφόμενά σας.
Να είσαι καλά.

@andreas,
Τι εννοείς;
Εγώ μπαίνω κανονικά στο ιστολόγιο του Μπαρμπανίκου.

Unknown είπε...

Φίλε μου “Νοων νοείτω”
Πως είσαι?
Το πρόβλημα sστο μάτι από ατύχημα ή "κουμπιουτερίτιδα"?
Το λέω αυτό, γιατί και εγώ τα ίδια και χειρότερα!
Το πότε θα τρέξω για μπαστουνάκι και... εγώ δεν ξέρω!
Εύχομαι περαστικά και τα καλύτερα... Νοών νοείτω για να τα... λέμε..
"Ομοφροσύνη φιλίην ποιέει".
(Η συνταύτιση γνωμών και σκέψεων είναι δημιουργός φιλίας)- Δημόκριτος.

Ο νοών...νοείτω είπε...

Φίλε μου Δωδωναίε,
Το μάτι είναι καλύτερα (μόλυνση τελικά), αλλά τον τελευταίο καιρό έχω και άλλα προβλήματα, οπότε που μυαλό για αναρτήσεις.
Ελπίζω από Δευτέρα να βρεθώ και πάλι στις επάλξεις.
Σε ευχαριστώ για τις ευχές και τα όμορφα λόγια του Δημόκριτου.
Να είσαι καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου.

Unknown είπε...

Κάποτε (στο κοντινό παρελθόν), εκεί στη πλατεία Μαβίλη επί της Σούτσου, σε ένα μικρό υπόγειο ταπεινό ταβερνάκι, την έβρισκα που και που με κάποιους καλούς φίλους.
Προσφερότανε η αγνή κεχριμπαρένια ρετσίνα, ο τηγανητός βακαλάος, η χοντροκομμένη αλλά πλούσια σαλάτα εποχής και το απέριττο χαμόγελο του Γιώργη του Ηπειρώτη και της καλόκαρδης κυρά - Μαρίας.
Στον αντικρινό τοίχο και πάνω από τα μεγάλα "ιστορικά" βαρέλια, ήτανε αναρτημένη και καδραρισμένη η επιγραφή:
"Φίλε, και αυτό...θα περάσει"
"Νοών νοείτω",
Χαίρομαι που και αυτό γίνεται περαστικά, όπως θα γίνει και το άλλο...και όσα έπονται...για σένα, για μένα...και για όλους μας......