Μετά τα σενάρια.

Πριν τρεις ημέρες έκανα μία προσπάθεια προσέγγισης του κ. Πρωθυπουργού ως πολιτικού άνδρα.
Τελειώνοντας έγραφα ότι δίνει τροφή στα σενάρια που κυκλοφορούν κρατώντας μία στάση αναμονής η οποία μπορούσε να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως.

Εχθές απευθύνθηκε στον Ελληνικό λαό, και ίσως και σε κάποιους άλλους, προκυρήσοντας εκλογές.
Οι λόγοι που επικαλέστηκε, ήταν και πάλι η τραγική κατάστασις της Οικονομίας.
Από σήμερα σταματούν τα σενάρια, και ξεδιπλώνονται οι πιθανές εξηγήσεις που τον οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση.
Τους πραγματικούς λόγους τους ξέρει μόνον ο ίδιος.

Η τηλεοπτική του παρουσία ήταν απολογητική.
-Απέτυχα εν μέρει αλλά πλέον γνωρίζω τι χρειάζεται.
-Άφησα τα περιθώρια να στενέψουν, αλλά πλέον βλέπω καθαρά τα όρια.
-Τα οικονομικά πράγματα είναι τραγικά, αλλά πλέον ξέρω τον τρόπο.
-Δυσαρέστησα πολλούς, αλλά πρέπει να δυσαρεστήσω και άλλους.
-Μία είναι η λύση. Νωπή εντολή και υπευθυνότητα παντού.

Μετά από 5 χρόνια και 6 μήνες.
Χωρίς καμμία εξήγηση για τους λόγους.
Χωρίς καμμία άμεση ή έμμεση αναφορά στα βαρίδια που κουβαλάει.
Χωρίς κάποιον σχεδιασμό.
Χωρίς νέο όραμα για τους ψηφοφόρους.
Τι έγινε άραγε η προηγούμενη εντολή; Γιατί υπήρξε τόση ανευθυνότητα σχεδόν παντού;

Λέξη δεν άκουσα για τα υπόλοιπα φλέγοντα ζητήματα.

Το ανέλαβαν ή θα το αναλάβουν να τα αναλύσουν στα τηλεοπτικά παράθυρα, οι κ.κ. υπουργοί και οι υφυπουργοί στο επόμενο διάστημα μέχρι τις εκλογές.
Οι ίδιοι που αποτελούν την παρούσα Κυβέρνηση, και δεν ομιλώ για τους ήδη απομακρυθέντες, ως αποτυχημένοι.

Ο κ. Πρωθυπουργός απευθύνθηκε στην τσέπη του πολίτη και όχι στον ίδιον;
Ζήτησε νωπή εντολή και υπευθυνότητα από την τσέπη μας;
Τελικά αυτή η τσέπη ανεβάζει και κατεβάζει Κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια;
Το χέρι που μπαίνει στην τσέπη δεν έχει λόγο;
Το χέρι που μπαίνει στην τσέπη δεν το απασχολεί κάτι άλλο;
Το όλον του πολίτη σκέφτεται πλέον μόνο με το χέρι;

Ο κ. Παπανδρέου βγήκε αμέσως μετά και μίλησε για δικαίωση του ΠΑΣΟΚ στην εμμονή του για εκλογές.
Μίλησε σύντομα, και απευθύνθηκε στον ψυχισμό του πολίτη.
Στόχευσε την απαισιοδοξία με λόγο αισιοδοξίας.
Λες και δεν είχε πεδίο πολιτικής αναφοράς.
Ο ψυχισμός του πολίτη θα είναι ο κεντρικός προεκλογικός στόχος.
Με ολίγον από ανάλυση πολιτικών στόχων, σχεδίων και χρονοδιαγράμματος.
Θα έχουν ικανό χρόνο, και στελέχη, για να πείσουν;
Θα τους πιστέψει ο κόσμος;
Εκ προοιμίου πιστεύω ότι δεν θα πουν αλήθειες, δεν θα στεναχωρήσουν, και δεν θα συγκρουστούν.

Το ΚΚΕ ακόμα παλεύει ενάντια στο κεφάλαιο.
Ο ΣΥΡΡΙΖΑ ακόμα παλεύει ενάντια στον ΣΥΝ.
Ο ΛΑΟΣ καραδοκεί και αυτοαποκαλείται εφεδρεία. Είναι το μόνο κόμμα, και για να ακριβολογήσω ο μόνος πολιτικός-κόμμα, που δεν έχει άγχος.

Τελευταίος, όπως πάντα, ο πολίτης που καλείται μέσα από δεκάδες αδιέξοδα που ζει καθημερινά, να αποφασίσει για άλλη μία φορά τι είναι καλύτερο για αυτόν, και όχι για τον τόπο.
Στην αδυναμία του να καταλάβει ότι το καλό του τόπου είναι καλό και για αυτόν, θα αποφασίσει εν μέσω συναισθηματικής τρικυμίας.
Και όπως πάντα στο τέλος, όλοι θα πουν ότι ο σοφός λαός μίλησε.

Με τόσες λίγες λέξεις στο λεξιλόγιό του πλέον, είναι εύκολο να προβλέψεις την ατάκα του.
Διότι ο κόσμος πλέον, μιλάει με ατάκες.
Ελλιπές λεξιλόγιο ισούται με ελλιπή σκέψη.
Ελλιπής σκέψη ισούται με ελλιπή κρίση.
Ελλιπής κρίση ισούται με ελλιπή απόφαση.
Ελλιπής απόφαση ισούται με ελλιπή ψήφο.
Ελλιπής ψήφος ισούται με ελλιπή Κυβέρνηση.
Ελλιπής Κυβέρνηση ισούται με συνέχιση της ελλειπτικής τροχιάς της Χώρας.

9 σχόλια:

Anonymous είπε...

Τώρα που φεύγουν οι κακοί και θα'ρθουν οι εντάξει
τώρα που θα μας έχουνε ''μη βρέξει και μη στάξει''
τώρα που το γαϊδούρι θα πετάξει...
και εν τω μεταξύ, κυλάει η ζωή
κι οι πλούσιοι πιο πλούσιοι
και οι φτωχοί φτωχότεροι,
καταχρεωμένοι, τελείως τρελαμένοι,
ποδοπατημένοι, λεηλατημένοι
δε νιώθουνε γιατί
Περνάω από το Σύνταγμα και καταθέτω νοερά
εις το μνημείο του αιωνίως εξαπατημένου
μπαίνω στο άδειο παραβάν και βγαίνω μ'ένα φάκελο κενό
και πριν με πάρει ο ύπνος σκέφτομαι κρυφά
γιατί ψηφίζουν οι φτωχοί αυτούς που τους π---νε
κι ύστερα βγαίνουν με πανό και λενε πως πεινάνε
βγαίνουν ζητάνε χίλια δυο, και παίρνουν ό,τι κάτσει
η εξουσία χασκογελά και τους κλωτσάνε οι μπάτσοι
Σύνδρομο της Στοκχόλμης, στίχοι: Πάνος Κατσιμίχας

Σύνδρομο της Στοκχόλμης ονομάζεται στην ψυχολογία το συναισθηματικό δέσιμο του ομήρου με τον εγκληματία που τον κρατάει και αποτελεί στρατηγική επιβίωσης για το θύμα.

Ανώνυμος είπε...

φαντάσου να ζήταγες διαζύγιο από ένα τέτοιο τύπο/τύπισσα - θα σούβγαζε την ψυχή λέμε! στα πρόθυρα εγκλήματος θα σ' έφερνε!

(γυναικεία προσέγγιση, αλλά τι να κάνω ...)

:)

Ο νοών...νοείτω είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε 04:10μμ,

Αρκετοί από καιρό, και περισσότεροι πλέον τώρα, εκφράζουν τις ίδιες ανησυχίες με διαφορετικό τρόπο και λόγο.
Υπάρχει και σύνδρομο αυτογνωσίας, αυταπάρνησης και αυτοθυσίας. Απλά είναι "ψιλά γράμματα" στην σύγχρονη ψυχολογία, για να μην πω απαγορευμένα.

@Αγαπητή μου,

Αν ήξερες πόσο ανάγκη έχουμε ως κοινωνία την πρωτογενή και όχι αλλοτριωμένη γυναικεία προσέγγιση και νόηση!

:)

glenn είπε...

Τη βολή τους σκέφτονται όλοι οι πολιτικοί. Κι εγώ αυτή σκέφτομαι αλλά δεν παριστάνω πως θέλω τα προβλήματα του κόσμου και κυρίως δεν πληρώνομαι γι' αυτό!

Ο νοών...νοείτω είπε...

@ glenn,

Κάποιες φορές τα λίγα λόγια λένε πολλά πράγματα.
Και οι ωραίες φωτογραφίες περισσότερα...
Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

καλό Σ/Κ νοών...νοείτω!

@αλλενάκι

Ο νοών...νοείτω είπε...

Και σε εσένα αλλενάκι.
Την κάνεις για διήμερο;

:)

botilastopelagos είπε...

Μια παροιμία λέει "πίσω έχει η αχλάδα την ουρά". Οι πολιτικοί ποτέ δεν λένε αυτά που πιστεύουν, καθότι η πολιτική είναι θέατρο. Σύντομα ο Κώστας όμως θα μιλήσει, για να μην σκάσει, μετά από βρώμικους συμβιβασμούς που έκανε, πίεση αλλά και ευτελισμό που υπέστη. Ας περιμένουμε μέχρι τότε, για να μπορέσουμε να τοποθετηθούμε επί της ουσίας. Όλα όσα ακούσαμε από αυτόν μέχρι τώρα είναι εκτός θέματος.

Ο νοών...νοείτω είπε...

Αγαπητέ μποτίλια,
Όπως ήδη έχω δηλώσει, ουδέποτε έχω ψηφίσει ΝΔ.
Έχω αντιμετωπίσει τον Κ. Καραμανλή με αρκετό σκεπτικισμό μέχρι τώρα.
Κάπου βαθιά μέσα μου κάτι με τρώει, που δεν συμβαδίζει με την παρουσία του και τα πεπραγμένα του.
Τον κρίνω λοιπόν σύμφωνα με αυτά που ο ίδιος μας δίνει το δικαίωμα.
Ατολμία, υποχωρητικότητα, συμβιβασμό, πολιτική απραξία.
Το αν θα μας διαψεύσει, εναπόκειται σε αυτόν τον ίδιο.
Μέχρι τότε όμως, αν δεχτούμε ότι έχει το πλεονέκτημα της πρώτης κίνησης, δεν πρέπει να παραμένουμε χωρίς κριτική, δίνοντάς του ελπίδες αγοράς πολιτικού χρόνου.
Δεν μας περισσεύει ως Χώρα, και όσο γρηγορότερα το καταλάβει τόσο καλύτερα και για την πολιτική του υστεροφημία, και για την πρόληψη πολιτκών δυσχερειών.