Το απόθεμα



Μία λέξη που απαντάται σε πολλές εξωτερικές και ελάχιστες εσωτερικές διαδικασίες του ανθρώπου.
Το απόθεμα είναι το επιπλέον μέρος μίας παραγωγικής διαδικασίας που δεν οδηγείται στον τελικό χρήστη, αλλά παραμένει στις αποθήκες με σκοπό να αναπληρώσει τυχόν ελλείψεις.
Στην πορεία βέβαια, έγινε και ένας από τους κύριους μοχλούς άσκησης οικονομικής και όχι μόνον πολιτικής.

Από τα πολύ παλιά χρόνια ο άνθρωπος σταμάτησε να καταναλώνει μόνο ότι του ήταν απαραίτητο, και άρχισε να αποθηκεύει.
Στην αρχή μόνον τροφή, ενώ όσο "προόδευε", και ανακάλυπτε νέους τρόπους που έκαναν την ζωή του καλύτερη, το επέκτεινε και σε πρώτες ύλες, σε ενεργειακούς πόρους και σε τελικά προϊόντα είτε για ειρηνικούς είτε για πολεμικούς σκοπούς.

Η ανθρωπότητα προχώρησε πολύ και με γοργά βήματα τα τελευταία 50 χρόνια, «προόδευσε» βιομηχανικά, τεχνολογικά, αλλά και παραγωγικά.
Αύξησε σε μεγάλο βαθμό και διαφορετικότητα την τροφή τις πρώτες ύλες και τα τελικά προϊόντα αναπτύσσοντας ταυτόχρονα και την παροχή υπηρεσιών, που τείνει να γίνει αν δεν είναι ήδη, σε κυρίαρχο μοχλό ανάπτυξης.
Όλη αυτή η ανάπτυξη και τα αποτελέσματά της χρειάζονταν ιδιαίτερη διαχείριση και οικονομικά αλλά και ως προς την διακίνηση.
Ο έλεγχος ανατέθηκε σε διεθνείς οργανισμούς που πιστοποιούν το καλώς κατέχειν, ενώ ταυτόχρονα διαχειρίζεται και την παραγόμενη και κυκλοφορούσα ποσότητα αποθεμάτων και κυρίως την γεωγραφική κατανομή τους.

Τον τελευταίο χρόνο παρουσιάστηκαν προβλήματα διαχείρισης των αποθεμάτων σε ρευστότητα χρήματος που παρεπιμπτόντως ξέχασα να αναφέρω ότι είναι ηλεκτρονική, με αποτέλεσμα την απότομη και γενική έλλειψη χρημάτων.
Αυτό έφερε σαν αποτέλεσμα το πλεόνασμα αποθεμάτων γενικώς σε όλα.
Τρόφιμα, πρώτες ύλες, μηχανήματα, καταναλωτικά προϊόντα αλλά και εργατικό δυναμικό.

Και ενώ η κατάσταση εξομαλύνεται ως προς την ρευστότητα, χάρις των απίθανων συνδυασμών που μπορούν να κάνουν τα νούμερα με τα νούμερα, αφού ξεκαθάρισαν τις αποθήκες με τα αποθέματα που είχαν συσσωρευθεί και τον πλεονάζοντα αριθμό παντός είδους επιχειρήσεων με τη μέθοδο της χρεοκοπίας, έμειναν οι εργαζόμενοι και οι υποχρεώσεις τους που απλά τους "απομάκρυναν" προκειμένου να διατηρηθεί η κερδοφορία του συστήματος.
Ποιος το λέει αυτό; Μα κάποια αποτελέσματα τριμήνου που διάβασα τελευταία μαζί με στατιστικές των ανά Χώρας ΟΑΕΔ.
Αλλά διάβασα επίσης ότι η ΕΚΤ απέσυρε από το τραπεζικό σύστημα της Ευρωζώνης 238 δις ευρώ, ως πλεονάζουσα ρευστότητα των τραπεζών που δεν την χρησιμοποιούσαν για την καταπολέμηση της ύφεσης

Έτσι τώρα έχουμε έλλειψη σε νέα δάνεια, σε κατανάλωση, σε παραγωγή, σε διαθέσιμο χρήμα του καταναλωτή, χρηματοδότησης των μικρομεσαίων και στην διασκέδαση των ιθαγενών.
Αντίθετα έχουμε πλεόνασμα στην ρευστότητα των τραπεζών, στην αισιοδοξία του συστήματος, στην απαισιοδοξία των πολιτών, σε διαθέσιμες νεόδμητες οικίες, και σε ανέργους.

Και ενώ δεν χρειάστηκε ποτέ μέχρι σήμερα να αποθηκεύσει, εσωτερικά, και κάποιες αξίες που τον περπάτησαν σε όλη την πορεία του διότι τις είχε άμεσα διαθέσιμες, και ανέβλυζαν μέσα από την σκέψη, την μνήμη, το ένστικτο, το θυμικό, και το συναίσθημα, τώρα παρατηρείται πλήρης έλλειψις και εκεί.

Τέλος, κάποτε είχαμε μεγάλο απόθεμα σε φύση και σε δέντρα.
Τώρα όμως τακτοποιήθηκε και αυτό.

5 σχόλια:

αμμοδύτης είπε...

Από την αρχαία Αίγυπτο και τις Μυκήνες, η εξουσία προερχόταν τόσο από την παραγωγή γεωργικών πλεονασμάτων, όσο και από στην αποθήκευσή τους για τα δύσκολα χρόνια. Οι Μυκήνες κατέρρευσαν, κατά μία εκδοχή, από το systems collapse που είχε σχέση με την τροφοδοσία των αποθηκών, που άγνωστο γιατί έγινε, μάλλον κλιματολογικό, αλλα αυτό το τελευταίο είναι δικιά μου εικασία. Αδειες αποθήκες, ξεσηκώθηκαν οι αυτόχθονες ή οι κατεβαίνοντες «δωριείς»

Με fast forward στον 20 και 21ο αιώνα, οι αποθήκες είναι κυριολεκτικές και μεταφορικές. Οι κυριολεκτικές φαίνονται, και είναι ή ήταν μέρχι τώρα γεμάτες με την παγκοσμιοποιηση του εμπορίου. Οι μεταφορικές είναι, κατά την άποψή μου, η συντηρητικότητα του συστήματος. Η συντηρητική λογιστική, τα συντηρητικά αποθέματα και προβλέψεις. Άπληστα μειράκια άδειασαν αυτές τις αποθήκες, και το σύστημα δεν άντεξε κάποιο πέταγμα πεταλούδας. Τώρα υφιστάμεθα τριγμούς που αν οδηγήσουν σε systems collapse θα γυρίσουμε χρόνια πίσω. Κανείς δεν ξέρει. Η ελπίδα είναι ότι η τρομερή ρευστότητα θα κρατησει κάποιες αποθήκες γεμάτες, έστω και πληθωρισμένες. Η ρευστότητα είναι η διαφορά αυτής της κρίσης και του κραχ του 29.

Φίλε νοών...νοείτω, για να μην παρεξηγηθώ, σε κάθε οικονομική υφεση εμφανίζονται τέτοιες θεωρίες. Μερικοί ψυχοπλακώνονται και ...βρίζουν. Άλλοι το βλέπουν σαν προοπτική: έχει ξαναγίνει.

αμμοδύτης είπε...

και όχι ότι αποφέυγω το θέμα των απολύσεων (που το αποφέυγω όσο μπορώ) αλλά και αυτό έχει ξαναγίνει. Για αυτό, με όλα τα κακά περίεργά της, η ανάπτυξη είναι θέληση των πολλών. Κανείς απολυμένος δεν θέλει να παώ πίσω στο χωράφι του να σκάβει και να έχει παιδάκια να πείνάνε... Άστα, δεν είμαι αισιόδοξος.

Unknown είπε...

Εγώ σήμερα σχολιάζω εδώ, όχι για να συμπληρώσω ή να διατυπώσω ένσταση στα όσα σοφά και τεκμηριωμένα προηγήθηκαν, αλλά για το "ποδαρικό"και μόνο.
Δηλώνω ευπειθώς ότι θα είμαι αρκούντως "φρόνιμος" και έτσι, δεν θα υποστώ (πιστεύω) τις συνέπειες του "εξωπετάγματος" όπως μου συνέβηκε προσφάτως ….. "αλλαχού..."

Ο νοών...νοείτω είπε...

Φίλε αμμοδύτη,

Σωστά και απαραίτητα αυτά που αναφέρεις, διότι προσεγγίζουν το θέμα και από άλλη πλευρά.
Αυτό πάντα είναι ο σκοπός.

Στην προκειμένη περίπτωση το πλεόνασμα της ρευστότητας και των αγαθών δημιούργησε και το πλεόνασμα εργατικού δυναμικού, ως αποτέλεσμα του ανοίγματος της οικονομίας σε σύνορα που κάποτε ήταν μακρινά.

Το πέταγμα της πεταλούδας τείνω να πιστεύω ότι ήταν ηθελημένο για να προκαλέσει ότι προκάλεσε.
Η διαφορά που κάνει η ρευστότητα σήμερα όπως λες δεν είναι νέα ανακάλυψη με τον τρόπο που έγινε. Νέος ήταν ο τρόπος που αντιμετωπίσθηκε η κρίση κάτω από συνθήκες που δεν υπήρχαν το '29.
Πιο φιλελεύθερα, χωρίς δισταγμούς.

Το πρόβλημά μου είναι ότι συμφωνώ με αυτό που λες...Άλλοι το βλέπουν σαν προοπτική: έχει ξαναγίνει.
Το ερώτημα είναι ποιοι είναι αυτοί σήμερα;

Την ανεργία δεν την αναφέρω ως αποτέλεσμα ψυχολογικής επιβάρυνσης της κρίσης, διότι και αυτή συμβαδίζει με την τραμπάλα ανάπτυξη-ύφεση.
Την αναφέρω ως επικίνδυνο εργαλείο στα χέρια κάποιων, που αλλοτρίωσαν την σημασία της εργασίας και του παραγόμενου πλούτου για τον εργάτη, υπάλληλο, αγρότη, κ.λ.π..
Είναι καθαρά κοινωνική προσέγγιση ενός απαίδευτου πλέον εργατικού δυναμικού που είναι έρμαιο, των αρχέγονων ενστίκτων του, της υπερκαταναλωτικής του συνήθειας, και της ανασφάλειας που του δημιουργείται κατά κόρον.

Ένας συνδυασμός που μπορεί να δημιουργήσει είτε κοινωνικές εκρήξεις, είτε πλήρη υποταγή.

Όσον αφορά τον απολυμένο και το χωράφι το πρόβλημα έγκειται στο πως βλέπει την ανεργία σε σχέση με το όργωμα.
Οπισθοδρόμηση ή τίμια επιβίωση;

Ο νοών...νοείτω είπε...

Αγαπητέ Δωδωναίε,

Καλώς ήλθες.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Δεν θεωρώ ότι η μέχρι σήμερα παρουσία σου στα ιστολόγια είναι απρεπής.
Το αντίθετο θα έλεγα όσον αφορά την ουσία και την ποιότητα των σχολίων σου.
Σίγουρα, κάποιες στιγμές, όλοι ξεφεύγουμε από τον αυτοέλεγχο γιατί υπάρχουν και ζιζάνια.
Ελπίζω εδώ να μην εμφανισθούν.
Αλλά και εάν παρ' ελπίδα "σκάσουν" μύτη θα τα αντιμετωπίσουμε μαζί, όχι με χημικούς ψεκασμούς.