ΠΟΛΛΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΤΑ 2 ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ. ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ ΟΜΩΣ. ΙΣΩΣ ΕΠΙΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ. Η ΖΩΗ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ. ΑΜΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΓΗΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΖΕΙ Ε ΤΟΤΕ ΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΡΙΑ.
ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΑ 2 ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΕΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ.
Συγκλονιστικό. Από τη μία εκτιμώ πόσο τυχερή είμαι και πόσο δεν πρέπει να γκρινιάζω, από την άλλη νιώθω δέος για την ψυχική δύναμη την οποία έχουν μερικοί άνθρωποι. Άξιες και οι δύο.
Αγαπητή ανώνυμη, Η ψυχική δύναμη που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του, δυστυχώς εμφανίζεται, πλέον, σε πολύ δύσκολες στιγμές. Και ενώ δεν είναι προνόμιο ολίγων, το θαυμάζουμε μόνο σε περιπτώσεις που εμπεριέχουν δυστυχία. Το δυσάρεστο συμπέρασμα που βγαίνει από αυτές τις δύο από τις χιλιάδες τραγικές περιπτώσεις που υπάρχουν ΔΙΠΛΑ μας, είναι αυτό που αναφέρεις στην αρχή του σχολίου σου. "Από τη μία εκτιμώ πόσο τυχερή είμαι και πόσο δεν πρέπει να γκρινιάζω". Η αλλαγή νοοτροπίας που αυτά τα κορίτσια αναγκάστηκαν να επιτελέσουν, θεωρώ, ότι είναι και το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν. Μας φωνάζουν, να μην περιμένουμε την δυστυχία να χτυπήσει την πόρτα μας για να γίνουμε Άνθρωποι και δυνατοί. Η Ζωή και η Μαρία είναι δύο κορίτσια που αποφάσισαν να αποχωριστούν την μοναξιά της εσωστρέφειας, και να επικοινωνήσουν με τον κόσμο. Μέσα από το δράμα τους δεν διαφημίζουν την παθολογική τους κατάσταση, αλλά εξυμνούν το ανθρώπινο πνεύμα, όταν αυτό δεν κοιμάται. Υπομένοντας τον πόνο, ασχολούνται με την στήριξη των ομοιπαθούντων με αυτές δίνοντας κουράγιο σε όλους μας.
8 σχόλια:
ΠΟΛΛΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΤΑ 2 ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ. ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΜΑΡΑΚΙ ΟΜΩΣ. ΙΣΩΣ ΕΠΙΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑ.
Η ΖΩΗ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ. ΑΜΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΓΗΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΖΕΙ Ε ΤΟΤΕ ΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΡΙΑ.
ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΑ 2 ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΑΛΕΥΟΥΝ.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΕΙΞΕΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΗΣΙΜΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Αγαπητέ Δημήτρη,
Οι ευχές και η σκέψη μας είναι μαζί τους.
Να είσαι καλά.
Με ζορίζει η δυστυχία των ανθρώπων. Κουράγιο...
Η δυστυχία, είναι μία πλευρά της ανθρώπινης ζωής που ξυπνάει την ανθρωπιά μας.
Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να πάψουμε να κοιμόμαστε.
Συγκλονιστικό. Από τη μία εκτιμώ πόσο τυχερή είμαι και πόσο δεν πρέπει να γκρινιάζω, από την άλλη νιώθω δέος για την ψυχική δύναμη την οποία έχουν μερικοί άνθρωποι. Άξιες και οι δύο.
Αγαπητή ανώνυμη,
Η ψυχική δύναμη που κρύβει ο άνθρωπος μέσα του, δυστυχώς εμφανίζεται, πλέον, σε πολύ δύσκολες στιγμές.
Και ενώ δεν είναι προνόμιο ολίγων, το θαυμάζουμε μόνο σε περιπτώσεις που εμπεριέχουν δυστυχία.
Το δυσάρεστο συμπέρασμα που βγαίνει από αυτές τις δύο από τις χιλιάδες τραγικές περιπτώσεις που υπάρχουν ΔΙΠΛΑ μας, είναι αυτό που αναφέρεις στην αρχή του σχολίου σου.
"Από τη μία εκτιμώ πόσο τυχερή είμαι και πόσο δεν πρέπει να γκρινιάζω".
Η αλλαγή νοοτροπίας που αυτά τα κορίτσια αναγκάστηκαν να επιτελέσουν, θεωρώ, ότι είναι και το μήνυμα που προσπαθούν να περάσουν.
Μας φωνάζουν, να μην περιμένουμε την δυστυχία να χτυπήσει την πόρτα μας για να γίνουμε Άνθρωποι και δυνατοί.
Η Ζωή και η Μαρία είναι δύο κορίτσια που αποφάσισαν να αποχωριστούν την μοναξιά της εσωστρέφειας, και να επικοινωνήσουν με τον κόσμο.
Μέσα από το δράμα τους δεν διαφημίζουν την παθολογική τους κατάσταση, αλλά εξυμνούν το ανθρώπινο πνεύμα, όταν αυτό δεν κοιμάται.
Υπομένοντας τον πόνο, ασχολούνται με την στήριξη των ομοιπαθούντων με αυτές δίνοντας κουράγιο σε όλους μας.
Απλά μένω άφωνος μη ξέροντας τι θα κάνω.......
Είδη έχω γράψει σχόλιο μου στη Ζωή αλλά ακόμη να το κάνω στο Μαράκι γιατί στέκομαι πολύ μικρός και αδύναμος μπροστα της.
Άς ελπίσουμε....
Αλέξης
Αγαπητέ Αλέξη,
Και η Ζωή και η Μαρία μας θέλουν δυνατούς, διότι και αυτές πάιρνουν δύναμη.
Δημοσίευση σχολίου