Επέτειος

Εικονικό γράμμα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, μέσα από μία εικονική πραγματικότητα.

Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

Με όλον τον σεβασμό που τρέφω προς το αξίωμά σας, αλλά και προς το πρόσωπό σας, και με αφορμή τον λόγο που εκφωνήσατε κατά τον εορτασμό της επετείου της αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην χώρα μας, θα ήθελα να σας απευθύνω τα παρακάτω.

Ο εκμαυλισμός που υφίσταται χρόνια τώρα η πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου μας, έχει πολλές αφετηρίες και κανένα ορατό τερματισμό.

Η συνεχής επιδείνωση της πολιτικής πραγματείας στο πέρασμα των χρόνων, δημιούργησε ανάλγητους πολιτικούς, και εξέθρεψε ασελγείς ανθρώπους.

Η ιδιότητα του πολιτικού μεταλλάχθηκε από «υπηρέτη» του πολίτη, σε δυνάστη για τους πολλούς, και επ’ ωφελεία συνδιαλεγόμενο με τους λίγους.

Η νοοτροπία της εφήμερης δόξας, και η απουσία συνείδησης για υστεροφημία, όχι μόνον κυριάρχησε πάνω από τα κεφάλια μας αλλά εισήλθε και σε όλες τις αισθήσεις μας.

Οι λίγες εξαιρέσεις που ενυπάρχουν στο σύνολο, απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα, παραδομένες και αυτές στην ακινησία που έχει επιβάλλει ο φόβος της διαφορετικότητας.

Λέξεις όπως θράσος, ανηθικότητα, ανυποληψία, αναλγησία, ανευθυνότητα, εμπαιγμός, αμάθεια και ημιμάθεια, αδικία, λήθη, καπηλεία, υστεροβουλία και υποχωρητικότητα ανασύρθηκαν από το λεξιλόγιό μας, γινόμενες κυρίαρχες, όχι σε κάποιες αναφορές, αλλά στην καθημερινότητα.

Και από την άλλη, λέξεις όπως ταπεινότητα, ηθική, παρρησία, υπευθυνότητα, έμπνευση, δημιουργικότητα, Δικαιοσύνη, μνήμη, σωφροσύνη και φιλότιμο, αναζητούνται ως λήμματα στο λεξικό της συνείδησής τους.

Οι πολίτες από την πλευρά τους, καλυπτόμενοι πίσω από την αιώνια δικαιολογία της φυγεύθυνης παθογένειάς τους, περιμένουν τον λυτρωτή που θα τους απαλλάξει από όλα τους τα ελαττώματα.

Μέχρι τότε, απενεχοποιημένοι από την ασχήμια που αφήνουν σε κάθε βήμα τους, λειτουργούν με το καρώτο και το μαστίγιο, αντιγράφοντας πιστά τα ινδάλματα που έφτιαξαν ή/και δέχτηκαν, εφαρμόζοντας με περίσσεια διορατικότητα τα ίδια και στους συμπολίτες τους που αρνούνται να αφομοιωθούν. .

Άβουλοι και αρνητές της φύσης τους, ενστερνίζονται μία ζωή που επιβραβεύει ή τιμωρεί την κάθε τους πράξη λες και είναι κατοικίδια και όχι κάτοικοι.

Δέχονται, ουσιαστικά, αδιαμαρτύρητα ότι τους επιβουλεύεται χωρίς να αντιδρούν, ενώ πολλές φορές τρέχουν να συμμετάσχουν.

Χάθηκαν οι παρέες που γλένταγαν, οι συζητήσεις που συντηρούσαν την φωτιά, η αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τον εαυτό μας.

Τα παιδιά μας, με τεράστια ελλείμματα, σε γνώσεις και αξίες προχωράνε σε ένα τυφλό δρόμο που τα αναγκάζει να ακροβατούν σε επικίνδυνα εμπόδια.

Η νεανική τους ορμή όμως, ενώ του δίνει την δύναμη του άλματος, στερείται της εμπειρίας του τι θα συναντήσουν πίσω από αυτά

Με αποτέλεσμα να ματώνουν εξωτερικά και εσωτερικά.

Και κανένα «σύστημα υγείας» δεν υπάρχει για να τα περιθάλψει.

Γλύφουν μόνα τους τις πληγές, και γίνονται πιο άγρια.

Και αν τα παρουσιάζω αρκετά μαύρα τα πράγματα, σας εκμυστηρεύομαι ότι, φοβάμαι ότι είναι ακόμα πιο μαύρα και ακουμπάνε και ένα σωρό άλλες πτυχές της ζωής μας.

Και τα γνωρίζετε όλα αυτά κύριε Πρόεδρε, διότι προέρχεστε από το ίδιο ακριβώς σύστημα.

Το έχετε γνωρίσει από μέσα, σε όλες του τις διαστάσεις!

Και στα καλά, και στα άσχημα.

Και στην δόξα, και στην αποδομή.

Επιπλεύσατε όμως, και τώρα βρίσκεστε στην κορυφή!

Και από την κορυφή, πάνω από τα σύννεφα βλέπετε τα πράγματα πιο καθαρά.

Εμείς εδώ κάτω, το μόνο που καταφέραμε είναι να φτιάξουμε ένα χώρο ζύμωσης που λέγεται διαδίκτυο, και εκφράζεται μέσα από χιλιάδες ιστολόγια, με αξιόλογους ανθρώπους, που πασχίζουν να αλλάξουν έννοιες όπως πληροφόρηση, συζήτηση, συμμετοχή, και που απλόχερα σκορπίζει πληροφορίες και γνώσεις.

Δεν έχει μείνει αλώβητος, σας προλαβαίνω.

Με λύσσα έχουν πέσει επάνω του οι αναμορφωτές, προσπαθώντας να το κάνουν είτε να σωπάσει είτε να συνθηκολογήσει.

Κουβαλάει και αυτό τις αμαρτίες του, αλλά δεν σταματάει να διατρανώνει την διαφορετικότητα, την Ανεξαρτησία, και την γενναιοψυχία.

Καθημερινά εκκολάπτει και γεννάει σκεπτόμενους Πολίτες.

Δεν φτάνει κύριε Πρόεδρε όμως από μόνο του.

Με πλήρη αντίληψη των Συνταγματικών σας καθηκόντων, και με ιδιαίτερη μνεία όχι μόνο από εμένα, για την σημαντικότητα που ακόμα πρεσβεύει ο Θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας για τον Έλληνα Πολίτη, σας απευθύνω δύο λέξεις.

Ανακόψτε την ολισθηρότητα της πολιτικής.

Λόγος χρειάζεται.

Ηρεμήστε το τέρας του εκμαυλισμού.

Θυσία χρειάζεται.

Ελευθερώστε τον φιμωμένο λόγο.

Ισσοροπήστε τα βαρίδια του.

Απευθυνθείτε και σε εμάς.

Φυσικά και θα είμαστε παρόντες.

Ως έτοιμοι από καιρό.

Σας ευχαριστώ.

Ν.Α.