Προβληματικές λύσεις

Ένα από τα βασικά κριτήρια επιλογής των ηγετών μεγάλων κομμάτων, είναι το ποιος «πουλάει» περισσότερο σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερη γκάμα ψηφοφόρων, είτε όμορων ιδεολογικών χώρων είτε ακόμα και εντελώς αντίθετων.

Βασικά στοιχεία όπως, αναλυτική- στρατηγική σκέψη, νομοθετική δεξιότητα και διοικητικό ταλέντο στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική έχουν αντικατασταθεί, με προκατασκευασμένο λόγο, στείρες εξαγγελίες, και πλήρη απουσία οράματος.

Τον ρόλο της προβολής της πλαστής εικόνας τους τον έχουν αναλάβει τα ΜΜΕ. και την ευθύνη του λόγου και της έκφρασης, τα μικροπολιτικά συμφέροντα της παράταξης και οι επικοινωνιολόγοι, προτάσσοντας συνεχώς νέα αφηγήματα που δεν είναι κάτι άλλο από κοινό παραμύθιασμα.

Η πολιτική ζωή του τόπου μας, και όχι μόνον, καθορίζεται από συντεχνίες που ουδόλως ενδιαφέρονται για την πολιτική, αφού έχουν δεχθεί ότι άλλοι την χαράζουν, αλλά για την παραπλάνηση της εκλογικής τους πελατείας με μόνο σκοπό την νομή της εξουσίας.

Η πολιτική εδώ και καιρό, είναι ένα προϊόν που προωθεί μία συσκευασία, αποκρύπτοντας το περιεχόμενο, που έχει καταντήσει άκρως επικίνδυνο για την υγεία και το μέλλον του τόπου.

Αλλά και στο εσωτερικό των κομμάτων, η ικανότητα ανέλιξης εντός αυτών και συνεπώς ανανέωσής τους, δεν έχει καμία σχέση με την ικανότητα διεύθυνσης και διαχείρισης των υποθέσεων τις οποίες θα επιφορτισθεί ο υποψήφιος πολιτευτής.

Η επιλογή του πολιτικά κατάλληλου, έχει καταντήσει ως η επιλογή του ικανότερου να προσαρμοσθεί στις ανάγκες αυτών που τον επιλέγουν.

Όσοι δε, κατ’ εξαίρεσιν, «διολισθήσουν» σε πρακτικές εκτός κομματικής γραμμής, ή αναλάβουν πρωτοβουλίες εκτός κομματικής πρακτικής, καρατομούνται.

Ως κοινωνία, και για λόγους που έχουν αναφερθεί εκτενώς, είμαστε σε μία φάση, ή μήπως αφασία, όπου είτε έχουμε αποδεχθεί τον ανωτέρω τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, είτε διαφωνούμε μεν, με την σκέψη μας, αλλά δεν έχουμε βρει τον τρόπο να αντιδράσουμε μαζικά, ιδιαίτερα από την στιγμή όπου η οιονεί «παρέμβασή» μας γίνεται μόνο στις εκάστοτε εκλογές.

Προς τούτο, οι εκάστοτε εκλογές δεν μπορούν να είναι ένα συνεχές άλλοθι για όσους επιμερίζουν τις ευθύνες στους πολίτες.

Κάθε πρόβλημα, όσο μεγάλο και να είναι, μπορεί να επιλυθεί, είτε μέσω ανίχνευσης της λύσης στα αίτιά του, είτε εφαρμόζοντας ρηξικέλευθες ή/και ριζοσπαστικές πρακτικές. Αρκεί, να θέλεις να λύσεις το πρόβλημα και όχι να το προσθέσεις στα πολιτικά «αδιέξοδα» που συσσωρεύονται διαχρονικά και λειτουργούν ως προίκα λαϊκισμού για τον επόμενο.

Όσο περισσότερο αφήνεις το πρόβλημα να θρέφεται, τόσο πιο επώδυνη θα είναι και η λύση αυτού.

Το πιο σημαντικό όμως, ακόμα και από το ίδιο το πρόβλημα, είναι το ποιον θα εξουσιοδοτήσεις να επιλέξει και να διαχειρισθεί την πιθανή λύση.

Η συνεχής παραπλανητική θεώρηση, ως πολιτική επιλογή, του «μη χείρον, βέλτιστον» επιφέρει συνεχώς το χείρον, έχει απομακρύνει το βέλτιον και έχει περιθωριοποιήσει το βέλτιστον.

Και ενώ είναι μέγιστη αλήθεια ότι στην πολιτική, γίνονται πράγματα που δεν λέγονται ενώ λέγονται πράγματα που δεν γίνονται, δεν παύει να είναι μεγάλο ψέμα ότι αυτό γίνεται για το καλό μας.