Τα παιδιά της ...Αμύνης

Το ιδανικό σύνθημα που ταιριάζει στην πολιτική σκηνή της χώρας σήμερα, είναι αυτό που ακούγεται στα γήπεδα καλαθοσφαίρισης της Αμερικής, όταν η αντίπαλη ομάδα επιτίθεται.
Defence, defence....

Ο ΣΥΡΙΖΑ "ανέχεται" τον Τσίπρα, και ο Τσίπρας "ανέχεται" τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Τσίπρα δεν υπάρχει, και ο Τσίπρας χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ, θα δυσκολευτεί να παραμείνει πρωθυπουργός.
Κάποτε είχε πολλές συνιστώσες και 3%.
Σήμερα, πλέον, έχει δύο στρατόπεδα αλλά είναι κυβέρνηση.
Όταν έχεις πολλές συνιστώσες, άντε να προχωρήσεις.
Όταν όμως έχεις δύο στρατόπεδα, εφευρίσκεις έναν εχθρό και προχωράς μία χαρά.

Στην ΝΔ, ακολουθούν το παράδειγμα Σαμαρά. Καθυστερούν την εκλογή νέου προέδρου, για ανάλογο διάστημα που ο ίδιος καθυστερούσε να παραιτηθεί.
Πάντα στα πλαίσια της καταστατικής δημοκρατικής λειτουργίας του κόμματος.
Και από την μία τους καταλαβαίνω, διότι ότι έχουν μαζευτεί πολλές "κότες" που προτιμούν να κάτσουν στα αυγά τους.
Αλλά να προγραμματίζουν την εκλογή για την "Άνοιξη", αυτό δείχνει ότι τα θέλει ο πισινός τους.

Στο ποτάμι, όσο θα έχουν βουλευτές τύπου, Λυμπεράκη, Ψαριανό, Ταχιάου και Θεοχάρη, θα τρώνε συνέχεια τρίποντα ότι άμυνα και να παίξουν. Άσε που ο Θεοδωράκης θυμίζει τον Γιαννάκη όταν τον αδικούσαν, αλλά μέχρι εκεί.

Η Χ.Α, …..που είναι η Χ.Α;

Το ΚΚΕ, χρόνια τώρα καταγγέλλει την αμείωτη επιθετικότητα του καπιταλισμού, παίζοντας άμυνα για σεμινάριο.

Οι ΑΝ.ΕΛΛ. όπως έχω πει, περνάει την φάση της συναίνεσης, στον πάγκο.

Στο ΠΑΣΟΚ, …δεν θέλω να γίνω πρόστυχος.